INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008 r. (data wpływu 15 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów Spółki wyznaczonej przez starostę do prowadzenia parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych z drogi na podstawie przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym:

• jest nieprawidłowe - w części dotyczącej momentu powstania przychodów z tytułu opłat za parkowanie,

• jest prawidłowe - w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów Spółki wyznaczonej przez starostę do prowadzenia parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych z drogi na podstawie przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi parking strzeżony, który w drodze przetargu został wyznaczony przez starostę powiatu zgierskiego do przechowywania pojazdów zatrzymanych na podstawie art. 50a i 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Pojazdy usunięte z drogi i nieodebrane przez właścicieli w okresie 6 miesięcy od daty usunięcia, przechodzą na rzecz Skarbu Państwa z mocy powołanej ustawy. O nabyciu prawa własności pojazdu przez Skarb Państwa, Spółka pisemnie powiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Po odebraniu pojazdu przez urząd skarbowy, Jednostka wystawia na jego rzecz fakturę VAT za wykonaną usługę parkowania z 22% podatkiem VAT za okres parkowania od momentu nabycia własności pojazdu przez Skarb Państwa do dnia odbioru.

Za usługi parkowania za pierwsze 6 miesięcy od zatrzymania pojazdów, które w dalszym ciągu przechowywane są na parkingu Wnioskodawca wystąpił do sądu z pozwami o zasądzenie należności od byłych właścicieli. Sąd wydał nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazując pozwanym, aby zapłacili należność za parkowanie z ustawowymi odsetkami oraz zwrot kosztów procesu. Na podstawie tych tytułów wykonawczych Jednostka ściąga należne kwoty od byłych właścicieli zatrzymanych pojazdów. Najczęściej wpłaty dokonywane są w kilku, a nawet kilkunastu ratach. Pojazdy te nie są odebrane przez Urząd Skarbowy i w dalszym ciągu są przechowywane na parkingu Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwot zasądzonych tytułem wykonawczym wydanym przez sąd powszechny w sprawach kierowanych przeciwko byłym właścicielom pojazdów usuniętych na zlecenie policji z drogi publicznej w trybie art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym za okres pierwszych 6 miesięcy niezakończonej usługi wykonywanej na rzecz Skarbu Państwa, dozorca parkingu powinien naliczyć podatek VAT i podatek dochodowy...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa parkowania pojazdów, które z mocy ustawy Prawo o ruchu drogowym stają się własnością Skarbu Państwa zostaje wykonana w dniu odebrania pojazdu przez urząd skarbowy.

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy Prawo o ruchu drogowym, pojazd usunięty z drogi umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie. W związku z tym, otrzymane wpłaty od właścicieli pojazdów wg nakazów zapłaty, Spółka kwalifikuje w następujący sposób:

• zwrot kosztów procesu i zapłatę odsetek zalicza do dochodu w dniu wpływu środków na konto lub do kasy,

• otrzymywane wpłaty częściowe należności głównej traktuje jako zaliczki na poczet wykonywanych usług i wprowadza do kasy fiskalnej jako opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 22%.
  
  

Po odebraniu pojazdu przez urząd skarbowy Jednostka wystawia fakturę VAT za okres parkowania powyżej 6 miesięcy do dnia odbioru. Ponadto, w dacie odbioru, do opodatkowania podatkiem VAT przyjmuje też niespłaconą kwotę (jeżeli taka występuje) wynikającą z nakazu zapłaty. Do podatku dochodowego, spółka przyjmuje wartość usługi parkowania za cały okres przechowywania pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej momentu powstania przychodów z tytułu opłat za parkowanie i prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 130a ust. 5c i ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie, ustalonej przez radę powiatu. Starosta, wyznaczając jednostkę do prowadzenia parkingu strzeżonego, kieruje się przesłankami rzetelności oraz zapewnienia najwyższej jakości świadczonych usług, a w szczególności bierze pod uwagę:

1. standard wyposażenia parkingu strzeżonego, a zwłaszcza rodzaj ogrodzenia, oświetlenie i monitoring;
2. liczbę miejsc do parkowania pojazdów;
3. proponowany rodzaj zabezpieczenia pojazdów;
4. warunki utrzymywania pojazdów, a zwłaszcza pojazdów z uszkodzeniami powypadkowymi;
5. miejsce położenia parkingu;
6. opinię właściwego miejscowo komendanta powiatowego Policji w zakresie dotychczasowego przebiegu ewentualnej współpracy jednostki z Policją;
7. zobowiązanie jednostki do realizacji każdego zlecenia umieszczenia pojazdu na parkingu strzeżonym;
8. konieczność zachowania warunków konkurencji;
9. proponowaną cenę usługi (art. 13a ust. 5d powołanej ustawy).
   
