INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 23 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia miejsca rezydencji podatkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia miejsca rezydencji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamieszkały od kilkudziesięciu lat w Stanach Zjednoczonych Ameryki posiada podwójne obywatelstwo - polskie i amerykańskie. Żona posiada również obywatelstwo polskie i prawo stałego pobytu w USA - Green Card - przebywa tam stale od kilkunastu lat. Dzieci, urodzone w USA uczęszczają do szkoły polskiej w W. przy Ambasadzie Polskiej.

W Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca od wielu lat prowadzi firmę budowlaną i jako rezydent rozlicza się z podatków z amerykańskim fiskusem. Wnioskodawca wraz z małżonką posiadają również zameldowanie w Polsce chociaż odwiedzają Polskę sporadycznie - najczęściej podczas wakacji. Pobyt w ciągu roku w Polsce nigdy nie przekracza trzech miesięcy. Małżonka jest właścicielką domu w Polsce, w którym małżonkowie są zameldowani. Wnioskodawca natomiast posiada nieruchomość w O. (działka niezabudowana i mieszkanie w bloku w czynnej budowie).

Do tej pory w Polsce Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej.

W roku 2008 zakupił nieruchomość, którą zamierza zabudować i rozpocząć docelową działalność gospodarczą (wynajem pokoi) w przeciągu ok. 3 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zakupem nieruchomości w Polsce i zarejestrowaniem działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uznany za polskiego rezydenta, tj. osobę mającą miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Polsce zakładając, że nie przebywa tutaj w ciągu roku podatkowego dłużej niż 183 dni...

Zdaniem wnioskodawcy miejsce zamieszkania do celów podatkowych (rezydencja podatkowa) znajduje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Kwestie związane z rezydencją podatkową osoby fizycznej (miejscem zamieszkania dla celów podatkowych) unormowane są w art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ust. 1a wspomnianego artykułu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zdaniem Wnioskodawcy już analiza wspomnianych krajowych przepisów pozwala stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym nie powinien zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego. Z pewnością centrum interesów osobistych - najbliższa rodzina (żona, dzieci), znajduje się w Stanach Zjednoczonych. To samo należy stwierdzić o interesach gospodarczych - niewątpliwie posiadanie firmy budowlanej, która od kilkunastu lat stanowi główne źródło utrzymania przesądza jednoznacznie o posiadaniu centrum interesów gospodarczych w Stanach Zjednoczonych. Nie zmienia tego faktu poczynienie nakładów w Polsce. W tym przypadku Wnioskodawca działa jedynie z zamiarem rozwinięcia działalności gospodarczej, która nastąpi w pełni dopiero po wieloletnim okresie inwestycyjnym. Do tego czasu może incydentalnie uzyskiwać przychód, np. z tytułu okresowego nadzoru (doradztwa) nad pracami budowlanymi w Polsce. Co więcej zakres przedsięwzięcia jest nieporównywalnie mniejszy od interesów prowadzonych w Stanach Zjednoczonych.

Niemniej jednak w przypadku pojawienia się jakiejkolwiek wątpliwości co do określenia, w którym kraju posiada rezydencję podatkową należy ją rozstrzygać przy pomocy kryteriów ustalonych w umowie pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (w podanej niżej kolejności).

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje - zamieszkuje stale w USA,
2. jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych) - powyższe związki są silniejsze w przypadku Wnioskodawcy z USA,
3. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa - Wnioskodawca zazwyczaj przebywa w USA,
4. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem – Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo.
   
   

Reasumując, powyższe kryteria niezbicie wskazują, iż Wnioskodawca powinien być uznany za rezydenta w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Pojęcie „ośrodka interesów życiowych” było również wielokrotnie interpretowane przez urzędy skarbowe i Ministra Finansów. Urzędy skarbowe potwierdzają, że rozpatrując kwestię ustalenia miejsca zamieszkania na podstawie centrum interesów życiowych należy brać pod uwagę posiadanie w danym kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Za „interesy osobiste” należy rozumieć powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby. W praktyce chodzi tutaj o sytuację, w której w danym państwie znajduje się także najbliższa rodzina danej osoby (małżonek i dzieci). „Interesy gospodarcze” oznaczają z kolei miejsce wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej, czy też posiadanie majątku.

Uznaje się jednocześnie, że fakt posiadania w Polsce majątku, np. mieszkania, nie może przesądzać o istnieniu w Polsce miejsca zamieszkania danej osoby, podczas gdy osoba taka pracuje w innym kraju i tam przeniosła swoje centrum interesów życiowych. Taki majątek może bowiem być utrzymywany w celach inwestycyjnych, może być to związane z chęcią odwiedzin w Polsce np. w trakcie urlopu, czy wakacji, czy też w celu wynajmu.

Ponadto należy podkreślić, iż miejsce zamieszkania nie ma nic wspólnego z miejscem zameldowania. Fakt zameldowania stanowi bowiem jedynie o spełnieniu wymogu prawno- administracyjnego. Możliwe jest więc posiadanie miejsca zameldowania w Polsce i jednocześnie centrum interesów życiowych w innym kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75,00 zł w dniu 22 października 2008 r., różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno – prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Stronę adres:

xxxx

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.