INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.04.2009 r. (data wpływu 20.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zasad opodatkowania energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zasad opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka dokonuje sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywców nieposiadających żadnej z koncesji wydanej na podstawie Prawa energetycznego, tj. podmiotów, które są nabywcami końcowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W rozliczeniach z tytułu sprzedaży energii elektrycznej z klientami będącymi nabywcami końcowymi, Spółka stosuje różne modele stosunków umownych do różnych grup odbiorców.

Wybrane modele prowadzenia rozliczeń polegają przykładowo na tym, iż klienci rozliczani są w trzy-, sześcio- i dwunastomiesięcznych okresach rozliczeniowych. Na koniec okresu rozliczeniowego następuje odczyt licznika i wystawiana jest faktura rozliczeniowa.

W trakcie okresu rozliczeniowego klienci są obowiązani wnosić okresowe płatności co jeden lub co dwa miesiące, które regulowane są zgodnie z wystawionymi fakturami prognozowymi będącymi fakturami VAT (oraz blankietami wpłat stanowiącymi integralną część faktury prognozowej), które są wystawiane na podstawie prognozowanej ilości zużycia energii elektrycznej przez odbiorcę (najczęściej na podstawie danych historycznych z poprzednich okresów rozliczeniowych). W przypadku obowiązku dokonywania płatności na podstawie prognoz, dokumenty te wskazują terminy płatności, w których klient zobowiązany jest do zapłaty określonej kwoty oraz ilość przewidywanego zużycia energii elektrycznej (w kWh). Ostatni termin płatności prognozy przypada na miesiąc lub dwa miesiące przed planowanym odczytem. Po dokonaniu odczytu licznika na koniec okresu rozliczeniowego Spółka wystawia również faktury rozliczeniowe (faktury VAT). Na fakturach tych wskazana jest całkowita ilość energii elektrycznej dostarczonej klientowi w danym okresie rozliczeniowym wraz ze wskazaniem kwoty podatku akcyzowego, kwota należna z tytułu dostarczonej energii elektrycznej oraz kwota wystawionych klientowi faktur VAT dotyczących prognoz w danym okresie rozliczeniowym.

Jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była wyższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, na fakturze rozliczeniowej wskazana jest kwota, która podlega zwrotowi na rzecz klienta (wraz ze wskazaniem kwoty podatku akcyzowego podlegającego zmniejszeniu ze względu na wcześniejszą nadpłatę tego podatku w związku z rozliczeniem prognoz).

Jeśli w danym okresie rozliczeniowym prognoza ilości energii była niższa w stosunku do rzeczywistego zużycia, na fakturze rozliczeniowej wskazana jest kwota (oraz związana z nią ilość dostarczonej energii elektrycznej, a także kwota podatku akcyzowego), którą klient jest obowiązany do zapłaty na rzecz Spółki wraz z określeniem terminu płatności.

Spółka pragnie podkreślić, iż zaplanowała swoje rozliczenia z klientami (nabywcami końcowymi) tak, aby w każdym miesiącu kalendarzowym przypadł koniec okresu rozliczeniowego dla określonej grupy klientów. W konsekwencji, w każdym miesiącu kalendarzowym określona grupa klientów zobowiązana jest do dokonania płatności na rzecz Spółki z tytułu dostaw energii (na podstawie umowy, prognozy bądź faktury rozliczeniowej). Tym samym w każdym miesiącu Spółka jest zobowiązana składać deklaracje AKC 4/AKC-4zh i płacić podatek akcyzowy w związku z upływem umownych terminów płatności z faktur prognozowych (i blankietów wpłat), bądź faktur rozliczeniowych dla określonej grupy klientów.

Taki model biznesowy jest niezbędny w celu utrzymania planowanej płynności finansowej i zapewnienia stałych (tj. comiesięcznych) wpływów do Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka od dnia 1 marca 2009 r. podlega obowiązkowi dokonywania wpłat wstępnych zgodnie z art. 25 ustawy o podatku akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, ze względu na obowiązek istniejący na podstawie art. 24 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. comiesięcznego składania deklaracji AKC-4/AKC-4zh i zapłaty podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywców końcowych (oraz zużycia własnego), na podstawie art. 25 tej ustawy, nie jest ona obowiązana do obliczania i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne, gdyż obowiązek ten nie występuje, gdy za dany okres rozliczeniowy (miesiąc) należy złożyć deklarację podatkową.

Na podstawie art. 24 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. w przypadku składania deklaracji podatkowej i wpłaty akcyzy, o której mowa w art. 24 pkt 1 lub 2 tej ustawy, za okres dłuższy niż dwa miesiące, podatnik posiadający koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz podmiot reprezentujący są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne, na rachunek właściwej izby celnej, na podstawie szacunków dokonanych w oparciu o ewidencję, o której mowa w art. 91.

Treść tego przepisu wskazuje, że dotyczy on obowiązku dokonywania wstępnych wpłat miesięcznych przez podatników:

• sprzedających energię elektryczną na rzecz nabywcy końcowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 nowej ustawy;

• dostarczających energię elektryczną nabywcom końcowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 nowej ustawy dokonującym WNT energii elektrycznej, którzy nie składają deklaracji podatkowej za okres dwóch kolejnych miesięcy.
  
  

Treść tego przepisu, którą należy ustalić przy zastosowaniu wykładni prawa, jest jasna i nie powinna budzić wątpliwości.

Jeżeli wykładnia gramatyczna przepisu nie pozostawia wątpliwości, jaka jest treść danego przepisu, poprzestaje się na wyniku tej wykładni. Dalsze dociekania stają się w tym momencie bezprzedmiotowe, skoro treść przepisu jest jednoznaczna. Dopiero, gdy po dokonaniu wykładni gramatycznej przepisu nie można ustalić treści normy prawnej, stosuje się kolejno wykładnię systemową oraz funkcjonalną. W przypadku art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wystarczająca jest wykładnia gramatyczna, której zastosowanie prowadzi do wniosku, że obowiązek dokonywania wpłat miesięcznych dotyczy wyłącznie podatników, którzy składają deklarację i wpłacają akcyzę za okres trzymiesięczny i dłuższy.

A contrario obowiązek dokonywania wpłat miesięcznych w danym miesiącu nie dotyczy podatników, którzy mają obowiązek złożyć w tym miesiącu deklarację podatkową o której mowa w art. 24 pkt 1 lub 2 nowej ustawy. Należy zaznaczyć, że zastosowanie wykładni systemowej oraz funkcjonalnej prowadzi do tego samego wniosku, tj. uznania, że wpłat miesięcznych są obowiązani dokonywać podatnicy, którzy składają deklarację podatkową rzadziej niż za okres dwóch kolejnych miesięcy.

Dodatkowo sprzedana nabywcom energia elektryczna powinna dotyczyć podobnych okresów, tak aby podatnik nie złożył deklaracji w związku z upływem terminu płatności określonym dla któregokolwiek nabywcy. Złożenie deklaracji za dany miesiąc (jeżeli w tym miesiącu wypada termin płatności nabywcy końcowego) wyłącza obowiązek dokonywania wpłat miesięcznych.

Obowiązek składania deklaracji ma charakter podmiotowo - przedmiotowy. Deklarację podatkową w podatku akcyzowym podmiot obowiązany jest złożyć, jeżeli spełnione zostaną m.in. warunki podmiotowe oraz przedmiotowe. Warunki te spełnione są w przypadku, gdy podmiot uznany jest w świetle ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. za podatnika podatku akcyzowego (art. 13 ustawy) obowiązanego do składania deklaracji podatkowej (art. 24 ustawy).

Dany podmiot jest uznany za podatnika podatku akcyzowego ze względu na wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą i podmiot ten jest obowiązany złożyć deklarację podatkową w związku z wykonaniem czynności podlegających opodatkowaniu w danym okresie (w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju podatnik jest obowiązany bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklarację podatkową), a z tytułu tych czynności miały miejsce w danym miesiącu zdarzenia wymienione w art. 24, czyli przede wszystkim upływ terminu płatności z tytułu sprzedaży energii elektrycznej. Deklarację AKC-4 składa się, gdy za dany okres rozliczeniowy powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej. Zobowiązanie podatkowe powstaje w tym przypadku w miesiącu upływu terminu płatności określonym w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani na fakturze, w miesiącu w którym wystawiono fakturę.