   

W myśl ust. 10 powołanego artykułu, pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1 lub 2 i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 50a ust. 1 omawianej ustawy, pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Na mocy § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377), wydanego na podstawie art. 50a ust. 5 i art. 130a ust. 11 Prawa o ruchu drogowym, pojazd taki umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym, położonym w miarę możliwości najbliżej miejsca, z którego został usunięty. W przypadku, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu z drogi, nie został on odebrany na wezwanie gminy przez osobę uprawnioną albo nie została ustalona osoba uprawniona do jego odbioru, pojazd uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Przechodzi on na własność gminy z mocy ustawy (art. 50a ust. 2 w zw. z ust. 4 Prawa o ruchu drogowym).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest jednostką wyznaczoną przez starostę powiatu zgierskiego do prowadzenia parkingu strzeżonego, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi w trybie art. 130a i 50a Prawa o ruchu drogowym. Wątpliwości Spółki budzi sposób ujmowania po stronie przychodów:

• opłat za parkowanie w okresie do 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu z drogi, obciążających właściciela lub posiadacza pojazdu, w sytuacji, gdy dłużnik otrzymał nakaz zapłaty tych opłat wydany w postępowaniu upominawczym i dokonuje ratalnych spłat należności,

• ustawowych odsetek zasądzonych w ww. postępowaniu,

• zwrotu kosztów procesu.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na mocy art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przedmiotowa opłata za parkowanie stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że zleceniodawcą tej usługi jest starosta, a podmiotem zobowiązanym do zapłaty za jej wykonanie - właściciel lub posiadacz pojazdu. Potwierdza to także treść powołanych przepisów Prawa o ruchu drogowym, które w odniesieniu do zadań realizowanych przez jednostkę wyznaczoną do prowadzenia parkingu posługują się pojęciem usługi. Opłata za „przymusowe” parkowanie stanowi zatem przychód z działalności usługowej prowadzonej przez Spółkę.

Odnosząc się do zasądzonych w toku postępowania upominawczego, ustawowych odsetek od należności z tytułu ww. opłat, należy podkreślić, że przychodem są wyłącznie odsetki otrzymane przez podatnika. Nie uważa się natomiast za przychody podatkowe kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności (art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zwrot kosztów sądowych będzie stanowił przychód podatkowy Spółki, o ile wydatki te zostały wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 6a omawianej ustawy, nie zalicza się do przychodów zwróconych, innych niż podatki i opłaty stanowiące dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej określa przepis art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, za datę powstania tego przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Odstępstwa od powyższej zasady, dotyczą:

• przychodów z tytułu wykonywania usługi, w sytuacji, gdy strony ustaliły, że usługa ta jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (art. 12 ust. 3c powołanej ustawy),

• przychodów z tytułu dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d tej ustawy),

• przychodów, do których nie stosuje się przepisów art. 12 ust. 3a – 3d powołanej ustawy (art. 12 ust. 3e tej ustawy).
  
  

Wobec powyższego, moment ujęcia opłat za parkowanie jako przychodów podatkowych należy ustalić w oparciu o art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód związany ze świadczeniem usługi powstaje w dacie zaistnienia najwcześniejszego z wymienionych zdarzeń:

• wykonania albo częściowego wykonania tej usługi,

• wystawienia faktury,

• uregulowania należności.
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym, usługę parkingową świadczoną na rzecz podmiotów, których pojazdy zostały usunięte z drogi, należy uznać za wykonaną w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia, a w sytuacji, gdy pojazd został odebrany przed upływem tego terminu – w dacie jego odbioru. Oznacza to, że w sytuacji, gdy pojazd nie został odebrany w terminie 6 miesięcy i przeszedł na własność Skarbu Państwa bądź gminy, przychód z tytułu świadczenia usługi na rzecz jego byłego właściciela powstaje z datą upływu 6 miesięcy.

Nakazy zapłaty wydane przez sąd w postępowaniu upominawczym nakazujące pozwanym zapłatę należności za parkowanie stanowią jedynie potwierdzenie istnienia wierzytelności Spółki względem tych podmiotów. Fakt, że najczęściej przedmiotowe opłaty są uiszczane w kilku, a nawet kilkunastu ratach, nie ma przy tym wpływu na moment powstania przychodów z tytułu świadczenia usług parkingowych. Wpływ tych środków pieniężnych powoduje jedynie, że przychód należny staje się rzeczywistym przysporzeniem Jednostki.

W szczególności, zapłata kolejnych rat zasądzonych należności nie może być traktowana jako uiszczanie „zaliczek na poczet wykonywanych usług”. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Powołany przepis dotyczy wpłat należności za usługi, które dopiero mają być wykonywane. Tymczasem, w analizowanym stanie faktycznym, zapłata rat należności następuje w momencie, gdy usługa parkingowa na rzecz podmiotów, których pojazdy zostały usunięte z drogi, została już zakończona. Pojazdy pozostające na parkingu po upływie 6 miesięcy nie stanowią już własności tych podmiotów, ale Skarbu Państwa bądź gminy. Innymi słowy, po upływie tego terminu Wnioskodawca świadczy nową usługę parkingową na rzecz Skarbu Państwa bądź gminy.

W przypadku stanowiących przychody odsetek zasądzonych w postępowaniu upominawczym oraz zwrotu kosztów procesu, datę powstania przychodów ustala się na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, do którego nie stosuje się:

• ust. 3a (nie jest to przychód ze zbycia rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi),

• ust. 3c (nie jest to przychód z wykonania usługi, w przypadku której strony ustaliły okresy rozliczeniowe) i

• ust. 3d (nie jest to przychód z tytułu dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego),

• za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Reasumując, Wnioskodawca powinien odpowiednio uwzględnić przedmiotowe przychody – mając na względzie wskazane daty ich powstania – ustalając wysokość zaliczek na podatek dochodowy oraz podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dla celów zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90 - 434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.