INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 lutego 2009r. (data wpływu 12 lutego 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonych stawek VAT w transakcji refakturowania usług i towarów na właściciela budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonych stawek VAT w transakcji refakturowania usług i towarów na właściciela budynku

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

P Polska sp. z o.o. jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest stroną umowy o zarządzanie budynkiem centrum handlowego „K G” , na podstawie której świadczy na rzecz właściciela budynku kompleksowe usługi zarządzania tym budynkiem. Jako zarządca centrum handlowego i w celu należytego wykonywania swoich usług spółka nabywa szereg towarów i usług, które są niezbędne do zarządzania centrum. Spółka m.in. nabywa od bezpośrednich dostawców bieżącą wodę, kwiaty do ozdabiana wnętrz centrum, jak również usługi cateringowe (związane z podejmowaniem kontrahentów centrum) i bilety lotnicze (związane z podróżami służbowymi, jakie pracownicy spółki odbywają w celu załatwiania spraw dotyczących obsługi centrum i zawartych umów najmu). Zimną wodę oraz usługi cateringowe i bilety lotnicze spółka nabywa z uwzględnieniem 7% stawki VAT, natomiast świeże kwiaty ze stawką 3% VAT.

Następnie, na podstawie umowy o zarządzanie, spółka obciąża właściciela centrum swoim wynagrodzeniem za zarządzanie, które ustalane jest jako opłata stała za zarządzanie i dodatkowo koszty utrzymania budynku. Spółka przenosząc na właściciela koszty utrzymania budynku nie dolicza marży. W skład tychże kosztów wchodzą między innymi opłaty za wodę, usługi cateringowe i lotnicze oraz za kwiaty. Rozliczenie pomiędzy spółką a właścicielem centrum za wykonywane usługi zarządzania dokonywane jest na podstawie faktur VAT wystawianych przez spółkę. Spółka, wystawiając faktury VAT (refaktury) dotyczące kosztów dodatkowych stosuje stawki VAT analogiczne do tych, które znajdują się na pierwotnych fakturach dotyczących zakupu towarów i usług, które są przedmiotem odsprzedaży (refakturowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle tak przedstawionego stanu faktycznego dopuszczalnym jest zastosowanie obniżonych stawek VAT w transakcji refakturowania wyżej wymienionych usług i towarów na właściciela budynku...

Zdaniem wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym, Spółka uprawniona jest do stosowania obniżonych stawek VAT. Z uwagi na to, iż w niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia z przeniesieniem kosztów nabycia towarów i usług na właściciela budynku bez naliczania marży pośrednika (którym jest w tym przypadku spółka), to w istocie, poprzez wystawienie faktury na właściciela będziemy mieli do czynienia z operacją potocznie określaną mianem refakturowania. Ponieważ jednak polski ustawodawca, pomimo istnienia stosownych zapisów zawartych w VI dyrektywie oraz w obowiązującej obecnie dyrektywie 2006/112/WE - podobnie jak miało to miejsce pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy - nie uregulował prawnie problematyki tzw. refakturowania usług, zasadnym jest zwięzłe przedstawienie zagadnienia refakturowania z odwołaniem się do poglądów wyrażonych w tym zakresie przez przedstawicieli doktryny.

Jak wskazali A. Bartosiewicz, R. Kubacki, (VAT Komentarz, LEX, 2007, wyd. II.) przez refakturowanie rozumie się zasadniczo dwie podstawowe sytuacje. Po pierwsze, jest to tzw. odprzedaż usług, kiedy to podmiot pośredniczący między świadczącym usługę a jej bezpośrednim finalnym odbiorcą ogranicza się wyłącznie do wystawienia finalnemu odbiorcy faktury za zakupione -formalnie przez siebie - od świadczeniodawcy usługi.

Przez refakturowanie usług - obok czynności odprzedaży usług - rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany. Nie następuje wówczas „kupno” i „odprzedaż” usługi przez pośrednika, lecz poniesienie przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy.

Liberalne podejście do kwestii tzw. refakturowania znalazło potwierdzenie w orzecznictwie sądu Najwyższego już pod rządami poprzedniej ustawy VAT. Należy zauważyć, iż w uchwale z dnia15 października 1998 r., III ZP 8/98, Sąd Najwyższy przyjął, iż podmiot dokonujący refakturowania usługi nie musi bezwzględnie legitymować się szczególnym uprawnieniem do świadczenia usługi, która jest przedmiotem refakturowania.

