INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18.11.2008 r. (data wpływu 24.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów poniesionych z tytułu opłaty aplikacji radcowskiej przez pracodawcę na rzecz pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów poniesionych z tytułu opłaty aplikacji radcowskiej przez pracodawcę na rzecz pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zatrudniony w Spółce T. Sp. z o.o. (dalej: „Pracodawca”) na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Pracodawca Wnioskodawczyni zapewnia swoim pracownikom uczestnictwo w szkoleniach. Formy szkoleń, w których uczestniczą pracownicy to między innymi: studia podyplomowe, studia wieczorowe, studia uzupełniające i inne szkolenia indywidualne oraz grupowe, kursy językowe, aplikacje zawodowa.

Wnioskodawczyni, w związku z uzyskaniem pozytywnego wyniku na egzaminie wstępnym na aplikację radcowską w roku szkoleniowym 2007 (2008 uzyskała od Pracowadcy, zgodnie z obowiązującym u Pracodawcy Regulaminem w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcania ogólnego pracowników T. Spółka z o.o. częściowe dofinansowanie kosztów aplikacji radcowskiej.

Szkolenie zawodowe na aplikacji radcowskiej jest związane bezpośrednio z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawczynię na swoim stanowisku pracy, w tym dofinansowanie kosztów aplikacji dla Pracodawcy stanowi koszt uzyskania przychodu.

Ze względu na zakres obowiązków służbowych Wnioskodawczyni, tj. nadzór nad spółkami, w których T. Sp. z o.o. posiada udziały/akcje oraz aspekty związane ze współpracą z organami administracyjnymi w zakresie zapewnienia prawidłowości stosowanych procedur T Sp. z o.o., a także ze względu na rozszerzenie jego obowiązków o zadania z zakresu podatków, wskazane jest podnoszenie przez Wnioskodawczynię prawniczych kwalifikacji zawodowych.

Wnioskodawczyni spełnia także inne formalne zasady zawarte ww. Regulaminie, tj. przepracował u Pracodawcy co najmniej jeden rok i jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony. Ponadto Wnioskodawczyni zawarła z Pracodawcą umowę dotyczącą podnoszenia kwalifikacji, w której zobowiązała się do przepracowania w Spółce określonego w umowie czasu. W przypadku niedopełnienia przez Wnioskodawczynię warunku przepracowania u Pracodawcy określonego w umowie czasu, powoduje konieczność zwrotu kosztów szkolenia.

W tym miejscu Wnioskodawczyni przywołuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 lutego 2008 r. (sygn. akt I SNPo 1597(07), w którym Sąd stwierdził, że skoro pracownicy są zobowiązani przez Pracodawcę do wzięcia udziału w szkoleniu i uczestniczą w nim w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, to nie można kosztu tych szkoleń uznawać za przychód uczestników szkolenia. Zatem wydatki na szkolenie aplikanta, które ponosi Pracodawca, są w świetle ww. wyroku WSA zwolnione z podatku dochodowego.

W roku 2008 Pracodawca doliczył do dochodu wnioskodawcy podlegającemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwotę dofinansowania kosztów aplikacji radcowskiej i pobrał oraz odprowadził do Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawczyni należny od kwoty dofinansowania aplikacji podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy dofinansowanie przez Pracodawcę opłat z tytułu aplikacji radcowskiej, prowadzonej przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w Warszawie, na podstawie przepisów ustawy o radcach prawnych, będzie dochodem Wnioskodawczyni podlegającym zwolnieniu przedmiotowemu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota poniesiona przez Pracodawcę Wnioskodawczyni na dofinansowanie kosztów aplikacji radcowskiej stanowi dla Wnioskodawczyni dochód zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni

Kwota Częściowo sfinansowanych przez Pracodawcę kosztów aplikacji radcowskiej, stanowi wprawdzie dochód Wnioskodawczyni ale jest on zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez Pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika (...). Zdaniem Wnioskodawczyni odrębne przepisy obejmują swym pojęciem nie tylko Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. oraz Rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., ale także aplikację radcowską, która w rozporządzeniach tych nie jest bezpośrednio wymieniona. Brak jest podstawy do zawężania ustawowego odesłania do odrębnych przepisów”. Szkolenie aplikantów radcowskich jest niewątpliwie szkoleniem zawodowym, które reguluje ustawa o radcach prawnych i ona także może być uznana za taki odrębny przepis.

Argumenty, na które powołuje się Wnioskodawczyni znalazły swoje potwierdzenie między innymi w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 sierpnia 2008 r. (sygn. akt III SAWa 1862/07). W ww. orzeczeniu Sąd wskazał, że szkolenia i kształcenie zawodowe mogą odbywać się w różnych formach, i dlatego uznał, że nie należy ograniczać zwolnienia podatkowego wprowadzonego do art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy jedynie do dwóch rozporządzeń. Dlatego też uznać trzeba, że ustawowe sformułowanie „odrębne przepisy” obejmuje kilka aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymywania od Pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych.

W ww. orzeczeniu Sąd przywołał również stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji Ministra Finansów z 30 kwietnia 2008 (DD3/033/10/KDJ/08/173), z którego także wynika, że pojęcie „odrębne przepisy”, powołane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy obejmuje cały szereg aktów prawnych, potwierdzających prawo pracownika do otrzymywania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem swych kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego.

Okręgowe Izby Radców Prawnych prowadzące aplikacje działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 6.07.1982 r. o radcach prawnych (Dz. u. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.), które jako odrębne przepisy w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy nie zawierają szczególnych wymagań co do zwrotu kosztów aplikacji przez pracodawcę.

Zdaniem Wnioskodawczyni aplikacja radcowska mieści się w zakresie pojęcia podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Ponieważ nie istnieją odrębne regulacje dotyczące zwrotu przez pracodawcę kosztów aplikacji adwokackiej bądź radcowskiej, zastosowanie do takich zwrotów powinien mieć § 9 rozporządzenia ministra edukacji narodowej oraz ministra pracy i polityki socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, będący podstawą do zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

W tym miejscu Wnioskodawczyni przywołuje także inny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 lutego 2008 r. (sygn. akt I SPJPo 1597/07), w którym Sąd stwierdził, że także wydatki na szkolenie aplikanta, które ponosi Pracodawca, są w świetle ww. wyroku WSA także zwolnione z podatku dochodowego.

Pogląd podobny jak w powołanych wyżej orzeczeniach WSA jest reprezentowany także w indywidualnej interpretacji zamieszczonej w Biuletynie Informacji Podatkowej i dostępnej na stronie internetowej Izby Skarbowej w Poznaniu (por. interpretacja z dnia 28.07.2008 r. Nr ILPB1/4 15-320/08-5/RP).

W świetle przedstawionych argumentów stanowisko Wnioskodawczyni jest następujące: kwota poniesiona przez Pracodawcę Wnioskodawczyni na dofinansowanie kosztów aplikacji radcowskiej stanowi dla Wnioskodawczyni dochód zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wielu tez wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.