INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Pana działalności gospodarczej wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi przez żonę prowadzącą odrębną działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 8 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Pana działalności gospodarczej wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi przez żonę prowadzącą odrębną działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1991 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie robót ziemnych i drogowych. Równocześnie prowadzi Pan wraz z żoną gospodarstwo rolne, w którym znajduje się żwirownia. W żwirowni tej wydobywany jest żwir i piasek do sprzedaży, jak i na własne potrzeby.

Początkowo rozliczał Pan swoją działalność gospodarczą na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego. Tym podatkiem opodatkowane były także przychody ze sprzedaży wydobywanego żwiru. Przychód ze sprzedaży żwiru opodatkowany był stawką 5,5%, tak samo jak świadczone usługi transportowe i ziemne.

Od 2 stycznia 2003 r., sprzedaż żwiru na swoje nazwisko i imię zgłosiła żona, opodatkowując tę działalność („sprzedaż żwiru z własnego gospodarstwa”) w formie karty podatkowej. Natomiast Pan swoją działalność, rozszerzoną o usługi komunalne, opodatkował na zasadach ogólnych podatkiem liniowym wg stawki 19%.

Żwir, który potrzebował Pan w swojej działalności gospodarczej np. do wykonywania usług dla gminy w zakresie podsypywania dróg w okresie zimowym, brał Pan ze żwirowni i uwzględniał jego wartość w fakturach za usługi wystawianych dla zleceniodawcy. Wobec takiej sytuacji, wydobywanie i sprzedaż żwiru było opodatkowane podwójnie, tj. żona płaciła kartę podatkową ze swojej działalności w tym zakresie i drugi raz, wykazywał Pan przychód do opodatkowania podatkiem zryczałtowanym ze świadczonych usług wraz z wartością zużytego żwiru.

W chwili obecnej uzyskał Pan na przetargu zlecenie przy budowie drogi, przy wykonaniu którego będzie zużywał ogromne ilości żwiru, będącego podstawowym materiałem do świadczonych usługi.

Uważa Pan, że nie może już brać we wskazany powyżej sposób żwiru na potrzeby własnej działalności i wystawiać faktury za usługę wraz z wliczoną wartością zużytego żwiru. Z uwagi na duże ilości zużywanego żwiru, musi Pan posiadać dokumenty na jego zakup, ponadto żąda tego zleceniobiorca.

Oświadczył Pan również, że prowadzi wraz z żoną wspólne gospodarstwo, oraz że nie występuje rozdzielność majątkowa między małżonkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy żona prowadząca odrębną działalność gospodarczą, może wystawiać faktury dla Pana działalności za żwir i piasek wydobywany w ramach jej działalności gospodarczej ze żwirowni wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego...
2. Czy wartość piasku i żwiru ze żwirowni położonej we wspólnym gospodarstwie rolnym, którego wydobycie i sprzedaż prowadzi Pana żona, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w Pana działalności gospodarczej (usługi drogowe i komunalne)...

Przedmiotem niniejszej interpretacji będzie odpowiedź na pytanie drugie, natomiast w zakresie pytania pierwszego wniosek zostanie rozpatrzonym odrębnym postanowieniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup żwiru od żony, mogą być kosztem uzyskania przychodu w Pana firmie, ponieważ jak mówią przepisy art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.), kosztami uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszt zakupu żwiru i piasku do wykonywanej i sprzedanej usługi jest kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów i nie ma przeszkód do świadczenia usług między małżonkami będącymi odrębnymi podmiotami gospodarczymi w przypadku, gdy wydobywanie i sprzedaż surowców opodatkowane jest kartą podatkową „na imię żony”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług drogowych, ziemnych i komunalnych, opodatkowaną na zasadach ogólnych podatkiem liniowym. Dla celów działalności wykorzystuje Pan żwir i piasek ze żwirowni znajdującej się w wspólnym gospodarstwie rolnym, którą to żwirownię eksploatuje i z której przychody osiąga Pana żona, w ramach odrębnie prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej w formie karty podatkowej.

Należy przyjąć, że powyższe wydatki, związane są z działalnością gospodarczą, mają na celu uzyskiwanie przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Wobec tego – o ile zostaną właściwie udokumentowane – spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy, przez co można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Nie ma przy tym znaczenia, że kontrahentem od którego nabywa Pan żwir i piasek jest Pana żona oraz to, że żwirownia stanowi wspólną własność wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego. Poprzez zgłoszenie przez Pana żonę odrębnej działalności gospodarczej w zakresie wydobywania i sprzedaży powyższego kruszywa, zdecydowaliście Państwo o tym, że żwirownia ta stanie się składnikiem majątkowym działalności żony i to ona opodatkowywać będzie przychody z jej eksploatacji. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze. Jednakże małżonkowie prowadzący odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy miedzy sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi.

Zastrzec równocześnie należy, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.