Opinia wyrażona przez sąd najwyższy w powyższej uchwale została w konsekwencji utrwalona także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Warto podkreślić, że T. Michalik (VAT komentarz, 2007, s. 142) wskazał na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2001 r., w którego treści potwierdzenie znalazła zaproponowana przez SN szeroka koncepcja pojęcia refakturowania. Ponadto, zasadnym jest zauważyć, iż cytowany autor pozytywnie odniósł się także do stanowiska NSA, zgodnie z którym, refakturowanie tożsame jest, z punktu widzenia konsekwencji na gruncie VAT, ze świadczeniem usługi przez podatnika dokonującego refakturowania, w związku z czym stawka podatku VAT nie powinna ulegać modyfikacji.

Z pojęciem refakturowania mamy do czynienia, gdy spełnione są następujące warunki:

• nie zmienia się charakter prawny odprzedawanej usługi,

• cena zawarta w refakturze odpowiada cenie określonej w pierwotnej fakturze dokumentującej sprzedaż,

• czynność podlegająca refakturowaniu powinna zostać wyodrębniona z całej sprzedaży,

• z usług nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiona jest pierwotna faktura. Zgodzić należy się, ze stwierdzeniem Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego (sygn. RO/443/125/2005 z dnia 29.08.2005 roku), iż istotą refakturowania jest zafakturowanie „odsprzedaży” bez doliczenia jakiejkolwiek marży czy prowizji, celem natomiast jest przeniesienie wyłożonych kosztów usług przez podmiot „refakturujący” na podmiot, który faktycznie z danych usług korzysta, pomimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy.
  
  

W rezultacie czynność refakturowania polega na udokumentowaniu odsprzedaży usług po tej samej cenie, za jaką zostały one zakupione, bez nakładania marży. A zatem dotyczy przyjęcia tej samej kwoty netto i zastosowania tej samej stawki VAT. W ocenie organów skarbowych (Postanowienie Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2006 r., 1472/RPP1/443-335/06/MJ) oraz w wypowiedziach doktryny ( D. Handor, Prawo Przedsiębiorcy 21/2003, 26 maja 2003 r., s. 9) Panuje utrwalony pogląd, zgodnie z którym, refakturowanie stanowi czynność techniczną, która nie wiąże się ze zmianą charakteru samej usługi, bądź przekształceniem refakturowanej usługi w usługę podlegającą innej stawce podatkowej. Przy refakturowaniu bowiem istnieje domniemanie, że refakturujący podmiot jest świadczącym dane usługi, czyli niejako wchodzi w prawa i obowiązki podmiotu, który faktycznie świadczy te usługi. Niekoniecznie zatem podmiot ten musi posiadać uprawnienia do świadczenia określonych usług, żeby je refakturować i z tego tytułu być traktowanym dla celów podatku od towarów i usług jako świadczący te usługi (taki też pogląd został wyrażony przez ETS w rozstrzygnięciu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie c - 349/96 Card Protection Plan). Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w treści art. 41 ust. 1 VAT, stawka podatku wynosi 22%.

Ustawodawca przyjął jednak dla konkretnych towarów i usług stawki obniżone w wysokości7 % i 3%. Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 o ustawy, stawka podatku wynosi 7%. W punkcie 148 i 149 załącznika 3 wymienione są usługi związane z przewozem lotniczym zaś w punkcie 138 usługi rozprowadzania wody. Towary i usługi wymienione w załączniku do ustawy z dnia 11 kwietnia 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 74, poz. 444), w tym kwiaty, korzystają zaś ze stawki VAT3% do końca grudnia 2010 roku. Wskazane zwolnienia mają charakter przedmiotowy, a zatem są bezpośrednio związane z towarem bądź usługą nie zaś z podmiotem, który je świadczy. Zdaniem spółki stawka jest związana z przedmiotem niezależnie od sposobu dokonywania odsprzedaży danej usługi.

Refakturując na właściciela koszt zakupu wspomnianych towarów i usług spółka nabywa je najpierw na własny rachunek, a następnie jako sprzedawca przenosi ich własność na właściciela budynku. Tym samym sprzedaje ona towar lub usługę korzystającą ze zwolnienia przewidzianego w ustawie o podatku od towarów i usług, wskazuje na fakturze odpowiednią, obniżoną stawkę VAT.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż stanowisko spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów skarbowych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak również oparte jest na utrwalonych poglądach doktryny. W świetle przedstawionych powyżej okoliczności faktycznych oraz regulacji stwierdzić należy, iż spółka słusznie dokonała przeniesienia kosztów nabycia w/w usług oraz towarów na właściciela z zastosowaniem 7 % i 3% stawki VAT w odniesieniu do towarów i usług korzystających z przedmiotowego zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.