INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki , przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2009 r. (data wpływu 26 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie paliw opałowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie paliw opałowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości dokonać zakupu sprężarek i agregatów prądotwórczych wytwarzających sprężone powietrze i energię. Spółka nie posiada koncesji na wytwarzanie energii. Sprężone powietrze i energia zostaną zużyte w procesach produkcyjnych w firmie, czyli zostaną wykorzystane na potrzeby własne.

Do prawidłowego funkcjonowania wymienionych powyżej urządzeń niezbędne jest użycie oleju opałowego. Olej służyłby jako czynnik uruchamiający silniki agregatów i sprężarek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zakupiony olej opałowy obciążony zostanie podatkiem akcyzowym u dostawcy, który nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, jeśli zostanie on wykorzystany do zasilania silników urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i energię...
   
2. Czy zakupiony olej opałowy, żeby nie został obciążony podatkiem akcyzowym musi zostać nabyty u dostawcy, który jest podatnikiem tego podatku...
   
3. Czy od wytworzonej energii powinien zostać naliczony podatek akcyzowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku sprzedaży dostawca nie powinien zostać obciążony podatkiem akcyzowym, gdyż olej zostanie wykorzystany do celów własnych w firmie nabywcy w postaci zużycia zakupionego oleju do zasilenia urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i energię. Ponadto, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie sygn. akt l SA/Sz 62/08 oraz wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06, nie powinien zostać naliczony podatek akcyzowy od sprzedaży oleju opałowego służącego do prawidłowego działania silników urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i prąd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W oparciu o uregulowania art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyroby takie jak paliwa opałowe zaliczane są z zasady do wyrobów energetycznych (tj. objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715).

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest zakup oraz zużycie wyrobu energetycznego (oleju opałowego) do uruchomienia silników, tj. wykorzystanie tego paliwa do zasilania silników urządzeń, które wytwarzają sprężone powietrze i energię.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż wyrób energetyczny będzie zużywany w procesie spalania w silniku spalinowym.

Powyższa sytuacja wyczerpuje hipotezę unormowania art. 86 ust. 2 ustawy. Zgodnie z nim, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Wyrób energetyczny przeznaczony do użycia, oferowany na sprzedaż lub używany do napędu silników spalinowych jest paliwem silnikowym.

Każdy z przedstawionych we wniosku przypadków (oferowanie na sprzedaż oraz użycie wyrobu energetycznego jako paliwa silnikowego) należy odnieść do właściwych uregulowań prawnych.

Wskazać należy, po pierwsze na uregulowanie art. 8 ust. 2 pkt 3 ustawy, w świetle którego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy.

Z kolei, przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi, iż przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   a) było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   b) nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uprawniającym do zastosowania stawki akcyzy jest m.in. przeznaczenie wyrobów energetycznych w określonym celu.

W przypadku paliw opałowych – zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy – jest to przede wszystkim przeznaczenie ich do użycia, oferowanie na sprzedaż lub używanie do celów opałowych.

Natomiast, wyroby energetyczne wyszczególnione w art. 86 ust. 1 ustawy, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, zdefiniowane zostały jako paliwa silnikowe (art. 86 ust. 2 ustawy).

Stąd też stwierdzić należy, iż podmiot oferujący na sprzedaż Wnioskodawcy wyrób energetyczny (objęty pozycjami CN 2710 19 51 do 2710 19 69) do napędu silników spalinowych, sprzedaje wyrób energetyczny zdefiniowany jako paliwo silnikowe.

Zgodnie zatem, z uregulowaniem art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest m.in. osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Tym samym, podatnik dokonujący sprzedaży ww. wyrobu energetycznego jako paliwa silnikowego zobowiązany będzie do złożenia stosownej deklaracji podatkowej. W związku z wykonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą – art. 8 ust. 2 pkt 3 ustawy – podatnikiem akcyzy będzie więc podmiot dokonujący sprzedaży przedmiotowego wyrobu Zainteresowanemu, na którym to spoczywał będzie obowiązek zadeklarowania i uiszczenia należnej akcyzy od paliwa silnikowego.

