INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 08 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładach statków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładach statków.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 03 czerwca 2009 r. znak ILPB2/415-326/09-2/AJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ,a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu w dniu 03 czerwca 2009 r., a w dniu 08 czerwca 2009 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek (data wpływu 08 czerwca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany jest marynarzem. W 2009 r. planuje podjąć pracę na statku morskim u pracodawcy (armatora) z siedzibą w Danii. Statek jest zarejestrowany w Danii – nosi duńską banderę. Umowa o pracę ma być umową na czas nieokreślony.

Wnioskodawca nie planuje podejmować w tym okresie pracy w Polsce – będzie posiadał tylko dochody z pracy wykonywanej na statkach morskich w Danii i Norwegii.

Na dzień złożenia wniosku Zainteresowany zakończył rejs u armatora norweskiego. Wie, że z dochodów z pracy u armatora norweskiego nie posiada obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce (w sytuacji, gdy są to Jego jedyne dochody).

Wnioskodawca nie ma jednak pewności co do dochodów uzyskiwanych u armatora duńskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. nakłada bowiem na Zainteresowanego obowiązek podatkowy od całości dochodów z jednoczesnym uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 14 pkt 3) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku, dochody Zainteresowanego uzyskane z pracy na statku morskim będą podlegały opodatkowaniu tylko w Danii.

Jednocześnie art. 22 pkt c) stanowi, że (w sytuacji takiej jak Wnioskodawcy) państwo polskie może włączyć dochód uzyskany w Danii do podstawy opodatkowania. Jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu tej części podatku od dochodu, która przypada na dochód uzyskany w Danii.

Według Wnioskodawcy całość podatku jaki naliczyłby sobie w Polsce od dochodu uzyskanego w Danii zostałby jednocześnie odliczony, czyli nie zapłaciłby żadnego podatku w Polsce.

Zdaniem Zainteresowanego nie będzie miał obowiązku składania zeznania podatkowego za 2009 rok.

Wnioskodawca wskazał, iż Jego miejscem zamieszkania jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pracodawcy Zainteresowanego są jednocześnie przedsiębiorcami eksploatującymi statki, na których jest lub był zatrudniony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy osiągając dochody wyłącznie za pracę świadczoną na statkach morskich u armatorów norweskiego i duńskiego w roku 2009 będzie na Wnioskodawcy ciążył obowiązek rozliczenia się z osiągniętych dochodów w Polsce poprzez złożenie zeznania podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, od dochodów uzyskanych jedynie za pracę u armatora norweskiego nie ma On obowiązku składania zeznania podatkowego, w sytuacji gdy nie będzie posiadał żadnych dochodów w Polsce.

Gdy uzyska dochody od dwóch armatorów: norweskiego i duńskiego nie powinien powstawać obowiązek składania zeznania podatkowego, gdyż zgodnie z opisem zawartym we wniosku, całość podatku należnego zostanie odliczona i w Polsce nie będzie miał do zapłacenia żadnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (…) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego – niezależnie od tego pod jaką banderą pływa – istotne jest więc to, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest marynarzem. W 2009 r. planuje podjąć pracę na statku morskim u pracodawcy (armatora) z siedzibą w Danii. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca zakończył rejs u armatora norweskiego.

Miejscem zamieszkania Zainteresowanego jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pracodawcy Zainteresowanego są jednocześnie przedsiębiorcami eksploatującymi statki, na których jest lub był zatrudniony.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy uzyska dochody od dwóch armatorów: norweskiego i duńskiego nie powinien powstawać obowiązek składania zeznania podatkowego za 2009 rok.

Zatem w przedstawionej sprawie, aby rozstrzygnąć zasady opodatkowania, należy uwzględnić dwie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. Umowę z dnia 24 maja 1977 r. zawartą między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157) oraz Konwencję z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartą między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowaniaw zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368).

W myśl postanowień art. 15 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego i
   
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie zamieszkania lub siedziby oraz
   
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 3 cytowanej umowy bez względu na postanowienia powyższych ustępów wynagrodzenia z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku, samolotu, pojazdu szynowego lub drogowego w komunikacji międzynarodowej mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Użyty w art. 15 ust. 3 tej konwencji zwrot „mogą być opodatkowane” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, może być opodatkowany zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji tj. w Polsce.

Jednocześnie art. 24 ust. 1 umowy, przewiduje metodę rozliczenia podatku, która ma zapobiec podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Należy więc stwierdzić, że osiągane przez Wnioskodawcę dochody ze stosunku pracy u norweskiego armatora nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Danii mają zastosowanie postanowienia umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Zgodnie z art. 14 ust 1 Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 14 ust. 2, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
   
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie, i
   
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Jednocześnie na podstawie ust. 3 ww. artykułu, bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, czyli w przedmiotowej sprawie - w Danii.

Natomiast, zgodnie z art. 22 lit. c) tej Konwencji, jeżeli osoba, mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie, osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim umawiającym się państwie, to pierwsze z umawiających się państw może włączyć ten dochód lub majątek do podstawy opodatkowania, jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu tej części podatku od dochodu, która w zależności od konkretnego wypadku przypada na dochód uzyskany w drugim umawiającym się państwie.

Należy zatem stwierdzić, że osiągane przez Wnioskodawcę dochody ze stosunku pracy na pokładzie statku eksploatowanego przez przedsiębiorstwo, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Danii, podlegają opodatkowaniu tylko w Danii. Oznacza to, że dochód taki nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę dochody ze stosunku pracy na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwa mające miejsce faktycznego zarządu w Norwegii i w Danii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawca nie ma obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego w Polsce za 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.