INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czynności przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego (używanego) zaimportowanego uprzednio z USA z terytorium Niemiec - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2009 r., został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czynności przemieszczenia na terytorium kraju samochodu osobowego (używanego) zaimportowanego uprzednio z USA z terytorium Niemiec.

W złożonym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (czynny podatnik podatku od towarów i usług, posiadający unijny NIP) prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą m.in. w zakresie handlu samochodami. Zakupił od firmy amerykańskiej, na swoje nazwisko, wg. rachunku z dnia 20 maja 2008 r., samochód osobowy w stanie uszkodzonym (Mercedes Benz, rok produkcji 2001). Pojazd ten został sprowadzony na terytorium Niemiec, gdzie objęto go procedurą dopuszczenia do obrotu, a Wnioskodawca dokonał zapłaty cła oraz podatku. Następnie samochód z Niemiec przywieziono do Polski, gdzie opłacono w urzędzie celnym podatek akcyzowy przy nabyciu wewnątrzunijnym. Pojazd sprowadzono do Polski w celach handlowych. Urząd Skarbowy na wniosek VAT-24 wydał dokument VAT-25 stwierdzając, że samochód ten nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Samochód został zarejestrowany w wydziale komunikacji w dniu 28 czerwca 2008 r. i przyjęty na stan towarów handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowy samochód został sprowadzony w ramach WNT, czy też dokonano nabycia, które nie stanowi WNT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy sprowadzony samochód został nabyty od sprzedawcy nie będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, a dostawa nie ma charakteru dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Towar ten został przywieziony z USA i poddany procedurze celnej na terenie Niemiec, co wiązało się z opłaceniem cła i podatku. Według Wnioskodawcy miał On prawo do skorzystania ze zwolnienia z płacenia podatku, nawet gdy samochód był sprowadzony w celu dalszej odsprzedaży. Polskie przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług są niejasne w kwestii opodatkowania importu. Powyższe reguluje art. 7 Dyrektywy Rady Europy wskazując, że miejscem opodatkowania będzie kraj, w którym została dokonana odprawa celna. Zdaniem Wnioskodawcy nabycie samochodu nie nastąpiło w ramach WNT w związku z powyższym nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 7 powołanej ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towaru z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, rozumianego jako terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (pkt 2 wskazanego artykułu).

W świetle art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 ze zm.), „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu. Stosownie do art. 60 ww. Dyrektywy, miejscem importu towarów jest Państwo Członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W świetle art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do ww. daty, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z powyższego wynika, że uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie przemieszczenia przez podatnika należących do niego towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju, uzależnione było do dnia 30 listopada 2008 r., od tego, czy towary te miały służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie handlu pojazdami. Celem odsprzedaży dokonał przemieszczenia na terytorium kraju, samochodu osobowego (używanego), który uprzednio został zaimportowany z USA na terytorium Niemiec, gdzie dokonano odprawy celnej – towar dopuszczono do obrotu, a Wnioskodawca zapłacił cło oraz podatek od wartości dodanej.

Analiza opisu stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prawa prowadzi do wniosku, iż skoro Wnioskodawca dokonał importu towaru (samochodu) na terytorium Niemiec, a jego przemieszczenia na terytorium Polski nastąpiło w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa i towar miał służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju, to spełnione zostały przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowe przemieszczenie samochodu stanowiło dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia w zakresie prawa do zastosowania szczególnej procedury przy sprzedaży samochodu używanego zaimportowanego uprzednio na terytorium Niemiec, dokonano w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-233b/09/RS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.