INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 27 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na dostawę części statku (konstrukcji stalowej) na rzecz firmy z Norwegi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na dostawę części statku (konstrukcji stalowej) na rzecz firmy z Norwegi.

W przedmiotowym wniosku, oraz w piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzyma zamówienie od firmy norweskiej lub od firmy l., na wykonanie z własnego materiału konstrukcji stalowej. Niezależnie z kim zostanie podpisana umowa, nabywcą i płatnikiem będzie firma norweska (armator), na którą będzie wystawiona faktura. Budowana konstrukcja stalowa to część składowa dźwigu, który zostanie na stałe zamontowany na statku stanowiąc jego integralną część. Nie będzie można wykorzystać jego inaczej niż element statku. Statek, na którym zostanie zamontowana konstrukcja stalowa, będzie sklasyfikowany pod symbolem PKWiU 35.11.24-20.00. Z zamówienia (umowy) lub z dołączonego oświadczenia nabywcy wynikać będzie, że wyprodukowana konstrukcja zostanie przeznaczona na statek. Konstrukcja ma być dostarczona na L., transportem podmiotu norweskiego lub przez wynajętą i opłaconą przez niego firmę transportową, gdzie firma l. dokona wmontowania jej w urządzenie dźwigowe w budowanym statku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy potraktowanie tej transakcji, udokumentowanej fakturą sprzedaży wystawioną dla nabywcy (zwykłą fakturą krajową lecz w walucie obcej) jako sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 0% jest prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja ta nie jest eksportem w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów usług, gdyż brak jest potwierdzenia SAD-u dokumentującego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, ani wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, bo nie spełnia jednego z warunków z art. 42 ust. 1 pkt a) ustawy (brak numeru NIP). Wskazano, iż spełnione są wymogi z art. 83 ust. 1 w korelacji z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem powyższe będzie dawało podstawę do potraktowania tej sprzedaży jako krajowej, opodatkowanej stawką 0%, udokumentowanej zwykłą fakturą VAT w walucie obcej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W art. 7 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca zdefiniował dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - w myśl art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei w ust. 8 powołanego artykułu wskazano, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że podstawową stawką podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, jest stawka 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu, zostały wymienione następujące środki transportu morskiego:

1. statki wycieczkowe i tym podobne, przeznaczone głównie do przewozu osób; promy wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowce (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statki chłodnicze (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),
4. statki przeznaczone do przewozu towarów oraz statki przeznaczone do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,
5. statki rybackie itp. pełnomorskie (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU 35.11.32-50.00), statki szkolne rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statki badawcze rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40).
7. statki ratownicze morskie (PKWiU ex 35.11.33-53.40).

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy mają obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Na podstawie § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337), kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności na fakturze.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać na rzecz podmiotu z Norwegii dostawy konstrukcji stalowej (wyprodukowanej z własnych materiałów), będącej częścią dźwigu na stałe zamontowanego na statku o symbolu PKWiU 35.11.24-20.00, stanowiąc - jak wskazał Wnioskodawca - jego integralną część. Przedmiotowa konstrukcja zostanie przemieszczona z terytorium Polski na terytorium L., gdzie podmiot dokona jej zamontowania w urządzenie dźwigowe w budowanym statku.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przytoczone uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro produkowana konstrukcja stalowa, jako jeden z elementów statku (jego dźwigu) zostanie zamontowana przez podmiot na statek należący do kategorii statków wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, to opisana transakcja stanowić będzie dostawę, o której mowa w ust. 1 pkt 3 powołanego artykułu. W związku z powyższym przemieszczenie tej konstrukcji pomiędzy państwami członkowskimi nie można uznać - na podstawie art. 13 ust. 8 ustawy – za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Reasumując należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowego towaru (konstrukcji stalowej) jako dostawa krajowa będzie opodatkowana, na mocy art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, preferencyjną stawką 0% jeżeli statek będzie na takim etapie budowy, który pozwali zaklasyfikować go do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub statków ratowniczych morskich, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcja ta powinna zostać udokumentowana fakturą wystawiona w walucie obcej, z wyjątkiem kwoty podatku.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towaru (statku) w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowania statystyczne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięństwa16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.