Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-234/12-4/BA
z 7 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 31 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z przerobieniem samochodu osobowego na pojazd o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 31 lipca 2012 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od dnia 15 września 2008 r. Przedmiotem jest wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. W dniu 6 marca 2012 r. dokonał on zakupu samochodu osobowego (...). Od dokonanego zakupu Zainteresowany odliczył 6000 zł podatku VAT oraz nie odlicza podatku VAT od zakupu paliwa.

Obecnie planuje on montaż odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki. Instalacja ta spowodowałaby przekształcenie auta w bankowóz typu C. W działalności Wnioskodawcy często zdarza się, że przewozi on znaczną część gotówki, którą otrzymuje od klientów jako zapłata za usługi lub jako zaliczka na zakup materiałów i towarów. Kilka razy w tygodniu Zainteresowany dokonuje zakupów w różnych hurtowniach instalacyjnych, w których płaci gotówką. Dodatkowo każdego dnia musi mieć przy sobie pewną część gotówki na nieplanowane zakupy narzędzi lub materiałów.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Przedmiotowy samochód będzie służył wyłącznie wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (usługi hydrauliczne).
3. Po dokonaniu montażu odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki, przedmiotowy samochód będzie spełniał definicję samochodu specjalnego – zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).
4. Po dokonaniu montażu odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki, przedmiotowy samochód będzie spełniał definicję bankowozu – zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128).
5. Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów – w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
   Samochód będzie posiadał bowiem:
1. Przestrzeń ładunkową do przewozu wartości:
• oddzieloną od przedziału osobowego (fabryczny bagażnik samochodu),
• pojemnik do przewozu wartość klasy D,
• oświetlenie przedziału bagażowego;
2. Elektroniczne systemy zabezpieczające:
• modułowy samochodowy system alarmowy posiadający co najmniej następujące właściwości:
• profesjonalny alarm samochodowy zawierający: funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego, rezerwowe zasilanie, dodatkową syrenę alarmową, czujniki ochrony wnętrza, blokadę pracy silnika, tryb serwisowy, sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów,
• monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu z 12 miesięcznym abonamentem,
• system transmisji alarmu przekazujący informacje o: położeniu i prędkości pojazdu; otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego; stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego; włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu.

6. Samochód wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po przekształceniu auta w bankowóz typu C, Zainteresowany będzie mógł odliczyć 100% podatku VAT od zakupu samochodu oraz 100% podatku VAT od zakupu paliwa do tego auta?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro ten samochód będzie przewoził gotówkę i będzie do tego odpowiednio przystosowany (będzie spełniał wymagania i będzie go można zakwalifikować jako tankowóz typu C) na mocy art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, będzie mógł odliczyć 100% podatku VAT od zakupu tego auta (poprzez korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2012 r., w którym nastąpił zakup samochodu) oraz będzie on mógł odliczać 100% podatku VAT od faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu (na mocy art. 4 powyższej ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128), bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do cyt. rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
• funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
• rezerwowe zasilanie,
• dodatkową syrenę alarmową,
• czujniki ochrony wnętrza,
• blokadę pracy silnika,
• tryb serwisowy,
• sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
• położeniu i prędkości pojazdu,
• otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
• stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
• włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi indywidualną działalność gospodarczą od dnia 15 września 2008 r. Jej przedmiotem jest wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. W dniu 6 marca 2012 r. dokonał on zakupu samochodu osobowego (...). Od dokonanego zakupu Zainteresowany odliczył 6.000 zł podatku VAT oraz nie odlicza podatku VAT od zakupu paliwa. Obecnie planuje on montaż odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki. Instalacja ta spowodowałaby przekształcenie auta w bankowóz typu C. W działalności Wnioskodawcy często zdarza się, że przewozi on znaczną część gotówki, którą otrzymuje od klientów jako zapłata za usługi lub jako zaliczka na zakup materiałów i towarów. Kilka razy w tygodniu Zainteresowany dokonuje zakupów w różnych hurtowniach instalacyjnych, w których płaci gotówką. Dodatkowo każdego dnia musi mieć przy sobie pewną część gotówki na nieplanowane zakupy narzędzi lub materiałów. Przedmiotowy samochód będzie służył wyłącznie wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (usługi hydrauliczne). Po dokonaniu montażu odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki, przedmiotowy samochód będzie spełniał definicję samochodu specjalnego - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz transporcie drogowym. Po dokonaniu montażu odpowiednich zabezpieczeń do przewozu gotówki, przedmiotowy samochód będzie spełniał definicję bankowozu – zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów - w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Samochód wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane uregulowania w zakresie podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew opinii Wnioskodawcy – w związku z przekształceniem auta w bankowóz typu C, Zainteresowany nie nabędzie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej jego nabycie. Powyższe wynika z faktu, iż w momencie nabycia przedmiotowy pojazd był samochodem osobowym, a przepisy ustawy nie przewidują możliwości skorygowania „in plus” odliczonego podatku naliczonego, w sytuacji późniejszego przerobienia go na pojazd o przeznaczeniu specjalnym.

Ponadto sam fakt przystosowania ww. samochodu do przeznaczenia specjalnego, również nie dawałby prawa do korekty odliczonego przy jego nabyciu podatku oraz nie będzie uprawniał do odliczania podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do jego napędu. Skoro bowiem prawo to przysługuje w związku z nabyciem pojazdu oraz paliwa, które ma służyć do napędu pojazdu o specyficznym przeznaczeniu, wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z niego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do usługowego świadczenia usług przewozu utargu. Nie jest natomiast – w ocenie tut. Organu – taką działalnością prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności w zakresie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, z którą wiąże się przewożenie gotówki, którą otrzymuje on od klientów jako zapłata za usługi lub jako zaliczka na zakup materiałów i towarów, bądź na nieplanowane zakupy narzędzi lub materiałów. Samochód wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu w wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł. W konsekwencji, nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Reasumując, po przekształceniu auta w bankowóz typu C Zainteresowany nie będzie mógł odliczyć 100% podatku VAT od zakupu samochodu oraz 100% podatku VAT od zakupu paliwa do tego auta.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.