INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 8 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahentów z krajów Wspólnoty, które przemieszczane są na terytorium kraju do magazynu Spółki na zasadzie depozytu, a następnie pobierane są z magazynu w celu odsprzedaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahentów z krajów Wspólnoty, które przemieszczane są na terytorium kraju do magazynu Spółki na zasadzie depozytu, a następnie pobierane są z magazynu w celu odsprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka sprowadza w ilościach hurtowych znaczne ilości towarów z krajów UE. Ich dalsza sprzedaż odbywa się często w dość długim czasie (w ciągu kilku, kilkunastu miesięcy). Część nabytych towarów nie znajdzie w ogóle nabywców, co jest podyktowane znacznym uzależnieniem zbytu od panującej obecnie mody (kolorystyka, wzory itp.). Najwięksi dostawcy zgadzają się na dwa rozwiązania: okresowe zwroty towarów lub dostawy na zasadzie depozytu towarów lokowanych w magazynach Spółki lub w magazynach wynajętych od innych podmiotów. Dostawcy nie wyrażają zainteresowania na zarejestrowanie się na terytorium kraju jako podatnicy podatku od towarów i usług oraz prowadzenie samodzielnej działalności handlowej. Polskie przepisy nie regulują jednak sprawy dostaw towarów w formie depozytu. Przejście na metodę depozytu byłoby korzystne dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy prawidłowe będzie następujące postępowanie.

Dostawca dostarcza towary do Polski, lecz nie wystawia faktury tylko przekazuje towary na podstawie listu przewozowego (dokumentu dostawy), wskazując Spółkę jako odbiorcę towarów. Towar trafi do magazynu Wnioskodawcy wynajętego przez kontrahenta jako depozyt, z którego dostawca będzie wydawał zgodę na wydanie poszczególnych części towarów jeżeli Wnioskodawca znajdzie na daną część towaru nabywcę. Dostawca z UE nie będzie organizował magazynu w Polsce na swoje potrzeby, będzie korzystał z możliwości złożenia depozytu w magazynach Spółki, za stosowną opłatą. Po wejściu towaru na teren Polski (WNT), zgodnie z art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstanie 15 następnego miesiąca po otrzymania towarów, ponieważ Spółka nie otrzyma faktury. W tym terminie Spółka naliczy podatek należny i podatek naliczony oraz udokumentuje ten fakt fakturą wewnętrzną. Skoro, zdaniem Wnioskodawcy, wystąpi WNT, podatek rozliczony zostanie od całości dostawy, mimo że towar nie będzie własnością Spółki. Wynika to z zapisów nie tylko art. 20 ust. 5 ale i art. 12 oraz art. 86 ust. 1 i ust. 2 i art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z chwilą, gdy Spółka znajdzie nabywcę na daną część towaru poinformuje o tym fakcie dostawcę. Dostawca zwolni z depozytu tą część towarów i wyśle fakturę na tą część towaru. Po otrzymaniu faktury Spółka nie może dokonać ponownego naliczenia podatku należnego i podatku naliczonego, gdyż całość została już wcześniej rozliczona.

Wobec tego można zastosować dwa rozwiązania:

1. Spółka pozostawi fakturę kontrahenta w dokumentach zaznaczając, że była rozliczona fakturą wewnętrzną, bądź
2. Spółka dokona korekty faktury wewnętrznej w następujący sposób:
1. najpierw skoryguje wystawioną wcześniej fakturę wewnętrzną, która obejmowała całość dostawy, o wartość wykazaną w otrzymanej fakturze obejmującej tylko część towaru zwolnioną z depozytu,
2. następnie Spółka wystawi nową fakturę wewnętrzną na wartość wykazaną w otrzymanej fakturze, na towar zwolniony z depozytu, przy uwzględnieniu różnic kursowych.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione w zapytaniu oba warianty postępowania są prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. - rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Według wprowadzonego z dniem 1 grudnia 2008 r., zapisu art. 12a ust. 1 ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, do magazynu konsygnacyjnego w celu ich dostawy prowadzącemu magazyn konsygnacyjny, oraz dostawę tych towarów, uważa się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, u prowadzącego magazyn konsygnacyjny, pod warunkiem że:

