INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia uiszczonej kaucji za opakowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) – w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia uiszczonej kaucji za opakowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną piwa, wina i napoi. Zakupy towarów handlowych realizowane są w opakowaniach wielokrotnego użytku (palety, skrzynki, butelki), które Spółka ewidencjonuje ilościowo/asortymentowo w systemie magazynowym oraz wartościowo w systemie finansowo-księgowym (księgowania: zwiększenie stanu magazynowego/warunkowe zobowiązania z dostawcami z tyt. opakowań).

Spółka przyjęła zasadę, iż do faktur VAT dokumentujących sprzedaż towarów handlowych wystawiane są noty obciążeniowe na opakowania wydawane wraz z towarem. Odbiorca ma prawo zwrócić pobrane opakowania lub wpłacić za nie kaucję, jako zabezpieczenie wykonania zobowiązania. Spółka pozostawiła odbiorcom bezterminowe prawo do zwrotu pobranych opakowań, za które została wpłacona kaucja.

Dla pewnej grupy odbiorców, na ich prośbę (np. stacje benzynowe) Spółka wystawia faktury za opakowania (butelki), których kontrahent nie jest w stanie zwrócić. Faktury te księgowane są netto, jako przychody ze sprzedaży opakowań a kosztem własnym sprzedaży jest ustalona wartość kaucji.

W ramach prowadzonej działalności część opakowań ulega zniszczeniu (stłuczki, braki magazynowe), część pozostaje w dyspozycji odbiorców za wpłaconą kaucją, a część Spółka sprzedaje, zgodnie z wystawionymi fakturami.

Dostawcy analizując salda z tytułu rozliczeń opakowań (asortymentowo) zażądali od Spółki zapłat za butelki, z których Spółka nie rozliczyła się ponad saldo pobranych skrzynek. Spółka została obciążona fakturami VAT za sprzedawane butelki, naliczono podatek od towarów i usług, przyjęto wartość kaucji za kwotę brutto (butelka w cenie 0,29 netto + 0,06 VAT = 0,35 brutto). Do faktury wystawione zostały dokumenty magazynowe PZ/WZ w celu rozliczenia się asortymentowego z zakupionych opakowań w obszarze gospodarki magazynowej.

Spółka faktury za zakupione opakowania zaksięgowała:

Wn różnice w wycenie kaucji netto (0,29 zł)

Wn podatek naliczony

Ma zobowiązanie do dostawcy brutto oraz księgowanie PZ na „przyjęte” zakupione butelki w wartości ustalonej kaucji 0,35 zł

Wn magazyn opakowań

Ma różnice w wycenie kaucji.

W wyniku tych operacji powstała różnica pomiędzy wartością zakupionych butelek a ustaloną kaucją na to opakowanie w wysokości 0,06 zł na jednej butelce. Łączną wartość różnicy w wycenie kaucji za opakowania zakupione Spółka na koniec roku rozliczeniowego zaksięgowała w pozostałe przychody operacyjne i wyłączyła z podstawy opodatkowania. Spółka od początku prowadzenia działalności przyjęła zasadę, iż opakowania nie są jej składnikiem majątku.

Wszystkie koszty związane z opakowaniami:

• straty (stłuczki) powstałe na magazynie,
• spisane należności z tyt. opakowań w związku z zakończeniem postępowań sądowych i komorniczych były wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka przyjęła iż zapłata za opakowania dostawcom na podstawie, faktury VAT wiąże się z oddaniem kaucji uzyskanych od odbiorców.

Dodatkowo w uzupełnieniu przedmiotowego wniosku z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) Spółka wskazała, iż:

