INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008r. (data wpływu 4 listopada 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2008r. (data wpływu 2 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 grudnia 2008r. (data wpływu 2 stycznia 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w 2005r. za środki objęte dorobkiem -nieruchomość rolną tj. działkę stanowiącą zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków "grunty rolne i łąki". Celem nabycia ujawnionym w treści aktu notarialnego było dołączenie ww. nieruchomości do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez małżonkę Wnioskodawcy.

Małżonka Wnioskodawcy podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników (KRUS), jest podatnikiem podatku rolnego, nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ani Wnioskodawca ani jego małżonka nie dokonywali żadnych działań służących uatrakcyjnieniu przedmiotowej działki, w szczególności polegających na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu i doprowadzeniu drogi.

Wnioskodawcę z małżonką łączy ustrój ustawowej wspólności małżeńskiej.

Przedmiotowa działka nie była ani obecnie nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W 2008r. dla wymienionej na wstępie działki rolnej została wydana decyzja o warunkach zabudowy przewidująca możliwość lokalizacji na ww. działce kilku budynków mieszkalnych (bez podziału nieruchomości). Z wnioskiem w tej sprawie wystąpił Wnioskodawca, działając na rzecz niedoszłego nabywcy przedmiotowej działki, który następnie zrezygnował z jej nabycia.

Przedmiotowa nieruchomość w całości stanowi grunt niezabudowany i taki też będzie jej charakter w chwili sprzedaży.

W dniu nabycia działki Wnioskodawca prowadził (od 1992r.) działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (jako osoba fizyczna), nie związaną z obrotem nieruchomościami. Z tego też tytułu Wnioskodawca był i jest podatnikiem VAT od początku obowiązywania ustawy. Dopiero w 2008r. Wnioskodawca rozszerzył prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą o skup i sprzedaż nieruchomości.

Przedmiotowy grunt wykorzystywany jest dotychczas na cele produkcji roślinnej przeznaczonej głównie na potrzeby własne Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej, nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym tj. nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Przedmiotowy grunt nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

Powodem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest fakt pojawienia się osoby poważnie zainteresowanej jego nabyciem - w sytuacji, gdy małżonka Wnioskodawcy z uwagi na zamierzony rozwój produkcji roślinnej od pewnego już czasu nosiła się z zamiarem jej sprzedaży lub zamiany na inny grunt znajdujący się w pobliżu innej nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego przez nią prowadzonego, o lepszych warunkach do planowanej produkcji rolnej.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają przeznaczyć na nabycie innej nieruchomości.

W 2007r. Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedali posiadaną przez siebie inną nieruchomość stanowiącą - zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów – „zurbanizowane tereny niezabudowane”. Sprzedaż ta - zgodnie z pisemną interpretacją Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. - została opodatkowana podatkiem VAT, a Wnioskodawca złożył zgłoszenie VAT-R i deklarację VAT-7. Co ważne – ww. interpretacja została zmieniona z urzędu decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w O., z której treści wynika wprost, iż przedmiotowa sprzedaż - jako dotycząca składników majątku osobistego podatnika, które nie zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży - nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Poza ww. transakcją Wnioskodawca dokonał w 1999r. sprzedaży nieruchomości rolnej, która nie została opodatkowana podatkiem VAT.

Obecnie Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w ww. okolicznościach sprzedaż ww. nieruchomości na rzecz spółki prawa handlowego z siedzibą w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Czy Wnioskodawca powinien zostać uznany za podatnika tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przede wszystkim dlatego, że jako grunt rolny korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z art. 41 ustawy, a także z uwagi na fakt, iż sprzedaż ta dotyczy nieruchomości nabytej bez podatku VAT na cele rolne (powiększenie istniejącego gospodarstwa rolnego), która jest zbywana nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz jako składnik majątku osobistego Wnioskodawcy (objętego ustawową wspólnością małżeńską).

Nabycie przedmiotowej nieruchomości miało charakter nabycia przez osoby fizyczne poza prowadzoną działalnością gospodarczą i bez zamiaru odsprzedaży.

Zważyć należy także - co nie stanowi próby uzyskania interpretacji dotyczącej innego niż Wnioskodawca podatnika, a jest elementem argumentacji prawnej Wnioskodawcy związanej z konkretnym stanem faktycznym - iż z uwagi na charakter węzła ustawowej wspólności małżeńskiej (co do zasady bezudziałowej w czasie trwania małżeństwa) jakim objęta jest przedmiotowa nieruchomość, jej sprzedaż nie może zostać potraktowana jako dokonana w ramach działalności gospodarczej, która jest prowadzona tylko przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym pozostaje także argument, iż z uwagi na niemożność przypisania małżonce Wnioskodawcy statusu podatnika podatku VAT z uwagi na przepis art. 15 ust. 4 transakcja zbycia (sprzedaży) przedmiotowej nieruchomości stanowiącej składnik majątku wspólnego nie może rodzić także po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostat. zm. Dz. U. z 2008r., Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w 2005r. za środki objęte dorobkiem - nieruchomość rolną tj. działkę stanowiąca zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków "grunty rolne i łąki". Celem nabycia ujawnionym w treści aktu notarialnego było dołączenie ww. nieruchomości do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez małżonkę Wnioskodawcy.

Małżonka Wnioskodawcy podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników (KRUS), jest podatnikiem podatku rolnego, nie prowadzi działalności gospodarczej.

W 2007r. Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedał posiadaną przez siebie inną nieruchomość stanowiącą - zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów - zurbanizowane tereny niezabudowane.

Wnioskodawcę z małżonką łączy ustrój ustawowej wspólności małżeńskiej.

