INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28.01.2009 r. (data wpływu 16.02.2009 r.) uzupełnione pismem – na druku ORD-IN z dnia 08.05.2009 r. (data wpływu 20.05.2009 r.) na wezwanie z dnia 28.04.2009 r. Nr IPPB2/415-108/09-2/AS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu otrzymywania świadczenia emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu otrzymywania świadczenia emerytalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 28.04.2009 r. Nr IPPB2/415-108/09-2/AS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku w zakresie:

1. uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy;
2. określenie statusu Wnioskodawcy;
3. określenie organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawcy ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji indywidualnej;
4. uzupełnienie informacji co do zakresu wniosku:
   1. Przedmiot wniosku: rodzaj (zaistniały stan faktyczny, zdarzenie przyszłe).
   2. Liczba zaistniałych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych).
   3. Wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej;
5. rodzaj podatku;
6. dokonanie stosownej opłaty od wniosku;
7. przedstawienie wyczerpującego zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego;
8. przedstawienie własnego stanowiska w sprawie;
9. złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej”.
   
   

w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono na formularzu ORD-IN z dnia 08.05.2009 r. (data nadania w placówce pocztowej 11.05.2009 r., data wpływu 20.05.2009 r.) .

Z uwagi na brak daty doręczenia przesyłki zawierającej wezwanie z dnia 28.04.2006 r. Nr IPPB2/415-108/09-2/AS w dniu 18.05.2009 r. wystąpiono do Poczty Polskiej z reklamacją dotyczącą doręczenia ww. przesyłki.

Pismem z dnia 09.06.2009 r. (data wpływu 10.06.2009 r.) Poczta Polska zawiadomiła, że w trakcie postępowania reklamacyjnego Zarząd Poczty Niemiec poinformował, iż przedmiotową przesyłkę należycie doręczono w dniu 08.05.2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Emerytura Wnioskodawczyni, do marca 2005 roku była przekazywana w wysokości brutto, tj. bez potrącania podatku. ZUS, Oddział Rent Zagranicznych od dnia 01 kwietnia 2005 roku pobiera z emerytury Wnioskodawczyni zaliczkę na podatek dochodowy, którą przekazuje do Urzędu Skarbowego. ZUS opiera się na umowie zawartej między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Niemiec (Dz. U. Nr 12, poz. 90) art. 18, ust. 2.

Natomiast Urząd Skarbowy opiera pobieranie z emerytury podatku na tym samym akcie prawnym (Dz. U. Nr 12, poz. 90) tylko pod uwagę bierze art. 12 ust. 1.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Która ustawa w przypadku Wnioskodawczyni jest prawidłowa...

Czy istnienie obowiązku poboru podatku opiera się na innych przepisach...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Po zapoznaniu się z art. 18 ust. 1 i 2 umowy Polsko-Niemieckiej Wnioskodawczyni uważa, iż ZUS źle interpretuje art. 18 ust. 2, gdyż w ust. 2 chodzi o ubezpieczenia socjalne, takie jak zasiłki dla bezrobotnych (zasiłki socjalne).

Urząd Skarbowy nie powinien potrącać podatku od świadczenia emerytalnego Wnioskodawczyni, gdyż art. 18 ust. 1 wyraźnie mówi, iż dla unikania podwójnego opodatkowania emerytury i renty podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym się mieszka, tj. w wypadku Wnioskodawczyni w Niemczech.

Wnioskodawczyni mieszka w Niemczech i pobiera emeryturę drugiego umawiającego się państwa, tj. z Polski, więc zgodnie z ust. 1 emerytura podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym państwie. Wnioskodawczyni uważa, że powinna otrzymywać emeryturę na tych samych zasadach, jakie obowiązywały do marca 2005 roku.

Znane są Wnioskodawczyni wypadki osób mieszkających w Polsce, a pobierających emeryturę lub rentę z Niemiec i Polski ZUS, jak i Urząd Skarbowy też od nich pobierają podatek i to na tych samych przepisach.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a tej ww. ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W rozumieniu art. 4 ust. 1 obowiązującej umowy, między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) zwanej dalej umową, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W sytuacji, kiedy osoba fizyczna, może być uznana zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym każdego z umawiających się państw za osobę mającą w tych państwach miejsce zamieszkania, to dla wyeliminowania kolizji należy zastosować reguły określone w art. 4 ust. 2 umowy.

Zgodnie z powyższym przepisem jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku nie wynika, czy Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie czy niemieckie. Wnioskodawczyni mieszka w Niemczech i pobiera emeryturę drugiego umawiającego się państwa, tj. z Polski. Z uwagi na wskazany adres zamieszkania należy uznać, iż w Republice Federalnej Niemiec Wnioskodawczyni posiada swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Na podstawie art. 18 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów od dochodu i od majątku, podpisania w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) emerytury i podobne świadczenia lub renty otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Jednakże od zasady tej określono wyjątek w art. 18 ust. 2 ww. umowy. Zgodnie z tym przepisem, płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, organ stwierdza, iż do emerytury otrzymywanej przez Podatnika z polskiego systemu ubezpieczeń społecznych ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 2 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Wobec oświadczenia rządowego z dnia 23.11.2004 r. w sprawie mocy obowiązującej powołanej umowy (Dz. U. z dnia 2005 r. Nr 12, poz. 91) oraz zgodnie z art. 32 ust.2 tej umowy, weszła ona w życie w dniu 19.12.2004 r.

W związku z powyższym przepisy umowy mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2005 r.

Natomiast w odniesieniu do dochodów uzyskanych do 31 grudnia 2004 r. miały zastosowanie przepisy umowy z dnia 18.12.1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.). W umowie tej nie było odrębnego przepisu dotyczącego emerytur i rent, w związku z tym do emerytur i rent przekazywanych z Polski osobom mającym miejsce zamieszkania w Niemczech miał zastosowanie art. 19 umowy, zgodnie z którym dochody niewymienione wyraźnie w poprzednich artykułach osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym państwie. Zatem emerytury i renty wypłacane z Polski do dnia 31.12.2004 r. osobom mającym miejsce zamieszkania w Niemczech podlegały opodatkowaniu w Niemczech.

Ponadto organ uważa, iż przepisy art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zawierają regulacje dotyczące poboru zaliczek na podatek od dochodów, które wypłacane są przez organy rentowe. Są to dochody z tytułu: emerytur i rent (z wyłączeniem rent i emerytur z zagranicy wypłacanych przez banki), zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny.

Stosownie do ust. 2 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w ust. 1, za miesiące od stycznia do grudnia , ustala się w sposób określony w art. 323 ust. 1-1c odejmując kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust. 3 miesięcznie.

Reasumując stosownie do art. 18 ust. 2 obowiązującej od 1 stycznia 2005 roku z dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90) umowy między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku emerytura wypłacana Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu w Polsce.

ZUS wypłacając emeryturę stosownie do art. 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązany jest do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.