INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2008r. (data wpływu 08 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT w przypadku refakturowania na właściciela koni ponad standardowych usług weterynaryjnych – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 08 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT w przypadku refakturowania na właściciela koni ponad standardowych usług weterynaryjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka mająca status spółki akcyjnej, w ramach statutowej działalności świadczy między innymi usługi hodowli i treningu koni sportowych. Ponad wynagrodzenie za usługę hodowlaną, zakres której ściśle określa umowa, właściciel koni ponosi całość kosztów opieki weterynaryjnej w zakresie nieobjętym usługą standardową. Poniesione przez Spółkę z tego tytułu wydatki, wynikające z konkretnych faktur zakupu, podlegają refakturowaniu na usługobiorcę. Obciążenie usługobiorcy następuje po cenie zakupu bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez Spółkę. Usługi weterynaryjne objęte są symbolem PKWiU 85.20.1. Spółka kupuje i odprzedaje usługi weterynaryjne ze stawką VAT 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka refakturując na właściciela koni ponad standardowe usługi weterynaryjne zachowuje się prawidłowo stosując 7 % stawkę VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl 28 Dyrektywy Rady (2006/112/WE) z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 11.12.2006r.) w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W praktyce przyjęło się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy:

• przedmiotem refakturowania są usługi,
• z usług nie korzysta podmiot, na którego wystawiana jest pierwotna faktura, lecz podmiot trzeci (odbiorca finalny),

• odprzedaż następuje po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez odprzedającego,

• podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej, wystawionej przez usługodawcę.

• w umowie między kontrahentami zastrzeżono odrębne rozliczanie (refakturowanie) danego rodzaju czynności.
  
  

Rafakturowanie stanowi czynność techniczną, która nie wiąże się ze zmianą charakteru usługi, bądź przekształceniem refakturowanej usługi w usługę podlegająca innej stawce podatkowej. Przy refakturowaniu istnieje domniemanie, że refakturujący podmiot świadczącym dane usługi, czyli niejako wchodzi w prawa i obowiązki podmiotu, który faktycznie świadczy te usługi. Niekoniecznie podmiot ten musi mieć uprawnienia do świadczenia określonych usług, żeby je refakturować i z tego tytułu być traktowanym dla celów podatku VAT jako świadczący te usługi. Stanowisko takie Spółka wywodzi z interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zawartej w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 15.10.1998r. Zgodnie z poz. 152 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów m usług, usługi oznaczone symbolem PKWiU — 85.20.1, świadczone wyłącznie przez instytucje, których usługi te nie są zwolnione od podatku podlegają opodatkowaniu 7% stawką VAT. W pozycji 9 załącznika nr 4 do ustawy wyłączono ze zwolnienia opodatkowaniem VAT usługi weterynaryjno. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „instytucji” dla potrzeb podatku VAT, należy więc traktować pojęcie instytucji szeroko. Zdaniem Spółki, podmiot gospodarczy jakim jest spółka akcyjna mieści się również w określeniu „instytucja”.

W opisanym stanie faktycznym, zdaniem Spółki, spełnione są wszystkie warunki refakturowania. A ponieważ konstrukcja czynności refakturowania zakłada, że refakturujący wchodzi w prawa i obowiązki podmiotu świadczącego usługę, właściwą stawką VAT przy refakturowaniu, usług weterynaryjnych w opisanym stanie taktycznym jest stawka 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Pod poz. 152 przedmiotowego załącznika nr 3 wymieniono "Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej – wyłącznie świadczone przez instytucje, których usługi te nie są zwolnione od podatku” PKWiU ex 85.

Ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług oraz zapisem poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy zostały wyłączone usługi weterynaryjne (PKWiU 85.2).

Z powyższego przepisu wynika, że świadczenie usług sklasyfikowanych wg PKWiU ex 85 korzysta ze stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7% w sytuacji gdy usługi są świadczone wyłącznie przez instytucje, których usługi te nie są zwolnione. Z prawa do zwolnienia nie korzystają właśnie usługi weterynaryjne.

Natomiast odnośnie „refakturowanie” kosztów i „refakturowanie” usług, jak słusznie zauważyła Spółka polskie prawo podatkowe, nie definiuje tych pojęć. Regulacje w tym zakresie zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Należy podkreślić, iż istotą „refakturowania” jest to, by na fakturze dokumentującej odsprzedaż usług, cena jednostkowa netto, wartość netto oraz stawka podatku od towarów i usług były takie jak na fakturze usługodawcy (przy założeniu, że miejsce świadczenia tych usług jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej). Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje wystawiania tzw. „refaktur" wtedy, gdy :

1. przedmiotem refakturowania są usługi, z których nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na który wystawiona jest pierwotna faktura,
2. odsprzedaży dokonuje się po cenie zakupu, bez marży doliczonej przez odsprzedającego,
3. podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę) z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT (bądź stosuje zwolnienie od podatku), która jest na fakturze pierwotnej wystawionej przez usługodawcę,
4. strony łączy umowa o charakterze zasadniczym, która zawiera zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności, które służą realizacji tej umowy.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Spółka nie ma prawa wystawić faktury (refaktury) na właściciela koni, z tytułu poniesienia ponad standardowych kosztów usługi weterynaryjnej stosując stawkę 7% podatku od towarów, ponieważ nie świadczy takich usług (nie jest instytucją, który świadczy usługi weterynaryjne).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.