Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1034/12/IK
z 17 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 17 grudnia 2012 r. znak: IBPP2/443-1034/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W ramach umowy pośrednictwa Wnioskodawca wykonuje następujące czynności, które stanowią odrębne elementy usługi pośrednictwa, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT, tj.:

• przedstawienie warunków kredytowania/udzielonej pożyczki,
• przyjmowanie wniosków kredytowych,
• sprawdzanie i weryfikacja zdolności kredytowej klienta oraz jego danych identyfikacyjnych,
• zebranie i kompletowanie dokumentacji przedmiotu kredytowego,
• przekazywanie zgromadzonej i kompletnej dokumentacji do banku współpracującego z Wnioskodawcą,
• po uzyskaniu akceptacji banku, podpisanie umowy kredytowej w imieniu banku kredytującego,
• przekazanie całości dokumentacji bankowi kredytującemu – po zawarciu umowy kredytowej.
  
  

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca współpracuje z innymi podmiotami, które bezpośrednio zajmują się sprzedażą pojazdów lub innych ruchomości mogących stanowić przedmiot kredytowania. Współpraca prowadzona jest na podstawie umowy. Umowa o współpracy w zakresie realizacji usług pośrednictwa udzielania kredytów zawiera wzajemne zobowiązania.

W CEIDG wykazano kod PKD 66.19.Z

W uzupełnieniu wskazano, że:

1. Wnioskodawca w roku 2011 nie prowadził działalności gospodarczej. Działalność rozpoczął 2012 roku. W ramach działalności wystawił rachunki za wykonanie umowy utrzymania porządku na nieruchomościach (sprzątanie klatek schodowych) w wysokości 480 zł miesięcznie co stanowiło za cały rok podatkowy kwotę około 5760 zł.
   
2. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
3. Wnioskodawca nie świadczy usług prawniczych, jubilerskich oraz doradztwa podatkowego.
   
4. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych – zwolnionych przedmiotowo z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy o VAT. Pośrednictwo w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych opiera się na zawartej umowie pomiędzy bankiem kredytującym a Wnioskodawcą. W ramach umowy pośrednictwa wykonywane są następujące czynności, stanowiące odrębne elementy usługi pośrednictwa, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT, tj.:
   
   • przyjmowanie wniosków kredytowych,
     
   • przedstawienie warunków kredytowania udzielania pożyczek,
     
   • sprawdzanie i weryfikacja zdolności kredytowej klienta oraz jego danych identyfikacyjnych, poprzez zbieranie stosownej dokumentacji określonej w umowie z bankiem, tj. dok. tożsamości, zaświadczeń, dokumentów rejestrowych, danych urzędowych.
     
   • zbieranie i kompletowanie dokumentacji dotyczącej przedmiotu kredytowania np. karta pojazdu, dowód rejestracyjny, itd.,
     
   • przekazanie skompletowanej dokumentacji do banku współpracującego z Wnioskodawcą,
     
   • po akceptacji banku podpisanie umowy kredytowej lub pożyczki w imieniu banku kredytującego,
     
   • przekazanie całości dokumentacji do banku.
     W związku z powyższym Wnioskodawca nie wykonuje czynności opisanych w art. 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.
5. Wnioskodawca nie jest stroną umowy kredytowej ponieważ stroną jest klient i bank. Jedynie działania Wnioskodawcy zmierzają do zawarcia umowy między stronami. Działalność Wnioskodawcy ma na celu zawarcie umowy kredytowej a wynagrodzenie Wnioskodawcy wynika z umowy z bankiem i występuje w formie prowizji na podstawie umowy i zestawienia za wykonane umowy. Prowizja wynika z wolumenu sprzedaży kredytów i otrzymanej prowizji od banku.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym usługi dotyczące wybranych elementów usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów należy uznać za niepodlegające VAT przez co podatnik nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (sprostowane w piśmie z dnia 21 grudnia 2012 r.), opisane przez Wnioskodawcę usługi należy uznać za niepodlegające VAT przez co podatnik nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rozpoczął działalność gospodarczą w 2012 r. i w ramach działalności wystawił rachunki z tytułu usługi polegającej na sprzątaniu klatek schodowych, na łączną kwotę 5760 zł.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych – zwolnionych przedmiotowo z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 i 38 ustawy o VAT. Pośrednictwo w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych opiera się na zawartej umowie pomiędzy bankiem kredytującym a Wnioskodawcą. W ramach umowy pośrednictwa wykonywane są następujące czynności, stanowiące odrębne elementy usługi pośrednictwa, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT, tj.:

• przyjmowanie wniosków kredytowych,
• przedstawienie warunków kredytowania udzielania pożyczek,
• sprawdzanie i weryfikacja zdolności kredytowej klienta oraz jego danych identyfikacyjnych, poprzez zbieranie stosownej dokumentacji określonej w umowie z bankiem, tj. dok. tożsamości, zaświadczeń, dokumentów rejestrowych, danych urzędowych.
• zbieranie i kompletowanie dokumentacji dotyczącej przedmiotu kredytowania np. karta pojazdu, dowód rejestracyjny, itd.,
• przekazanie skompletowanej dokumentacji do banku współpracującego z Wnioskodawcą,
• po akceptacji banku podpisanie umowy kredytowej lub pożyczki w imieniu banku kredytującego,
• przekazanie całości dokumentacji do banku.
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca nie wykonuje czynności opisanych w art. 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

