INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008r. (data wpływu 28 listopada 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usługi transportu międzynarodowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usługi transportu międzynarodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonuje usługi transportu międzynarodowego towarów z Norwegii do Polski, na zlecenie firmy norweskiej. Jest to, zgodnie z przepisami ustawy o VAT usługa transportu międzynarodowego, więc w fakturze sprzedaży dokonuje się podziału wynagrodzenia na odcinek krajowy i odcinek zagraniczny. Dokumentami potwierdzającymi wykonanie tej usługi jest list przewozowy CMR oraz dokument odprawy celnej dokonanej w Szwecji. Jest to szwedzki dokument, z którego wynika, że odprawa towarów odbyła się wg procedury DDP, co jest zaznaczone w rubryce nr 20 tego dokumentu. Procedura celna DDP wg wykładni incoterms oznacza, że sprzedający (w tym przypadku Norweg) wziął na siebie maksimum obowiązków sprzedającego t.j. wszelkie koszty od miejsca załadunku aż do miejsca rozładunku (Polska) włączając to wszelkie importowane podatki, cła, akcyzę itp.

Dodatkowo w rubryce nr 37 tego dokumentu, która określa „procedury celne” wpisano kod 4200, który mówi, że towar jest dopuszczony do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów i jest on zwolniony z podatku VAT w przypadku dostawy do innego państwa członkowskiego (import z kraju trzeciego z bezpośrednio następująca, po nim dostawą wewnątrzwspólnotową towarów).

Tak więc na polskim importerze towarów nie ciążą żadne obowiązki w zakresie podatku VAT. Spółka jest przewoźnikiem tego towaru, wystawiając fakturę VAT, przy odcinku krajowym stosuje stawkę 0% podatku VAT, a w odcinku zagranicznym wykazuje, że nie podlega to wynagrodzenie podatkowi VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że w szwedzkim dokumencie odprawy celnej który Spółka posiada w aktach, brak jest jakichkolwiek informacji cyfrowych, wartościowych o towarze i zapłaconych np. cłach i podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odcinek krajowy usługi transportu międzynarodowego powinien być opodatkowany stawką 0% podatku VAT, czy też usługa transportu międzynarodowego powinna być zwolniona od podatku VAT, skoro towar w Polsce jest zwolniony...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku, że odprawa celna towarów odbywa się wg szczególnej procedury celnej DDP, z której wynika, że wszystkie podatki, cła i akcyza, muszą być opłacone przez sprzedającego (w tym podatek VAT), zgodnie z treścią art. 83 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług odcinek krajowy tej usługi należy opodatkować stawką 0% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 1 ww. ustawy przez terytorium kraju – rozumie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W myśl zastrzeżenia wymienionego w ust. 2 pkt 2 cyt. artykułu dla usług transportowych - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 cyt. ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Stosownie do art. 83 ust. 3 pkt 1 przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Zatem zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy część transportu międzynarodowego na odcinku przebiegającym na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ww. ustawy dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

• towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2,
• towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.
  
  

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z importem w rozumieniu ustawy o VAT art. 83 ust. 5 pkt 2 nie znajduje zastosowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wykonał na zlecenie kontrahenta z Norwegii usługę transportu towarów na trasie Norwegia – Polska oraz posiada niezbędne dokumenty (tj. list przewozowy CMR stosowany w komunikacji międzynarodowej, wystawioną fakturę VAT z której wynika, że transport towarów dokonano na trasie Norwegia - Polska) do zastosowania stawki 0% na odcinku krajowym usługi transportu międzynarodowego, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, w związku z art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innego powodu niż wskazano we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponieważ przedmiotowy wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do 30 listopada 2008r. Z dniem 1 grudnia 2008r. wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 15 tejże ustawy. Jednakże powyższa nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nie ma wpływu na rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji.

Dodatkowo zauważa się, iż w przedstawionym stanie faktycznym błędnie wskazano, iż na „polskim importerze towarów nie ciążą żadne obowiązki w zakresie podatku VAT”. Powyższe stwierdzenie nie ma jednak wpływu na ocenę prawną stanowiska Wnioskodawcy, w związku z powyższym tut. organ nie rozważał kwestii czy import towaru, o którym mowa wyżej, jest zwolniony w Polsce od podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.