INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008r. (data wpływu 14 października 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2008r. (data wpływu 18 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2008r. (data wpływu 18 grudnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2003r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem zakupił dwie działki, ponieważ poprzedni właściciel nie chciał sprzedać jednej. Traktował te dwie działki jako jedną całość, mimo iż działki te nie leżą koło siebie. Jedna z tych działek jest budowlana a druga rolna. W momencie zakupu Wnioskodawca wiedział, że działka rolna nigdy nie będzie budowlaną, ponieważ przez działkę przebiega sieć wodociągowa.

Jednak w roku 2007 podczas wystawienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy W. można było składać uwagi. Wnioskodawca złożył wniosek o częściowe przekwalifikowanie działki rolnej na działkę budowlaną i w 2008r. wniosek ten został pozytywnie rozpatrzony, ale ostatecznej decyzji Wnioskodawca do tej pory nie ma.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie prowadzi działalności gospodarczej. Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy. Działka wg miejscowego planu zagospodarowania jest działką rolną. Grunt nie jest zabudowany. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu. Niniejsza sprzedaż będzie pierwszą sprzedażą gruntów Wnioskodawcy.

Przyczyną zakupu działki było w przyszłości wybudowanie pierwszego własnego domu. Przy zakupie działki nie było możliwości zakupu tylko jednej działki, więc Wnioskodawca zdecydował się na zakup dwóch działek: budowlanej i rolnej.

Żeby wybudować dom Wnioskodawcy jest potrzebna tylko jedna działka – działka budowlana, więc działkę rolną Wnioskodawca postanowił sprzedać i otrzymane pieniądze przeznaczyć na budowę pierwszego własnego domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż jednej działki – działki rolnej w opisanym stanie faktycznym (przeznaczonym zgodnie z pierwotnym planami na cele osobiste, zatem nie nabytych w celu odsprzedaży) będzie uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, tym samym Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT, a sprzedaż nieruchomości opodatkowana podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem nieruchomości tej Wnioskodawca nie nabył w celu odsprzedaży, lecz na cele osobiste, a zatem jej sprzedaż nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, sprzedając działkę Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika. Sprzedaż podmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu i dlatego tej transakcji nie należy opodatkować podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostat. zm. Dz. U. z 2008r., Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika, iż w 2003r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem zakupił dwie działki, ponieważ poprzedni właściciel nie chciał sprzedać jednej. Traktował te dwie działki jako jedną całość, mimo iż działki te nie leżą koło siebie. Jedna z tych działek jest budowlana (nr 246/1) a druga rolna (nr 288). W momencie zakupu Wnioskodawca wiedział, że działka rolna nigdy nie będzie budowlaną, ponieważ przez działkę przebiega sieć wodociągowa.

Jednak w roku 2007 podczas wystawienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy W. można było składać uwagi. Wnioskodawca złożył wniosek o częściowe przekwalifikowanie działki rolnej na działkę budowlaną i w 2008r. wniosek ten został pozytywnie rozpatrzony, ale ostatecznej decyzji Wnioskodawca do tej pory nie ma.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i nie prowadzi działalności gospodarczej. Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy. Działka wg miejscowego planu zagospodarowania jest działką rolną. Grunt nie jest zabudowany. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu. Niniejsza sprzedaż będzie pierwszą sprzedażą gruntów Wnioskodawcy.

Przyczyną zakupu działki było w przyszłości wybudowanie pierwszego własnego domu. Przy zakupie działki nie było możliwości zakupu tylko jednej działki, więc Wnioskodawca zdecydował się na zakup dwóch działek: budowlanej i rolnej.

Żeby wybudować dom Wnioskodawcy jest potrzebna tylko jedna działka – działka budowlana, więc działkę rolną Wnioskodawca postanowił sprzedać i otrzymane pieniądze przeznaczyć na budowę pierwszego własnego domu.

W związku z powyższym dostawę przedmiotowych niezabudowanych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. działki gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działki działał w takim charakterze, zwłaszcza, że nie dokonywał takich transakcji w przeszłości, a z wniosku nie wynika, aby zamierzał je powtarzać w przyszłości, zakupiony grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych, a jednorazowa sprzedaż dokonywana jest z majątku osobistego i w związku z realizacją własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z nowym brzmieniem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy – Pani M.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.