Przedmiotowa działka nie była ani obecnie nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. W 2008r. dla wymienionej na wstępie działki rolnej została wydana decyzja o warunkach zabudowy przewidująca możliwość lokalizacji na ww. działce kilku budynków mieszkalnych (bez podziału nieruchomości). Z wnioskiem w tej sprawie wystąpił Wnioskodawca, działając na rzecz niedoszłego nabywcy przedmiotowej działki, który następnie zrezygnował z jej nabycia.

Przedmiotowa nieruchomość w całości stanowi grunt niezabudowany i taki też będzie jej charakter w chwili sprzedaży.

W dniu nabycia działki Wnioskodawca prowadził (od 1992r.) działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (jako osoba fizyczna), nie związaną z obrotem nieruchomościami. Z tego też tytułu Wnioskodawca był i jest podatnikiem VAT od początku obowiązywania ustawy. Dopiero w 2008r. Wnioskodawca rozszerzył prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą o skup i sprzedaż nieruchomości.

Przedmiotowy grunt wykorzystywany jest dotychczas na cele produkcji roślinnej przeznaczonej głównie na potrzeby własne Wnioskodawcy i jego rodziny. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej, nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym tj. nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Przedmiotowy grunt nie był i nie jest przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

Powodem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest fakt pojawienia się osoby poważnie zainteresowanej jego nabyciem - w sytuacji, gdy małżonka Wnioskodawcy z uwagi na zamierzony rozwój produkcji roślinnej od pewnego już czasu nosiła się z zamiarem jej sprzedaży lub zamiany na inny grunt znajdujący się w pobliżu innej nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego przez nią prowadzonego, o lepszych warunkach do planowanej produkcji rolnej.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają przeznaczyć na nabycie innej nieruchomości.

W 2007r. Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedali posiadaną przez siebie inną nieruchomość stanowiącą - zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów – „zurbanizowane tereny niezabudowane”.

Poza ww. transakcją Wnioskodawca dokonał w 1999r. sprzedaży nieruchomości rolnej, która nie została opodatkowana podatkiem VAT.

W świetle powyższego oraz obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie. W efekcie planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż działki należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta miałaby związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, można byłoby uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. W omawianej sytuacji jedynie osobisty charakter czynności mógłby świadczyć o tym, że nie jest ona związana z działalnością gospodarczą podatnika.

Zważywszy, iż zakup przedmiotowej działki został dokonany w celu dołączenia ww. nieruchomości do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez małżonkę Wnioskodawcy a środki otrzymane za jej sprzedaż Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup innej nieruchomości, która miałaby służyć również działalności rolniczej niewątpliwie uznać należy, iż okoliczności te świadczą dodatkowo, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie miało związku z jego potrzebami osobistymi, a nastąpiło z zamiarem realizacji celów gospodarczych.

W tych okolicznościach planowaną przez podatnika sprzedaż należy uznać za czynność, która będzie objęta zakresem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT.

Należy zauważyć, iż jeżeli czynności podatnika podatku od towarów i usług nie można przypisać innego charakteru niż czynności związanej z działalnością gospodarczą to należy uznać ją za czynność podlegającą opodatkowaniu.

Dodatkowo należy wskazać, że planowana przez Wnioskodawcę czynność sprzedaży nieruchomości gruntowej oraz zakup kolejnej nieruchomości przedmiotowo jest tożsama z wykonywaną przez niego działalnością - skup i sprzedaż nieruchomości.

Odnośnie określenia właściwej stawki podatku dla dostawy przedmiotowej nieruchomości stwierdzić należy, iż podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego jak ma to miejsce w przypadku przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy.

Odnosząc się do ewidencji gruntów i budynków, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, iż nieruchomość gruntowa, dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy przewidująca możliwość lokalizacji na niej kilku budynków mieszkalnych, należy zaliczyć do kategorii gruntów przeznaczonych pod zabudowę, a zatem nie może ona korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla dostawy terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek pozwalających na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej nieruchomości dla której została wydana decyzja o warunkach zabudowy przewidująca możliwość lokalizacji na niej kilku budynków mieszkalnych, a którą to nieruchomość należy zaliczyć do kategorii gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

Zatem przedmiotowa dostawa będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT tj. 22%.

Ustosunkowując się do poruszonej przez Wnioskodawcę kwestii małżeńskiej wspólności majątkowej należy powołać przepis art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), zgodnie z którym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z cytowanym już art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Natomiast zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym, czynnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Ponadto odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy poruszającej powyższe zagadnienie, tut. organ pragnie nadmienić, iż biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej – art. 15 ust. 2 – należy uznać, iż rolnik w świetle ustawy o VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą), bowiem działalność gospodarcza w rozumieniu ww. przepisu obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, zatem należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o VAT), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Uznając gospodarstwo rolne za przedsiębiorstwo, należy w dalszej kolejności stwierdzić, że sprzedaż gruntu będącego składnikiem tego gospodarstwa rolnego stanowi wyprzedaż majątku „przedsiębiorstwa” służącego prowadzeniu działalności gospodarczej – rolniczej. Ponadto nabywcą przedmiotowego gruntu będzie spółka prawa handlowego, a zatem sprzedaż gruntu nastąpi również na cele działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, że choć sam Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach, których jest – w majątkowej wspólności ustawowej – współwłaścicielem, to jednak Wnioskodawca czerpał niewątpliwie pożytki związane z tym, że działalność taką prowadziła jego żona.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową – tj. 22%. We wniosku brak jest bowiem argumentacji, że zakup nieruchomości nastąpił na cele inne niż gospodarcze, a podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają znamiona działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z nieprawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie zauważa się, że zmiany w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008r., nie mają wpływu na powyższe rozstrzygnięcie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.