Wnioskodawca nie jest stroną umowy kredytowej ponieważ stroną jest klient i bank. Jedynie działania Wnioskodawcy zmierzają do zawarcia umowy między stronami. Działalność Wnioskodawcy ma na celu zawarcie umowy kredytowej a wynagrodzenie Wnioskodawcy wynika z umowy z bankiem i występuje w formie prowizji na podstawie umowy i zestawienia za wykonane umowy. Prowizja wynika z wolumenu sprzedaży kredytów i otrzymanej prowizji od banku.

Wnioskodawca wskazał, że nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług i nie świadczy usług prawniczych, jubilerskich oraz doradztwa podatkowego.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż przewidziane w nich zwolnienie ma charakter przedmiotowy i sprowadza się do objęcia zwolnieniem od podatku takich usług, które za przedmiot swojego świadczenia mają depozyty środków pieniężnych, prowadzenie rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcje płatnicze, przekazy i transfery pieniężne, długi, czeki i weksle oraz instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi a także niniejsze zwolnienie zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Jednocześnie należy pamiętać o szeregu wyłączeń z możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, które zostały ujęte w art. 43 ust. 14-16 ustawy, a także bezpośrednio w omawianej regulacji gdzie ustawodawca wprost wyłączył czynności związane z przechowywaniem i zarządzaniem instrumentami finansowymi.

Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku od towarów i usług, ani akty wykonawcze wydane na jej podstawie nie precyzują pojęcia pośrednictwa. W tym celu odwołać należy się do słownikowego pojęcia pośrednictwa. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową.”

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13B(d)(5), „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem.”

Z powyższego wynika, że nie stanowi pośrednictwa w przedmiotowym zakresie gdy zaistnieją następujące przesłanki:

• podmiot „pośredniczący” przyjmuje rolę którejkolwiek ze stron umowy,
• działalność „pośrednika” polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy dotyczącej produktu finansowego,
• działalność „pośrednika” polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.
  
  

Ponadto, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,
• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,
• prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,
• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.
  
  

Powyższe oczywiście nie oznacza, iż pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest aby wywoływały lub miały na celu wywołania skutku dla wszystkich stron transakcji innymi słowy konieczne jest aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Zatem opisane we wniosku usługi, wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na pośrednictwie w świadczeniu usług udzielania kredytów, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającymi ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż opisane przez Wnioskodawcę usługi należy uznać za niepodlegające VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z zapisu art. 113 ust. 2 ustawy wynika, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Z art. 113 ust. 9 i 10 ustawy o VAT, wynika, że podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
      
   3. nowych środków transportu,
      
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
   
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   
   

Zatem artykuł 113 wprowadza konstrukcję podatnika zwolnionego od podatku VAT podmiotowo. Należy zaznaczyć, iż osoba taka jest w dalszym ciągu podatnikiem w rozumieniu ustawy (w szczególności w rozumieniu art. 15 ustawy), jednak ze względu na niski poziom obrotów osiąganych z wykonywania czynności opodatkowanych, korzysta ona ze zwolnienia z podatku. Zwolnienie określone w art. 113 ma charakter zwolnienia podmiotowego, co oznacza, że wszystkie czynności, bez względu na ich status (jako czynności zwolnionych przedmiotowo lub opodatkowanych na zasadach ogólnych) wykonywane przez tych podatników nie podlegają opodatkowaniu (z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 13 tego artykułu). Natomiast konsekwencją objęcia podatnika zwolnieniem podmiotowym jest to, że wszystkie wykonywane przez niego czynności (poza czynnościami wyłączonymi ze zwolnienia) nie są opodatkowane. Podatnik taki jest ponadto zwolniony z obowiązków rejestracyjnych (może, lecz nie musi się zarejestrować; w przypadku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego rejestrowany jest jako podatnik VAT zwolniony), a także nie składa comiesięcznych (cokwartalnych) deklaracji. Podatnik taki nie wystawia faktur, a jedynie rachunki.

Uwzględniając brzmienie przywołanych przepisów w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy, że skoro jak wskazano powyżej usługi pośrednictwa finansowego świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, natomiast wartość sprzedaży opodatkowanej (z tytułu usług sprzątania klatek schodowych) nie przekroczył w 2012 r. kwoty 150 000 zł, a ponadto Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w okolicznościach sprawy Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na pośrednictwie w świadczeniu usług udzielania kredytów są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającymi ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, a w związku z tym, usług tych nie wlicza się do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, w okolicznościach sprawy przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i nie ma on obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane przez Wnioskodawcę usługi należy uznać za niepodlegające VAT przez co podatnik nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.