INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 16 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą, w ramach której pozyskuje dotacje z PARP na zakup środków trwałych jak również ich wytworzenie we własnym zakresie (budowa zakładu produkcyjnego).

W tym też zakresie korzysta Pani z usług firm doradczych, które opracowują wnioski i przygotowują dokumentację.

Za przedmiotowe usługi firma doradcza pobiera wynagrodzenie, które nie stanowi wydatku kwalifikowanego, a więc nie jest objęte wnioskiem o zwrot wydatku. Zapłata wynagrodzenia następuje ze środków obrotowych podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek poniesiony z tytułu wypłaty wynagrodzenia za świadczone usługi firm doradczych w tym opracowania wniosków i przygotowania dokumentacji w celu otrzymania dotacji stanowi koszt uzyskania przychodu...

Pani zdaniem, na podstawie przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotacja przeznaczona na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie jest zaliczana do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej .

Natomiast na podstawie przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129.

Mając na uwadze literalne brzmienie przytoczonych przepisów zważyć należy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych przez podatnika z uzyskanych dochodów (przychodów) wolnych od podatku dochodowego.

Powołane przepisy stanowią o wyłączeniu z kosztów podatkowych koszty bezpośrednio sfinansowane z otrzymanych dotacji, a nie wydatki finansowane przez podatników z własnych środków na pozyskanie dotacji. Przedmiotowe koszty doradztwa dotyczące uzyskania dotacji, nie wiążą się bezpośrednio z przychodami, ale powstają w związku z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i niezależnie czy środki finansowe zostaną przyznane czy też nie , stanowią one koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że ich wydatkowanie nastąpiło ze środków własnych podatnika. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 listopada 2008 roku nr ITPB3/4240-40/08 i z dnia 5 grudnia 2008 r. nr ITPB3/423-550/08/MH oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2008 r. nr IBPB 3/423-697/08/NG.

Mając powyższe na uwadze słusznym jest stanowisko, w oparciu o które uznać należy koszty doradztwa w zakresie pozyskania dotacji za koszt uzyskania przychodu w przypadku jej wpływu bądź nie oraz wydatkowania ze środków własnych podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Ponadto, koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednakże warunkują ich uzyskanie. Podział kosztów na bezpośrednie i pośrednie każdorazowo wymaga dokonania indywidualnej oceny w warunkach konkretnego stanu faktycznego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż ponosi Pani wydatki związane z korzystaniem z usług firm doradczych, które przygotowują dokumentację (wnioski) niezbędne do uzyskania dotacji. Wydatki te nie stanowią kosztu kwalifikowanego, a więc nie są objęte wnioskiem o zwrot wydatku. Zapłata wynagrodzenia następuje ze środków obrotowych Pani firmy.

Zatem wydatki poniesione na usługi świadczone przez firmy doradcze, w związku z pozyskiwaniem przez Panią dotacji z PARP na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych – zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością i w celu zwiększenia uzyskiwanych przez Pani firmę przychodów. W takiej też sytuacji można przyjąć, iż wydatki te pozostają w związku ze źródłem przychodów i mogą tym samym podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła. Ponadto przedmiotowe koszty należy kwalifikować do kosztów pośrednich związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, które są potrącane w dacie poniesienia kosztu.

Przy czym jeszcze raz należy podkreślić, iż ciężar prawidłowego udokumentowania, a także wykazania celowości wydatku oraz związku pomiędzy poniesieniem kosztu a źródłem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego wyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy, spoczywa na podatniku.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.