Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-441/09-2/ES
z 18 sierpnia 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-441/09-2/ES
Data
2009.08.18



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z działalności gospodarczej

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
kontrahenci
koszty uzyskania przychodów
prezent


Istota interpretacji
Czy wydatki ponoszone na konsumpcje i prezenty dla kontrahentów nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 23 ustawy, zaś ich zwrot nie jest uznawany za przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust 3 pkt 3a, czy też wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty bezpośrednie świadczonej usługi zaś ich zwrot wykazać jako przychód z działalności gospodarczej i opodatkować?



Wniosek ORD-IN 259 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 08.06.2009 r. (data wpływu 16.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na konsumpcję i prezenty dla kontrahentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.06.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na konsumpcję i prezenty dla kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się promocją towarów zlecającego. Zakres umówionych czynności obejmuje utrzymanie dobrych stosunków z kontrahentami zlecającego, utrzymanie obecnych kontaktów oraz pozyskiwanie nowych, negocjowanie warunków handlowych, rozbudowę kanałów zbytu oraz promocję i reklamę towarów zlecającego. W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca ponosi koszty wręczenia kontrahentom drobnych upominków, bądź też zaproszenia kontrahenta na wspólny posiłek celem ustalenia warunków współpracy. Koszty konsumpcji oraz prezentów są mu zwracane przez zlecającego w rzeczywiście poniesionej wysokości na podstawie odrębnej faktury dokumentującej wysokość poniesionych wydatków. Zwrot tych wydatków następuje niezależnie od miesięcznego wynagrodzenia za świadczone usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na konsumpcje i prezenty dla kontrahentów nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 23 ustawy, zaś ich zwrot nie jest uznawany za przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust 3 pkt 3a, czy też wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty bezpośrednie świadczonej usługi zaś ich zwrot wykazać jako przychód z działalności gospodarczej i opodatkować...

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na zakup prezentów dla kontrahentów oraz na konsumpcję nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, zaś ich zwrot nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Uznanie środków stanowiących zwrot poniesionych wydatków, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów za przychody podlegające opodatkowaniu prowadziłoby do ponoszenia ciężaru płacenia podatku dochodowego od tej części przychodów, która nie przynosi zwiększenia majątku podatnika, dodać należy że również refaktura tych wydatków nie jest kosztem dla zleceniodawcy podatnika, a więc powodowałoby to kilkukrotne opodatkowanie podatkiem dochodowym kolejnych podmiotów. Wydatki, które ponosi zleceniobiorca są dla niego neutralne, otrzymuje on ich zwrot w pełni poniesionej wysokości, dlatego też również pod względem podatkowych transakcje te powinny pozostawać obojętne i nie powodować zwiększenia kosztów uzyskania przychodów ani przychodów podatnika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3a do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

  • celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być prawidłowo udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Z kolei w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się promocją towarów zlecającego. W ramach wykonywanych czynności Wnioskodawca ponosi m.in. koszty wręczenia kontrahentom drobnych upominków, bądź też zaproszenia kontrahenta na wspólny posiłek celem ustalenia warunków współpracy. Koszty konsumpcji oraz prezentów są zwracane przez Zlecającego w rzeczywiście poniesionej wysokości na podstawie odrębnej faktury dokumentującej wysokość poniesionych wydatków. Zwrot tych wydatków następuje niezależnie od miesięcznego wynagrodzenia za świadczone usługi.

Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów jego kontrahenta) i zasadniczo nie wpływają na promocję firmy Wnioskodawcy. W tym stanie rzeczy przedmiotowe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie, a nie w celu reprezentacji i reklamy Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponosi kontrahent), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy.

Nieodpłatne przekazywanie prezentów dla kontrahentów oraz wydatki ponoszone na konsumpcję stanowią koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W wyniku nieodpłatnego przekazywania przez Wnioskodawcę prezentów i ponoszenia wydatków na konsumpcję, dokonywanych w ramach usługi kompleksowej, nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego we wniosku, następuje zwrot wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowych umów w rzeczywiście poniesionej wysokości na podatnie odrębnej faktury. Zwrot tych wydatków następuje niezależnie od miesięcznego wynagrodzenia za świadczone usługi.

W niniejszej sprawie z uwagi na to, iż wydatki na konsumpcję i prezenty dla kontrahentów zleceniodawcy będą stanowić koszt uzyskania przychodów nie znajduje zastosowania wyżej powołany art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym wystawienie odrębnej faktury dokumentującej wysokość poniesionych wydatków będzie powodować zwiększenie przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki ponoszone na zakup prezentów dla kontrahentów oraz na konsumpcję nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, zaś ich zwrot nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj