Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-607/12-2/SJ
z 5 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem przemysłowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem przemysłowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem wniosku są kwestie związane z nieruchomością zabudowaną budynkiem przemysłowym znajdującą się w … , będącą pierwotnie własnością Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w …. Do dnia 18 stycznia 1994 r. Gminna Spółdzielnia wykorzystywała tą nieruchomość w ramach działalności gospodarczej. W dniu 19 stycznia 1994 r. mąż Wnioskodawczyni wynajął ją od Gminnej Spółdzielni w celu uruchomienia hurtowni artykułów budowlanych. Po zawarciu umowy najmu, na tej nieruchomości prowadzona była przez męża Zainteresowanej działalność gospodarcza. Z uwagi na fakt, iż mąż był wówczas (i pozostaje nadal) czynnym podatnikiem, była to więc działalność opodatkowana podatkiem VAT. Umowa najmu wygasła w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W dniu 21 marca 1997 r. Zainteresowana nabyła wspólnie z mężem ww. nieruchomość. Nabyli ją na cele prowadzonej przez męża działalności gospodarczej w zakresie handlu – czyli w celu kontynuowania wcześniej prowadzonej działalności. Od tamtej pory, aż do dzisiaj nieruchomość jest użytkowana w ten właśnie sposób – znajduje się na niej hurtownia artykułów budowlanych, będąca jednym z miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.

Zarówno w czasie obowiązywania umowy najmu, jak i po dacie nabycia ww. nieruchomości nie poniesiono w związku z nią nakładów przewyższających 30% jej wartości.

W dacie nabycia pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem istniała wspólnota majątkowa. W dniu 12 stycznia 2011 r. Zainteresowała zawarła z mężem umowę o zniesieniu dotychczasowej wspólnoty majątkowej, natomiast w dniu 2 kwietnia 2012 r. została zniesiona współwłasność przedmiotowej nieruchomości.

W chwili obecnej Zainteresowana posiada z mężem udziały po 1/2 w przedmiotowej nieruchomości. Z uwagi na ciężką chorobę męża nosi się on z zamiarem likwidacji działalności na tej nieruchomości i zamierza w najbliższym czasie podarować Wnioskodawczyni posiadany w niej udział, w związku z czym stanie się ona właścicielką całości. Natomiast w dalszym czasie Zainteresowana nie wyklucza sprzedania tej nieruchomości.

Wnioskodawczyni poinformowała, że nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej na przedmiotowej nieruchomości, nie jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. Do tej pory incydentalnie sprzedawała nieruchomości będące własnością prywatną i posiadane przez długi okres czasu. Również w przyszłości – poza potencjalną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości nie planuje dokonywania tego typu transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy będący przedmiotem wniosku budynek przemysłowy znajdujący się w … został w świetle obowiązujących przepisów zasiedlony z dniem 19 stycznia 1994 r., tj. w dacie zawarcia umowy najmu?
2. Czy planowana sprzedaż zabudowanej nieruchomości podlegała będzie podatkowi VAT? Przy czym przedmiotem sprzedaży będą następujące udziały w nieruchomości: udział w wysokości 1/2, który Wnioskodawczyni posiada nieprzerwanie od 1997 r. oraz udział w wysokości 1/2, który nabędzie od męża w formie darowizny.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przepisie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnił z tego podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z kolei definicja pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Tak więc aby zaistniało pierwsze zasiedlenie musi nastąpić oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, tj. opodatkowana sprzedaż danej nieruchomości lub jej oddanie do używania innemu podmiotowi np. na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Do pierwszego zasiedlenia nie dochodzi natomiast w przypadku używania danej nieruchomości (po jej wybudowaniu) na potrzeby podatnika związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem – w takiej sytuacji bowiem oddanie do użytkowania nie następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowej sytuacji oddanie do użytkowania przedmiotowej nieruchomości w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu nastąpiło w dacie zawarcia umowy najmu, tj. dnia 19 stycznia 1994 r., kiedy to najemca rozpoczął wykorzystywanie jej do czynności opodatkowanych. W tej dacie, zdaniem Wnioskodawczyni, nastąpiło pierwsze zasiedlenie tej nieruchomości.

W konsekwencji jej planowana sprzedaż będzie zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż nieruchomości gruntowej jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w dniu 21 marca 1997 r. nieruchomość zabudowaną budynkiem przemysłowym na cele prowadzonej przez męża działalności gospodarczej w zakresie handlu. Przedmiotowa nieruchomość była od dnia 19 stycznia 1994 r. wynajmowana przez męża Zainteresowanej od Gminnej Spółdzielni w celu uruchomienia hurtowni artykułów budowlanych. Nabycie w 1997 r. tej nieruchomości odbyło się w celu kontynuowania wcześniej prowadzonej działalności. Od tamtej pory, aż do dzisiaj nieruchomość jest użytkowana w ten właśnie sposób – znajduje się na niej hurtownia artykułów budowlanych, będąca jednym z miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazała Wnioskodawczyni, w dacie nabycia nieruchomości pomiędzy Zainteresowaną a jej mężem istniała wspólnota majątkowa. W dniu 12 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę o zniesieniu dotychczasowej wspólnoty majątkowej, natomiast w dniu 2 kwietnia 2012 r. została zniesiona współwłasność przedmiotowej nieruchomości.

W chwili obecnej Zainteresowana posiada z mężem udziały po 1/2 w przedmiotowej nieruchomości. Z uwagi na ciężką chorobę męża nosi się on z zamiarem likwidacji działalności na tej nieruchomości i zamierza w najbliższym czasie podarować Wnioskodawczyni posiadany w niej udział, w związku z czym stanie się ona właścicielką całości. Natomiast Zainteresowana w dalszym czasie nie wyklucza sprzedania tej nieruchomości. Jak wskazała Wnioskodawczyni, nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej na przedmiotowej nieruchomości, nie jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. Do tej pory incydentalnie sprzedawała nieruchomości będące własnością prywatną i posiadane przez długi okres czasu. Również w przyszłości – poza potencjalną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości nie planuje dokonywania tego typu transakcji.

Należy zauważyć, iż nie zawsze dostawa nieruchomości zabudowanej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Ww. sprzedaż nie stanowi takiej czynności przede wszystkim, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Mając powyższe na uwadze, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie będzie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość zabudowana budynkiem przemysłowym została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej, jednak przez męża Zainteresowanej. Natomiast Wnioskodawczyni w związku z istnieniem współwłasności małżeńskiej stała się na mocy prawa współwłaścicielem. W późniejszym okresie otrzymanie przez Zainteresowaną 1/2 nieruchomości w ramach darowizny wskazuje na fakt dostawy nieruchomości w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym. Zainteresowana nie będzie wykorzystywała ww. nieruchomości do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawczyni miał zamiar prowadzić jakiekolwiek aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Oznacza to, że planowana dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem przemysłowym będzie stanowiła dostawę majątku prywatnego Zainteresowanej, czyli będzie realizowana poza sferą działalności gospodarczej. Ponadto, planowana czynność nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie cechuje się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie ma zorganizowanego charakteru. Skutkiem powyższego transakcja zbycia nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem przemysłowym, nie będzie występowała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie odpowiedź na pytanie nr 1 stała się bezprzedmiotowa, gdyż nie można dokonać rozstrzygnięcia co do pierwszego zasiedlenia przedmiotowej nieruchomości (rozstrzygnięcia ewentualnego zwolnienia od podatku, tj. czynności podlegającej opodatkowaniu jednakże zwolnionej od podatku) w sytuacji, gdy czynność dostawy nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Zainteresowana wskazała, iż planowana sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) – pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.