Natomiast, w przypadku zmiany przeznaczenia (użycia) zakupionego wyrobu energetycznego w postaci paliwa opałowego przez nabywcę, tj. Wnioskodawcę, w oparciu o uregulowanie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że użycie paliwa opałowego niezgodne z przeznaczeniem – które uprawniało do zastosowania stawki akcyzy dla tego paliwa – jest czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą.

W takim przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku użycia wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i 15, do napędu silników spalinowych, użycia ich, gdy nie spełniają warunków określonych w szczególnych przepisach w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, a także ich posiadania w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży z takiego zbiornika, stosuje się odpowiednio stawkę 1822,00 zł/1000 litrów, a w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest równa lub wyższa od 890 kilogramów/metr sześcienny - 2047,00 zł/1000 kilogramów.

Wobec powyższego, w zależności od gęstość wyrobu energetycznego w temperaturze 15°C zastosowanie znajdzie jedna z ww. stawek podatku akcyzowego.

Odpowiadając na drugie z zawartych we wniosku pytań, stwierdzić należy, iż w przypadku dokonania przez Spółkę nabycia wyrobu energetycznego od podatnika akcyzy, który dokona sprzedaży paliwa silnikowego, na Wnioskodawcy z zasady nie powinien ciążyć już obowiązek zapłaty akcyzy.

W myśl bowiem art. 8 ust. 6 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Powyższe uregulowanie zawiera jednak warunek określenia lub zadeklarowania w należnej wysokości kwoty akcyzy, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy. Jeśli podatnik nie wywiąże się z przedmiotowego obowiązku (określenia lub zadeklarowania kwoty akcyzy w należnej wysokości od paliwa silnikowego), to przyjąć należy, iż również Wnioskodawca znajdzie się w sytuacji podlegającej opodatkowaniu akcyzą (art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy).

Zgodnie z ww. przepisem, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Równocześnie zaznaczyć należy, iż zarówno przepisy ustawy, jaki i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32 poz. 228), przewidują w określonych okolicznościach zwolnienie od podatku akcyzowego wyrobów energetycznych.

W przypadku oleju opalowego, w świetle art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie również wyroby energetyczne zużywane w procesie produkcji energii elektrycznej w elektrowniach - wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Zainteresowany wyjaśnił jednak, iż nie posiada koncesji na wytwarzanie energii. Natomiast sprężone powietrze i energia zostaną zużyte w procesach produkcyjnych w firmie, czyli zostaną wykorzystane na potrzeby własne firmy.

Skoro, Spółka nie będzie prowadziła działalności gospodarczej jako elektrownia, to nie może skorzystać ze zwolnienia w stosunku do zużywanego paliwa silnikowego.

Z kolei przepis § 10 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia stanowi, że zwalnia się od akcyzy olej opałowy, inny niż określony w art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy, wykorzystywany do produkcji ciepła i mocy w skojarzeniu, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-13 ustawy.

Również i w tym przypadku, Spółka nie spełnia warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy, tj. wymogu produkcji ciepła i mocy w skojarzeniu.

Odpowiadając natomiast na ostatnie z pytań Wnioskodawcy wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
   
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
   
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
   
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
   
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
   
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkowane jest również zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Zainteresowany nieposiada żadnej z ww. koncesji w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, a zatem wyprodukowana przez niego energia elektryczna powinna zostać opodatkowana akcyzą przez Spółkę działającą jako podatnik podatku akcyzowego.

Odnosząc się ponadto do przedstawionego we wniosku orzeczenia trzeba podkreślić, że powołany przez Stronę wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 maja 2008 roku sygn. akt I SA/Sz 62/08 stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Jest to zgodne z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Zasada ta, znajduje również potwierdzenie w treści art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Ponadto, z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Zainteresowany będzie zużywał wyrób energetyczny jako paliwo silnikowe.

Natomiast ww. wyrok w Szczecinie jak i orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawach połączonych C-145/06 i C-146/06 – na które powołuje się Wnioskodawca – odnoszą się do opodatkowania olejów smarowych. Zapadłe w niniejszych sprawach rozstrzygnięcia nie dotyczą zatem przypadku przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.