INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 2 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzącym działalność w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów i złomu. Prowadzi pełną księgowość, rozliczając się za pomocą księgi handlowej.

Dnia 27 lutego 2007 r. zakupił nieruchomość na cele prywatne, powiększając tym samym stan swojego majątku prywatnego.

Nieruchomość ta obejmuje działkę oraz mały budynek usługowy, drewniany zupełnie zdewastowany, wymagający generalnego remontu i modernizacji. Zakupu dokonał na podstawie aktu notarialnego za kwotę 60.000,00 zł, która to cena obejmowała łącznie budynek i działkę, bez ich odrębnego wyszczególnienia.

W bieżącym roku ma zamiar rozszerzyć swoją działalność, dlatego wprowadził ww. działkę i budynek do majątku firmy. Działkę pod datą 28 lutego 2009 r. wprowadził do ewidencji środków trwałych, budynek zaś na stan środków trwałych w budowie, bowiem po uzyskaniu zezwolenia budowlanego będzie on modernizowany i adoptowany na cele działalności gospodarczej. Celem wyodrębnienia oddzielnie ceny zakupu gruntu i ceny składnika budowlanego zlecił rzeczoznawcy dokonanie właściwej wyceny, według stanu i daty – 27 lutego 2007 r. czyli z dnia faktycznego nabycia nieruchomości.

Zgodnie z wykonanym operatem szacunkowym (data na która określono wartość nieruchomości oraz wyceniono i uwzględniono jej stan – 27 lutego 2007 r.) określono ceny:

1. wartość rynkowa działki - 38.000,00 zł,
2. wartość składnika budowlanego - 22.000,00 zł.
   
   

Po wykonaniu wyceny, tj. 28 lutego 2009 r. wprowadził na stan firmy poszczególne składniki majątku w wyżej określonych kwotach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sposób prawidłowy zostały ustalone wartości, po których wprowadzono działkę i budynek do ksiąg rachunkowych (dla działki 38.000,00 zł oraz dla budynku 22.000,00 zł) stosując przepis art. 22g ust.1 pkt 1 i ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, sposób wyceny i wartość ww. składników majątku zostały ustalone zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), tj. zgodnie z art. 22g ust.1, pkt 1 i ust.3 ustawy. Określenie wartości początkowej środków trwałych w ten sposób jest właściwy dla jego sytuacji, gdyż znana jest cena nabycia nieruchomości zabudowanej z aktu notarialnego i możliwe jest wyszczególnienie oddzielnie ceny nabycia działki i budynku wg stanu z dnia nabycia. (co zostało określone w operacie szacunkowym).

Nadmienia, że do dnia dokonania wyceny przez biegłego budynek ten nie zmienił swojej wartości, bowiem nie był użytkowany ani nie dokonywano na nim żadnych prac remontowych. Nie widzi możliwości dokonania wyceny tych składników zgodnie z ust. 8 przywołanego wcześniej artykułu, bowiem jako podatnik i tak nie jest w stanie określić samemu wartości tychże składników majątku, bez angażowania rzeczoznawcy majątkowego .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.