Zaznaczyć należy, że moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej wynikający z ustawy z dnia 8 grudnia 2008 r. nie pokrywa się z terminem płatności, od którego uzależniony jest obowiązek złożenia deklaracji.

Przy hipotetycznym założeniu, że mimo złożenia w danym miesiącu deklaracji podatkowej (w której wykazano akcyzę z tytułu upływu terminu płatności poszczególnych umów), istnieje obowiązek dokonania wpłaty wstępnej akcyzy za pozostałe umowy dostawy prądu (z tytułu których nie powstało zobowiązanie do zapłaty akcyzy w danym miesiącu, w związku z faktem braku upływu terminu płatności), bezprzedmiotową staje się treść art. 24 nowej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 24 ustawy podatek akcyzowy płaci się za miesiące, w których upływają terminy płatności z tytułu dostawy tej energii. W sytuacji dokonywania wpłat wstępnych można by przecież zrezygnować z deklaracji składanych do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności, wprowadzając zasadę rozliczania akcyzy w deklaracjach składanych do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano energię elektryczną nabywcy końcowemu.

Jednak w ocenie Spółki, art. 25 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. ma ściśle określoną treść oraz cel: jeżeli za dany miesiąc nie powstaje zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym (brak obowiązku złożenia deklaracji) oraz nie jest płacony podatek akcyzowy, podatnik musi dokonać wstępnych wpłat miesięcznych, jeżeli deklaracja nie jest składana za okres dłuższy niż dwa miesiące. Tym samym wobec braku obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty akcyzy za okres dłuższy niż dwa miesiące dojdzie do spełnienia przesłanek wskazanych w art. 25 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., które nałożą na takiego podatnika obowiązek dokonania wstępnych wpłat miesięcznych akcyzy.

Jednak w przypadku naszej Spółki, która ustaliła terminy płatności z tytułu sprzedaży energii elektrycznej z klientami (nabywcami końcowymi) tak, aby w każdym miesiącu kalendarzowym określona grupa klientów zobowiązana była do dokonania płatności na rzecz Spółki z tytułu dostaw energii (na podstawie umowy, prognozy, bądź faktury rozliczeniowej), a co za tym idzie Spółka będzie obowiązana co miesiąc składać deklaracje AKC-4/AKC-4zh i płacić podatek akcyzowy w związku z upływem umownych terminów płatności, z faktur prognozowych (i blankietów wpłat) bądź faktur rozliczeniowych - wprost z treści art. 25 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynika, że nie będzie ona obowiązana dokonywać wpłat wstępnych według zasad określonych w tym przepisie.

Treść art. 24 pkt 2 oraz art. 11 pkt 2 ustawy stanowi, że w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywcy końcowego obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania energii elektrycznej, a zobowiązanie do zapłaty powstaje w miesiącu upływu terminu płatności z umowy lub faktury. Spółka w przypadku umów, w których okres rozliczeniowy jest dłuższy niż dwa miesiące (trzy-, sześcio- i dwunastomiesięczne okresy rozliczeniowe), jest obowiązana dokonywać płatności podatku akcyzowego za wszystkie poszczególne miesiące na podstawie złożonych deklaracji, w których przypadają terminy płatności z faktur VAT wystawionych na planowaną sprzedaż energii elektrycznej w danym okresie, zawierających informację o prognozowanej ilości dostarczonej energii w danym okresie rozliczeniowym.

Spółka stoi na stanowisku, iż powstaje obowiązek zapłaty akcyzy również w przypadku upływu terminu płatności wynikającego z prognoz - faktur prognozowych blankietów rozliczeniowych z prognoz - faktur prognozowych i blankietów rozliczeniowych za sprzedawaną energię elektryczną i w tej sprawie również zwróciła się z wnioskiem o interpretacje przepisów prawa, w celu potwierdzenia tego stanowiska.

Wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu powoduje powstanie obowiązku podatkowego (art. 11 pkt 2 ustawy). Biorąc pod uwagę specyfikę obrotu energią elektryczną (której w żadnej sposób nie da się magazynować, zatem jej wydanie następuje na bieżąco w ilości uzależnionej od produkcji w danym okresie), należy uznać, że na podatniku zacznie ciążyć obowiązek podatkowy w akcyzie, jeżeli tak ustalona ilość energii jest przedmiotem roszczenia o zapłatę. Tym samym jedynym istotnym elementem niezbędnym dla określenia kwoty podatku akcyzowego od energii elektrycznej (przy założeniu, że jej wydanie następuje na bieżąco) jest określenie ilości wydanej energii elektrycznej - czyli ustalenie podstawy opodatkowania (która przy zastosowaniu stawki kwotowej będzie stanowiła podstawę do określenia kwoty podatku akcyzowego) oraz powstanie terminu płatności z tego tytułu.

Tym samym szacunkowo określona planowana ilości energii elektrycznej w zestawieniu z ciągłym (nieprzerwanym) wydawaniem tej energii elektrycznej powoduje, że na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. taka szacunkowo (rzetelnie) ustalona ilość energii elektrycznej będzie powodowała powstanie obowiązku podatkowego w miesięcznych okresach jej wydania, który następnie - w związku z wystawieniem faktur dokumentujących przyjęte szacunki, określających terminy płatności - przerodzi się w zobowiązanie do zapłaty podatku akcyzowego za dany okres rozliczeniowy, w którym upływają te terminy płatności. Zatem w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, biorąc pod uwagę przyjęte sposoby rozliczania zawartych umów, za okresy miesięczne powstaje obowiązek oraz zobowiązanie podatkowe z tytułu dostaw energii elektrycznej, których ilość jest określana w sposób szacunkowy (prognozowany), a co za tym idzie na Spółce ciąży obowiązek comiesięcznego składania deklaracji AKC-4 i zapłaty podatku akcyzowego, który wyłącza obowiązek dokonywania wstępnych wpłat miesięcznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej „ustawą” - w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy oznacza podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy - podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot (...).

Zgodnie z art. 11 pkt 2 ustawy – w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 24 pkt 2 ustawy - w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Deklaracja będzie zatem zawierać rozliczenie akcyzy od energii elektrycznej za okres rozliczeniowy, którego dotyczy ww. faktura.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy – w przypadku składania deklaracji podatkowej i wpłaty akcyzy, o której mowa w art. 24 pkt 1 lub 2, za okres dłuższy niż dwa miesiące, podatnik posiadający koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz podmiot reprezentujący są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne, na rachunek właściwej izby celnej, na podstawie szacunków dokonanych w oparciu o ewidencję, o której mowa w art. 91.

Z treści art. 25 wynika zatem, że jeżeli ww. faktura, której termin płatności upłynął, obejmuje okres rozliczeniowy dłuższy niż dwu miesięczny, podatnik obowiązany jest do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne. Powyższe jednoznacznie wynika z treści art. 25 ustawy, który odwołuje się do deklaracji, o której mowa w art. 24 pkt 1 i 2. Oznacza to, iż niezależnie od tego, czy dany podatnik będzie składał każdego miesiąca deklarację podatkową zawierającą rozliczenie akcyzy od energii elektrycznej sprzedanej innej grupie nabywców końcowych, będzie on obowiązany do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne, związanej ze sprzedażą energii elektrycznej tym grupom nabywców końcowych, z którymi rozlicza należność za sprzedaną energię i wystawia faktury za okresy dłuższe niż dwu miesięczne.

Odnosząc się zatem do obowiązku wpłat miesięcznych, o których mowa w ww. art. 25 ust. 1 ustawy zauważyć należy, że intencją ustawodawcy było, aby w przypadku, gdy okresy rozliczeniowe podatnika z daną grupą kontrahentów są dłuższe niż 2 miesiące, podatnik mógł dokonywać wpłat miesięcznych na podstawie ewidencji, która z kolei powinna być oparta na faktycznym wydaniu energii, a jeśli nie jest to możliwe do określenia, na podstawie prognoz zużycia dla tej grupy kontrahentów.

