INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2009 r. (data wpływu 06.05.2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedaży energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym sprzedaży energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na dostarczaniu energii elektrycznej odbiorcom oraz świadczeniu usług dystrybucji energii elektrycznej. Spółka posiada koncesję na dystrybucję i koncesję na obrót energią elektryczną. Począwszy od 1 marca 2009 r. Spółka stała się podatnikiem podatku akcyzowego, zgodnie z art. 13 ustawy o podatku akcyzowym. Spółka dostarcza energię elektryczną głównie podmiotom, które nie posiadają koncesji na przesyłanie, dystrybucję, obrót lub wytwarzanie energii elektrycznej. Spółka dostarcza również energię elektryczną podmiotom, które posiadają koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej.

Podmioty, którym Spółka dostarcza energię elektryczną posiadające koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej zużywają dostarczoną im przez Spółkę energię elektryczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży energii elektrycznej podmiotowi, który zużywa nabytą od Spółki energię elektryczną i który to podmiot posiada koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej, na Spółce będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej sprzedawanej temu podmiotowi (czy sprzedaż energii elektrycznej temu podmiotowi będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym)...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi, który posiada koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a zatem na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z tytułu tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.4), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.5) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Z przytoczonej powyżej definicji legalnej nabywcy końcowego wynika, że jeżeli podmiot nabywający energię elektryczną posiada jedną z wymienionych powyżej koncesji, wówczas podmiot ten nie jest nabywcą końcowym, niezależnie od tego czy faktycznie zużywa nabytą energię elektryczną. Ponieważ podmiot, któremu Spółka sprzedaje energię elektryczną posiada koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej nie jest on nabywcą końcowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Z przepisu tego w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi, który nie jest nabywcą końcowym, w rozumieniu definicji legalnej podanej w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Również brzmienie art. 24 ustawy o podatku akcyzowym nie pozostawia wątpliwości, że od sprzedaży energii elektrycznej należy zapłacić podatek akcyzowy tylko wówczas gdy jest to sprzedaż energii nabywcy końcowemu. Zgodnie z art. 24 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi, który wprawdzie fizycznie zużywa tę energię, ale posiada koncesję na obrót energią elektryczną lub koncesję na dystrybucję energii elektrycznej, a zatem w myśl definicji legalnej podanej w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym nie jest nabywcą końcowym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Przyjęcie przeciwnego poglądu prowadziłoby do podwójnego opodatkowania energii elektrycznej podatkiem akcyzowym, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym podlega opodatkowaniu zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na obrót, dystrybucję lub przesył energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11) zwanej dalej ustawą, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Stosownie do art. art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Nabywcą końcowym, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 19 ustawy jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Podatnikiem akcyzy zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, czyli w tym przypadku podmiot sprzedający energię elektryczną nabywcy końcowemu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka dostarcza energię elektryczną nabywcom końcowym i płaci z tego tytułu podatek akcyzowy. Wnioskodawca dostarcza również energię elektryczną podmiotom posiadającym koncesję na obrót lub dystrybucję energii elektrycznej, które zużywają tą energię.

Powyższa sytuacja, w której Spółka dostarcza energię elektryczną podmiotom nieposiadającym koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu. W drugiej sytuacji, w której Spółka dostarcza energię elektryczną podmiotom posiadającym koncesję na obrót lub dystrybucję energii elektrycznej, które zużywają tą energię, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego. W tym przypadku obowiązek podatkowy będzie ciążył na podmiotach zakupujących energię elektryczną od Wnioskodawcy, ponieważ sytuacja ta mieści się w zakresie art. 9 ust. 1 pkt 3, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne. Kontrahenci Spółki posiadają dwie z trzech koncesji wskazanych w ww. przepisie, tj. na obrót i dystrybucję energii, co przesądza, iż w ich przypadku zużycie energii elektrycznej będzie opodatkowane akcyzą.

W miejscu tym należy, jednakże mieć na uwadze, iż w sytuacji w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ją do sprzedaży czy też tylko ją zużywa, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby (nie przeznacza do sprzedaży) staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby. W związku z tym, w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Podatnikiem zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu czyli w tym przypadku osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu.

Uprzywilejowanie podmiotów, które jedynie z uwagi na sam fakt posiadania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, mogłyby nabywać energię po cenie niezawierającej podatku akcyzowego, którą następnie wykorzystują w taki sam sposób jak każdy inny nabywca końcowy (ale nie posiadający koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), który kupuje energię po cenie zawierającej podatek akcyzowy, podważałoby zasadę równości wobec prawa.

Ponadto odnosząc się do cyt. wyżej definicji nabywcy końcowego zawartej w art. 2 pkt 19 ww. ustawy podkreślić należy cel jaki w zamiarze ustawodawcy miał być osiągnięty. Zatem, nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją zużyje. Ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania jakiejkolwiek koncesji, która jest przewidziana w ustawie Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta, który kupuje energię elektryczną, aby ją zużyć na własne potrzeby.

Reasumując, tutejszy Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, a zatem stwierdzić należy, że sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi, który posiada koncesję na obrót lub dystrybucję energii elektrycznej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, niezależnie od tego czy nabywca ten przeznacza energię elektryczną do dalszej odsprzedaży, czy też zużywa ją na potrzeby własne, które to zużycie u tego nabywcy podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest Spółka – jako dystrybutor energii elektrycznej, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu kupującego energię od Spółki. Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.