INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. (data wpływu 9 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rabatu określonego w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rabatu określonego w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest spedytorem świadczącym usługi logistyczne na rzecz podmiotów trzecich. W dniu 16.10.2007 r. Spółka zawarła z kontrahentem umowę o świadczenie usług logistycznych (usługi te obejmowały składowanie towaru w magazynie Spółki oraz dystrybucję towaru na zlecenie klienta do sklepów współpracujących z klientem). Umowa została zawarta na czas oznaczony. Począwszy od 31 sierpnia 2007 r. kontrahent zaprzestał terminowej realizacji płatności wobec Spółki za świadczone przez Spółkę usługi. Wobec braku zapłaty zobowiązań Spółka przestała w listopadzie 2007r. świadczyć usługi na rzecz kontrahenta, a umowa uległa wcześniejszemu rozwiązaniu.

Postanowieniem Sądu ogłoszono w dniu 5.02.2008r. upadłość kontrahenta z możliwością zawarcia układu. Spółka zgłosiła w ustawowym terminie Swoją wierzytelność w postępowaniu upadłościowym, tj. 5.310.145,41 zł należności głównej z tytułu niezapłaconych faktur za świadczone usługi, odsetki od tej należności oraz kwotę odszkodowania z tytułu niewykonania przez kontrahenta umowy z dnia 16.10.2007r., w wysokości 2.666.695,74 zł, należną spółce zgodnie z art. 481 § 3 Kodeksu cywilnego. Na zatwierdzonej przez Sędziego Komisarza liście wierzytelności, wierzytelność Spółki została wpisana w wysokości 7.186.616,61zł, w czym mieści się należność główna w wysokości 5.310.145,41 zł, należność przejęta od innego wierzyciela kontrahenta na podstawie umowy cesji, w wysokości 91.864, 46 zł oraz uznana kwota odszkodowania należna Spółce z tytułu niewykonania przez kontrahenta umowy z dnia 16.10.2007 r.

W dniu 02.03.2009r. odbyło się głosowanie nad układem. Układ przyjęto. Propozycje układowe przewidują redukcję wierzytelności o 30%. Dnia 13.03.2009 r. odbyła się rozprawa, w trakcie której sąd wydał postanowienie o zatwierdzeniu układu. Postanowienie sądu o zatwierdzeniu układu jest prawomocne. W związku z powyższym, ponieważ w wyniku zatwierdzenia układu należności Spółki zostaną zredukowane o 30 %, Spółka zamierza wystawić faktury korygujące na kwotę zredukowanych należności. Faktura korygująca zostanie uwzględniona przez Spółkę w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma potwierdzenie odbioru faktury korygującej uznając, iż zawarcie układu i redukcja wierzytelności o 30 % jest formą rabatu udzielonego kontrahentowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy redukcja wierzytelności, dokonana w wyniku zawarcia układu określonego w ustawie Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. 2003r. nr 60, poz. 535 ze zm.) jest formą rabatu określonego w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy w związku z udzieleniem powyższego rabatu Spółka ma prawo do wystawienia faktury korygującej dokumentującej zredukowane wierzytelności...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy redukcja wierzytelności dokonana w postępowaniu układowym stanowi rabat w rozumieniu ustawy o VAT, który należy udokumentować fakturą korygującą.

Zgodnie z art. 29 ust 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi obrót (powołany przepis zawiera pewne zastrzeżenia, które jednak w przedmiotowej sprawie nie mają znaczenia). Natomiast obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłato podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia rabatu. W praktyce mianem rabatów określa się różne formy preferencji, głównie cenowych, które są stosowane wobec nabywców. Rabat jest więc obniżką ustalonej ceny danego towaru czy usługi, która jest wyrażona procentowo bądź kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny) wymaga wystawienia faktury korygującej.

Rabaty, aby obniżały obrót, muszą być:

1. udokumentowane i
2. prawnie dopuszczalne, względnie obowiązkowe.
   
   

Udokumentowanie oznacza konieczność potwierdzenia udzielenia rabatu, co może zostać dokonane zarówno w formie odpowiedniego aneksu do umowy, jak i faktury wystawianej przez sprzedawcę (udzielającego rabatu). Sama faktura jest wystarczającym potwierdzeniem udzielenia rabatu.

Prawnie dopuszczalne są te rabaty, które nie są explicite zabronione, co de facto oznacza pełną dowolność udzielania rabatów.

W świetle powyższych wyjaśnień należy zauważyć, iż ustawa o VAT wskazuje tylko dwa wymienione wyżej ograniczenia odnoszące się do rabatów. Nie odnosi się natomiast w żaden sposób do zasad ich przyznawania, przez co stwarza podatnikom swobodę kształtowania wzajemnych relacji w tym zakresie. Ponadto warto wskazać, że istotą udzielenia rabatu w postaci redukcji wierzytelności w postępowaniu układowym jest obniżenie wysokości należności, które kontrahent ma uiścić na rzecz Spółki, w drodze porozumienia stron. Tym samym udzielenie takiego rabatu wpływa de facto na wysokość ceny, jaką kontrahent zapłaci za wyświadczoną już usługę.

