INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2008 r. (data wpływu 26 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, wykorzystując m.in. samochód, który jest środkiem trwałym. W miesiącu lipcu 2008 r. samochód miał kolizję drogową. Ubezpieczyciel (Y) oszacował wysokość szkody. Samochód posiada ubezpieczenie AC. Naprawa odbyła się w tzw. trybie bezgotówkowym, tzn. oddał Pan pojazd do warsztatu, a należność za naprawę przekazał warsztatowi ubezpieczyciel (Y). W dniu 5 sierpnia 2008 r. otrzymał Pan z Y zawiadomienie o wypłacie odszkodowania na rzecz warsztatu, który pojazd naprawiał. Warsztat ten wystawił dla Pana fakturę za naprawę, z której zapłacił Pan tylko podatek od towarów i usług. Nadmienia Pan również, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przytoczonych przepisów i zaistniałego stanu faktycznego, odszkodowanie przekazane przez Y dla warsztatu naprawczego stanowi dla Pana przychód z działalności gospodarczej, a faktura za naprawę stanowi koszt uzyskania przychodu...
2. Czy z otrzymanej faktury wystawionej przez zakład naprawczy może Pan odliczyć podatek VAT...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone warsztatowi naprawczemu, nie stanowi przychodu dla Pana firmy, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności jest otrzymane odszkodowanie za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością. Odszkodowania tego Pan nie otrzymał, otrzymał je natomiast warsztat naprawczy, wystawiając Panu stosowną fakturę. Stoi Pan na stanowisku, iż wydatki poniesione na naprawę samochodu nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy przychodem z działalności są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Zatem, odszkodowanie, o którym mowa we wniosku, otrzymane z tytułu ubezpieczenia majątkowego za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, niezależnie od tego czy odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawcy, czy zostało przekazane przez ubezpieczyciela bezpośrednio wykonawcy naprawy, stanowi przychód z działalności gospodarczej w dacie jego otrzymania zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, zabezpieczenia źródła przychodu lub jego zachowania.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• stawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• znajdować się na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że samochód był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem w dniu kolizji, zatem wydatki na naprawę samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej udokumentowane fakturami można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, otrzymane odszkodowanie za szkody dotyczące składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą jest przychodem z działalności gospodarczej, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, skoro przedmiotowy samochód był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC, to poniesione wydatki można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.