INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (żłobka) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (żłobka).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Mimo to, działając na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Spółka zatrudnia wielu młodych ludzi, dlatego też potrzebą socjalną stało się utworzenie żłobka dla dzieci pracowników.

Jednostka zamierza utworzyć żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny i dofinansowywać jego działalność z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W tym celu zamierza zwiększyć odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ponadto zamierza nabyć nieruchomość z przeznaczeniem na żłobek, która następnie zostanie przystosowana do wymogów, jakie w tym celu muszą być spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego, jakim jest żłobek, w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla pracodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego, jakim jest żłobek, w części niepokrytej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 4 ustawy, żłobek jest zakładowym obiektem socjalnym. Zakładowe, socjalne, stanowiące własność pracodawcy – m.in. żłobki i przedszkola – mogą być dofinansowywane ze środków zgromadzonych na ZFŚS, stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy. Z przepisu tego nie można jednak wywodzić obowiązku Funduszu do ponoszenia kosztów utrzymania tych obiektów. Koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, koszty remontów obiektów socjalnych oraz amortyzacja obiektów bazy socjalnej są kosztami działalności podstawowej zakładu pracy.

Pracodawca pokrywa w szczególności – w ramach swojej działalności podstawowej – m.in. koszty związane z bieżącą eksploatacją obiektu, np. woda, gaz, ogrzewanie, wydatki na remont i konserwację, usługi sprzątania, wynagrodzenia wraz z narzutami dla pracowników obsługujących obiekty socjalne. Z ZFŚS można natomiast jedynie dofinansować działalność obiektów socjalnych w części nie stanowiącej podstawowych kosztów utrzymania, czy remontów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W opinii Spółki oznacza to – a contrario – iż kosztem uzyskania przychodów dla pracodawcy będą koszty utrzymania obiektów socjalnych, w części niepokrytej środkami zgromadzonymi na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, czyli sfinansowane ze środków własnych Jednostki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Nie wystarczy samo subiektywne przekonanie podatnika o wpływie poniesionego wydatku na osiągnięcie przyszłego przychodu. Nie będzie kosztem uzyskania przychodu wydatek, który obiektywnie nie może prowadzić do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ani też nie może mieć żadnego wpływu na uzyskiwany przychód lub jego źródło.

W katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych natomiast – w art. 16 ust. 1 ww. ustawy – ustawodawca wymienia w punkcie 55 koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zakładowym obiektem socjalnym – w myśl art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zmianami) – są ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo rekreacyjne, żłobki i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej. Ww. obiekty socjalne są uznane za obiekty zakładu pracy i finansowane są ze środków ogólnych zakładu. Zgodnie z przepisem zawartym w art. 1 ust. 1 niniejszej ustawy bowiem ustawa ta określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na dofinansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z tego Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych. Dofinansowanie oznacza natomiast, że zakład pracy może dofinansować koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, a nie finansować je w całości ze środków tego Funduszu.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka zamierza nabyć nieruchomość z przeznaczeniem na żłobek. Nieruchomość tą planuje przystosować, aby mogła być wykorzystywana jako zakładowy obiekt socjalny – żłobek. Spółka podkreśla, iż utworzenie żłobka dla dzieci pracowników jest potrzebą socjalną, gdyż Jednostka zatrudnia wielu młodych ludzi. Wnioskodawca zamierza koszty utrzymania obiektu socjalnego pokrywać ze środków, które nie pochodzą z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a jedynie dofinansowywać jego działalność ze środków tego funduszu.

Z niniejszego opisu można wnioskować, iż utworzenie żłobka dla dzieci pracowników będzie miało pośredni wpływ na przychód Jednostki, gdyż niewątpliwie wiąże się to z ich dyspozycyjnością. Poza tym zapewnienie pracownikom opieki nad dziećmi może wpływać na efektywność wykonywanej przez nich pracy, a w konsekwencji na poziom przychodów osiąganych przez Spółkę. Co więcej, jest to czynnik mający znaczenie dla budowania pozytywnych relacji pomiędzy osobami zatrudnionymi w firmie a pracodawcą, co może motywować pracownika do lepszego realizowania obowiązków służbowych.

Reasumując, w świetle powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wydatki ponoszone przez Spółkę na utrzymanie obiektu zakładowej działalności socjalnej (żłobka) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przy spełnieniu warunku, że nie są ponoszone z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lecz ze środków obrotowych Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 – 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.