1. podatnik podatku od wartości dodanej nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony;
2. przechowywane w magazynie konsygnacyjnym towary są przeznaczone do działalności produkcyjnej lub usługowej, z wyłączeniem działalności handlowej, przez prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
3. prowadzący magazyn konsygnacyjny, przed pierwszym wprowadzeniem przez podatnika podatku od wartości dodanej towarów do tego magazynu, złożył w formie pisemnej naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego zawierające:
1. dane podatnika od wartości dodanej dokonującego przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego raz prowadzącego magazyn konsygnacyjny, dotyczące ich nazw lub imion i nazwisk, numerów identyfikacyjnych stosowanych na potrzeby odpowiednio podatku od wartości dodanej i podatku, adresów siedziby lub miejsca zamieszkania oraz adresu, pod którym znajduje się magazyn konsygnacyjny,
2. oświadczenie podatnika podatku od wartości dodanej, że zamierza dokonywać przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, do magazynu konsygnacyjnego; w oświadczeniu wskazuje się prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
4. prowadzący magazyn konsygnacyjny prowadzi ewidencję towarów wprowadzonych do tego magazynu, zawierającą datę ich wprowadzenia, datę pobrania towarów z magazynu, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w w art. 20b ust. 3 – także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Pojęcie „magazyn konsygnacyjny” na potrzeby podatku od towarów i usług ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 27c ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobierania.

Natomiast w punkcie 27d wskazanego artykułu zapisano, iż ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o prowadzącym magazyn konsygnacyjny – rozumie się przez to podatnika, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138.

Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka sprowadza w ilościach hurtowych towary z innych krajów Unii Europejskiej. W związku z tym, że część nabytych towarów nie znajduje w ogóle nabywców, najwięksi dostawcy zgadzają na okresowy zwroty towarów lub dostawy na zasadzie depozytu towarów lokowanych w magazynach Spółki lub wynajętych od innych podmiotów. Dostawcy unijni nie są zarejestrowani na terytorium kraju.

W związku z powyższym powzięto wątpliwość, czy prawidłowe będzie następujące postępowanie. Dostawca dostarcza towar do Polski, lecz nie wystawia faktury, ale przekazuje towary na podstawie listu przewozowego, w którym wskazuje Spółkę jako ich odbiorcę. Towar trafia do magazynu Spółki, który – za stosowną opłatą - jest od niej wynajmowany przez dostawcę. Dostawca będzie wyrażał zgodę na wydanie poszczególnych części towarów z magazynu, jeżeli Spółka znajdzie na nią nabywcę. Po wejściu towaru na teren Polski nastąpi jego wewnątrzwspólnotowe nabycie, dla którego obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 20 ustawy, t.j. 15 dnia następnego miesiąca po otrzymaniu towarów, gdyż Spółka nie otrzyma faktury. W tym terminie zostanie naliczony podatek należny i odliczony podatek naliczony. Fakt ten zostanie udokumentowany fakturą wewnętrzną, a Spółka rozliczy podatek od całości dostawy mimo, że towar nie będzie Jej własnością. Z chwilą, gdy Spółka znajdzie nabywcę na partię towaru, poinformuje o tym dostawcę, który zwolni z depozytu tą część towaru i wyśle stosowną fakturę. Po otrzymaniu faktury Spółka nie dokonuje ponownego naliczenia podatku należnego, a zarazem naliczonego, gdyż całość już wcześniej rozliczyła. Wnioskodawca proponuje dwa rozwiązania:

• otrzymaną fakturę pozostawia w dokumentach zaznaczając, że była rozliczona fakturą wewnętrzną, albo
• dokonuje korekty faktury wewnętrznej, która obejmowała całość dostawy o wartość wykazaną w otrzymanej od kontrahenta fakturze, następnie wystawia nową fakturę wewnętrzną na wartość wykazaną w otrzymanej fakturze uwzględniając odpowiednio różnice kursowe.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w konfrontacji z powołanymi przepisami prawa prowadzi do wniosku, że w chwili przemieszczenia towarów przez dostawcę unijnego na terytorium kraju (do magazynu Spółki), dla Wnioskodawcy nie nastąpi ich wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie nastąpi przeniesienie na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (właścicielem towaru w dalszym ciągu będzie dostawca). Nie nastąpi również – w związku z wystawieniem faktury przez dostawcę na partię materiału, po uprzednim znalezieniu na nią nabywcy przez Spółkę - wewnątrzwspólnotowe nabycie, o którym mowa w art. 12a ustawy, ponieważ treść wniosku wskazuje, że przechowywane w magazynie towary są przeznaczone przez Spółkę do działalności handlowej. W konsekwencji Wnioskodawca, dopiero w momencie pobrania towarów z magazynu, jako ich nabywca od dokonującego dostawy na terytorium kraju, będącego podatnikiem nieposiadającym siedziby (stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania) na terytorium kraju zobowiązany będzie – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy - do rozliczenia podatku z tytułu przedmiotowej transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.