Za zasadnością uznania redukcji wierzytelności w postępowaniu układowym za rabat przemawia także wykładnia przepisów ustawy o VAT odnoszących się do rabatów. Za ugruntowany należy uznać pogląd prezentowany w orzecznictwie sądowym, jak też w literaturze przedmiotu, że językowa wykładnia jest adekwatną metodą interpretacyjną dotąd, dopóki rezultat uzyskiwany wskutek zastosowania tej wykładni jest zadowalający, co oznacza że nie prowadzi do rezultatów sprzecznych z istotą materii regulowaną określonymi przepisami, w tym przypadku ustawą podatkową. Jeśli wskutek zastosowanej wykładni językowej podmiot dokonujący interpretacji prawa uzyska rezultaty sprzeczne z istotą danego zagadnienia, stosunków prawnych regulowanych danymi przepisami, to wówczas niezbędnym staje się sięgnięcie do wykładni celowościowej. Zgodnie z regułami wykładni celowościowej, przepis ustawy musi być interpretowany tak, aby był najbardziej zdatnym środkiem do osiągnięcia celu ustawy. Podkreślenia wymaga, że prawo unijne i orzecznictwo ETS akcentują niezwykle istotne znaczenie wykładni celowościowej przy wykładaniu i stosowaniu przepisów prawa podatkowego, a w szczególności dotyczących podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych wyjaśnień można zauważyć, że przepisy ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób aby były one zgodne z celem ustawy poprzez realizację podstawowych cech, zasad podatku od towarów i usług. Jedną z podstawowych i immanentnych zasad podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem której należy interpretować regulacje ustawy o VAT, jest zasada neutralności oraz zasada, że w ostatecznym rozrachunku ciężar podatku od towarów i usług ponosi konsument.

Oznacza ona, że VAT nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony ostateczny ich beneficjent, czyli korzystający, będący ostatnim ogniwem tego obrotu. Realizacja zasady neutralności VAT wyraża się zatem w stworzeniu takich rozwiązań legislacyjnych w ramach których podatek naliczony przez podatnika w cenie nabytych towarów i usług dla celów jego działalności opodatkowanej tym podatkiem może zostać odliczony, nie stanowiąc tym samym dla podatnika obciążenia kosztowego.

Należy także pamiętać, że wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku od wartości dodanej traktowane są w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej. Jak bowiem słusznie w swoich orzeczeniach podkreśla ETS system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej.

Konstrukcja podatku od towarów i usług, w której umieszczono także regulację odnoszącą się do rabatu, opiera się na wskazanej wyżej zasadzie generalnej, która polega na możliwości odliczenia przez podatników od podatku należnego podatku zapłaconego we wcześniejszych fazach obrotu w związku z nabyciem towarów i usług.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nieuznawanie redukcji wierzytelności za rabat może doprowadzić do sytuacji, w której kontrahent Spółki otrzymałby dodatkowy bonus w postaci prawa do odliczenia podatku naliczonego bez obowiązku jego uiszczenia we wcześniejszej fazie obrotu, co podważyłoby ogólną zasadę neutralności podatku od towarów i usług. Przyjęcie takiego stanowiska za prawidłowe prowadziłoby do zachwiania zasady neutralności, a w konsekwencji taka wykładnia art. 29 ust. ust. 1 i 4 ustawy z 2004 r. byłaby sprzeczna z istotą materii regulowanej przepisami tej właśnie ustawy.

Stanowisko Spółki potwierdza także fakt, że restrukturyzacja długu w postępowaniu układowym, jakkolwiek dla której skuteczności prawnej niezbędne jest wydanie stosownego postanowienia Sądu, to niemniej w postępowaniu układowym nie bez znaczenia jest wola nie tylko dłużnika, ale i wierzyciela - akceptacja dla redukcji wierzytelności, co w konsekwencji prowadzi do szeroko rozumianego upustu czy też rabatu.

Spółka podkreśla, że podobne stanowisko do zaprezentowanego we wniosku zostało przedstawione w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 kwietnia 2007 r. I SA/Rz 4/07.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie § 13 rozporządzenia, zgodnie z którym w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Tym samym Spółka będzie mogła w przedmiotowym stanie faktycznym wystawić fakturę korygującą dokumentującą udzielenie rabatu po ustaleniu ceny należnej za wykonanie usługi.