W przypadku podatnika, który posiada jedynie kontrahentów, z którymi dokonuje rozliczeń np. co sześć miesięcy, podatnik ten zobowiązany jest do składania dla danej grupy kontrahentów co sześć miesięcy deklaracji do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności za wydanie energii w ciągu tych sześciu miesięcy, wynikający z faktury lub umowy.

Przy założeniu, że każdego miesiąca jakaś grupa kontrahentów będzie końcowo rozliczana przez tego podatnika, podatnik będzie musiał składać deklarację każdego miesiąca i będzie w niej ujmował wydanie energii przez miniony okres sześciomiesięczny.

W przypadku gdy podatnik posiada chociaż jedną grupę klientów, dla których okres rozliczeniowy jest dłuższy niż 2 miesiące, to podatnik ten będzie zobowiązany do odprowadzania wpłat miesięcznych na podstawie ewidencji. Wpłaty te będą ujmowane dopiero w deklaracji, która będzie obejmować kwoty podatku należne w związku zamknięciem okresu rozliczeniowego dla tej grupy klientów do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęły terminy płatności wynikające z faktury lub umowy.

W przypadku podatnika, który ma podpisane umowy z grupami kontrahentów, o różnych okresach rozliczeniowych konieczne będzie miesięczne wystawianie deklaracji i ujmowanie w nich wszystkich kwot podatków, które wynikają z zakończonych okresów rozliczeniowych w miesiącu poprzedzającym złożenie deklaracji. Oznacza to, że podatnik będzie zobowiązany w jednej deklaracji składanej np. w miesiącu lipcu (deklaracja za miesiąc czerwiec) ująć kwoty należnego podatku związane z wydaniem energii elektrycznej rozliczonej w miesiącu czerwcu bez względu na to, jaki to rozliczenie obejmowało okres (np. 3, 6 czy 12 miesięczny). W deklaracji za miesiąc czerwiec wykazane zostaną wpłaty miesięczne uiszczone w związku z wydaniem energii do rozliczonych w miesiącu czerwcu kontrahentów, dla których okres rozliczeniowy był dłuższy niż 2 miesiące.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że klienci Spółki są rozliczani w trzy, sześcio i dwunastomiesięcznych okresach rozliczeniowych. Na koniec okresu rozliczeniowego następuje odczyt licznika i wystawiana jest faktura rozliczeniowa. Spółka tak zaplanowała swoje rozliczenia z klientami, że w każdym miesiącu kalendarzowym przypada koniec okresu rozliczeniowego dla określonej grupy odbiorców. Biorąc pod uwagę ww. przepisy, nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, że nie ma ona obowiązku obliczania i zapłaty wstępnie za okresy miesięczne. Zauważyć należy, że Spółka składa co miesiąc deklaracje dla podatku akcyzowego, ale dotyczą one innej grupy odbiorców. Z uwagi zatem na fakt, że dla każdej z grup rozliczanych w 3, 6 i 12 miesięcznych okresach rozliczeniowych obowiązek składania deklaracji podatkowych powstaje odpowiednio co 3, 6 i 12 miesięcy, Spółka będzie zobowiązana dokonywać wpłat miesięcznych dla tych grup odbiorców.

Ze stanu faktycznego wynika także, że klienci Spółki obowiązani są wnosić okresowe płatności co jeden lub dwa miesiące, zgodnie z wystawionymi fakturami prognozowymi. Stwierdzić zatem należy, że nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby w przypadku klientów wnoszących comiesięczne płatności, wpłaty miesięczne dokonywane przez Spółkę oparte na prowadzonej przez nią ewidencji, wynikały właśnie z prognoz wydania energii nabywcom końcowym. Przedmiotowa sytuacja nie będzie natomiast mieć zastosowania dla klientów wnoszących te płatności co dwa miesiące, z uwagi na fakt, że Spółka ma obowiązek dokonywać wpłat co jeden miesiąc.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.