• sprzedaje – fakturuje – opakowania (butelki) w cenie 0,35 zł netto + 0,07 zł podatek od towarów i usług tj. 0,42 zł brutto. Od października 2008 r. dla pewnej grupy odbiorców zaczęto fakturować opakowania w cenie 0,29 zł netto + 0,06 zł VAT, tj. 0,35 brutto zł;
• wartość kaucji na butelki ustalonej dla odbiorców wynosi 0,35 zł;
• pytanie drugie zawarte we wniosku dotyczy różnicy wynikającej z wartości netto ceny płaconej przez Spółkę dostawcy zgodnie z wystawioną fakturą VAT i pobranej od odbiorcy kaucji;
• powyższa różnica wynika z wartości podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie butelek od dostawcy i odliczonego przez Spółkę oraz z braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług opakowań wydawanych za kaucję (nie sprzedawanych);
• Spółka nie uiszcza kaucji dostawcom ani nie kupuje każdorazowo opakowań. Jednostka dokonuje obrotu tymi opakowaniami w ramach określonych limitów. Dostawcy weryfikując salda ilościowo-wartościowe opakowań wzywają Spółkę do zwrotu opakowań lub zapłaty za butelki. W przypadku gdy obrót opakowań z dostawcami dokumentowany był pierwotnie fakturą VAT zapłata pomniejsza saldo ilościowo – wartościowe. W przypadku gdy obrót opakowaniami dokonywany był poza obrębem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie wystawianych przez dostawców not, zapłata za opakowania skutkuje otrzymaniem faktury VAT od dostawcy;
• rozliczenie z dostawcą opakowań jest dokonywane w umownie określonych okresach rozliczeniowych bądź na podstawie wezwania dostawcy w przypadku przekroczeń limitów dotyczących zadłużenia z tyt. opakowań.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania

1. Czy wpłata kaucji za pobrane opakowania na podstawie noty obciążeniowej przez odbiorcę w przypadku, gdy ma on bezterminowe prawo do zwrotu opakowań, za które wpłacił kaucję może być uznana za przychód Spółki...
2. Czy różnicę w wycenie kaucji opakowań (ustalona kaucja 0,35 zł w przypadku zakupu i wystawienia faktury VAT daje kwotę netto 0,29 zł netto) Spółka prawidłowo wyłączyła z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...
3. Czy w przypadku sprzedaży opakowań odbiorcom na podstawie faktur VAT, kosztem własnym sprzedaży opakowania jest ustalona wartość kaucji...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, w zakresie pozostałych pytań sprawa zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

W odniesieniu do pytania pierwszego Spółka wskazała, iż wpłata kaucji przez odbiorców jest jedynie zabezpieczeniem wykonania zobowiązania – zwrotu opakowania – a nie przychodem Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) precyzyjnie określają sposób ustalenia momentu powstania przychodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

O tym, czy środki pieniężne otrzymane z tytułu kaucji są zaliczane do przychodów na podstawie ww. przepisów, decyduje fakt, czy zwiększają one aktywa majątkowe Spółki, a tym samym czy Spółka dysponuje tymi środkami jak własnymi.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia kaucji. Kaucja – według Słownika języka polskiego (PWN, Warszawa, 2002 r.) – jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Zatem fakt przyjęcia kaucji w depozyt, a następnie jej zwrot, nie powodują powstania przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Kaucja jest neutralna podatkowo, tzn. nie jest ani kosztem ani przychodem, aż do wystąpienia okoliczności, które uprawniają wierzyciela do zaspokojenia się z kaucji. Spółka otrzymując kaucję nie ma prawa uznać otrzymanej kwoty jako wpływu o charakterze definitywnym, chyba że wystąpią okoliczności uprawniające do jej zatrzymania. Wtedy kwota wpłacona tytułem zabezpieczenia zwrotu opakowania traci swój kaucyjny charakter. W takiej sytuacji kaucja będzie stanowiła przychód. Momentem powstania przychodu będzie chwila, gdy kaucja stanie się kwotą należną, tj. z chwilą wystąpienia okoliczności, które uprawniają Spółkę do zatrzymania kaucji.

Umowa pomiędzy stronami powinna regulować moment, w którym następuje rozliczenie kaucji.

Wówczas gdy na ten dzień zachodzą przesłanki do zatrzymania kaucji, staje się ona dla uzyskującego przychodem podatkowym.

Reasumując należy stwierdzić, iż sama wpłata kaucji przez odbiorcę na podstawie noty obciążeniowej nie daje podstaw do zwiększenia przychodów podatkowych Spółki, jednakże nie wyklucza późniejszego zwiększenia tychże w przypadku zatrzymania kaucji przez Spółkę.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.