W świetle powyższych wyjaśnień Spółka stoi na stanowisku, że redukcja wierzytelności dokonana w postępowaniu układowym stanowi rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, w związku z czym Spółka powinna wystawić fakturę korygująca dokumentującą wartość przyznanego rabatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 533 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, tj. z tytułu dokonanej dostawy towarów lub świadczenia usług. Kwotę należną należy rozumieć jako cenę jaka została ustalona za dany towar lub usługę. Całość świadczenia należnego od nabywcy to kwota jaką sprzedawca żąda od nabywcy w zamian za dostawę określonych towarów i usług po ustalonej cenie. Ustawa o VAT nie definiuje obrotu jako kwoty płatności faktycznie dokonanej przez nabywcę.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 4 ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Rabat, upust to zniżka od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażona procentowo lub kwotowo. Jest ściśle związany z ceną towaru (usługi), bowiem jest elementem kształtującym tę cenę. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży (obrót czyli sumę wartości sprzedaży netto zmniejsza się o kwotę udzielonego rabatu, równocześnie powinny ulec odpowiedniemu zmniejszeniu ceny jednostkowe, wartości netto i brutto sprzedawanych towarów bądź usług). Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny) wymaga wystawienia faktury korygującej.

Jest on również związany z konkretną dostawą, ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy Minister Finansów wydał w dniu 25 maja 2005 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), regulujące m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Wystawianie faktur korygujących uregulowane zostało w § 16 i § 17 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 16 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 16 ust. 2 tego rozporządzenia faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca
   a) określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;
   
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do treści § 16 ust. 3 w/w rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 (dotyczące wystawiania faktur korygujących) stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów, zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy oraz zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat podlegających opodatkowaniu.

Dodatkowe przypadki, w których wystawia się fakturę korygującą reguluje § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia. Przepis ten wskazuje, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Nadmienić należy, iż z dniem 1 grudnia 2008r. cytowane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) utraciło moc obowiązującą. Zastąpione zostało rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Cytowany wyżej § 16 ust. 1, 2 i 3 znajduje swój odpowiednik w § 13 ust. 1, 2 i 3 obecnie obowiązującego rozporządzenia, natomiast § 17 ust. 1 zastąpiony został przez § 14 ust. 1.

Postępowanie układowe prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2003r. Nr 60, poz. 535 ze zm.), prowadzone jest w celu zawarcia układu z wierzycielami przedsiębiorstwa (w sytuacji gdy przedsiębiorstwo to zaprzestaje płacenia długów), przez który rozumie się wzajemne porozumienie przedsiębiorstwa i jego wierzycieli, prowadzące do polubownego zaspokojenia wierzytelności, osiągnięte w rezultacie wzajemnych ustępstw i kompromisu.

Propozycje układowe, zgodnie z art. 270 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, mogą obejmować m.in.:

1. odroczenie wykonania zobowiązań,
2. rozłożenie spłaty długów na raty,
3. zmniejszenie sumy długów,
4. konwersję wierzytelności na udziały lub akcje,
5. zmianę, zamianę lub uchylenie prawa zabezpieczającego określoną wierzytelność.
   
   

Postępowanie układowe jest przeprowadzane przez sąd, zatem i układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli powinien być zatwierdzony przez sąd.

A zatem układ zawarty pomiędzy przedsiębiorcą (dłużnikiem) a wierzycielem, na mocy obowiązujących przepisów prawa (Prawo upadłościowe i naprawcze), jest wyrazem porozumienia zawartego pomiędzy Stronami, którego wynikiem może być m.in. zmniejszenie sumy długów.

A zatem zawarcie układu sprowadza się do tego, że sprzedawca towarów i usług – wierzyciel wyraża zgodę na zmniejszenie wierzytelności tzn. sumy płatności, jakie kupujący zobowiązany był zapłacić za nabyte towary lub wyświadczone usługi po ustalonych cenach.

W sytuacji zawarcia układu w wyniku postępowania układowego nie dochodzi do obniżenia ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi, a jedynie do redukcji części płatności z tytułu tych dostaw towarów lub usług. Dostawa towarów bądź świadczenie usług, z tytułu dokonania których powstał u sprzedawcy obrót, miały w rzeczywistości miejsce, a wystawione w związku z tym faktury VAT dokumentują prawdziwe zdarzenia gospodarcze w kwotach odpowiadających rzeczywistości.

A zatem zredukowanie wierzytelności o uzgodnioną kwotę w wyniku zawartego układu nie stanowi rabatu, upustu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Nie stanowi również przesłanki do wystawienia faktury korygującej, w myśl cytowanych wyżej przepisów rozporządzeń Ministra Finansów (obowiązującego zarówno do 30 listopada 2008r. oraz od 1 grudnia 2008r.), gdyż nie stanowi innych niż rabat okoliczności przewidzianych w tych przepisach.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że kontrahent Spółki zaprzestał terminowej realizacji płatności wobec Spółki za świadczone przez nią usługi. Wobec braku zapłaty zobowiązań Spółka przestała świadczyć usługi na rzecz kontrahenta, a umowa uległa wcześniejszemu rozwiązaniu. Sąd wydał postanowienie o zatwierdzeniu układu, w wyniku którego należności Spółki zostaną zredukowane o 30 %.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że zredukowanie wierzytelności o uzgodnioną kwotę w wyniku zawartego układu zatwierdzonego przez sąd rejonowy, nie stanowi rabatu określonego w art. 29 ust. 4 ustawy i w konsekwencji nie uprawnia wnioskodawcy do wystawienie faktury korygującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.