INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2009 r. (data wpływu 12 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 maja 2009 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany posiada gospodarstwo rolne. Nie jest rolnikiem ryczałtowym ani płatnikiem VAT. Posiadany grunt uprawia na potrzeby własne. W tym roku ojciec zamierza podarować Wnioskodawcy 3 ha gruntu ze swojego gospodarstwa rolnego. Połowa nieruchomości znajduje się w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod usługi i wielki „biznes”, a połowa stanowi rolę.

Następnie, w uzupełnieniu z dnia 10 maja 2009 r., Wnioskodawca przedstawił następujące informacje:

1. Grunt, o którym mowa, nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Zainteresowany będzie go uprawiał na potrzeby własne.
2. Przedmiotowy grunt będzie uprawiany na potrzeby własne, a część pozostanie ugorem.
3. Okazjonalnie (incydentalnie) Wnioskodawca sprzedał dwa razy w roku dwie działki rolnicze po 3000 m² każda, będące w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod zabudowę przemysłową. Zainteresowany jest właścicielem tych działek od roku 1996.
4. Wnioskodawca nie wie czy będzie sprzedawać kolejne działki, być może dwie lub trzy rocznie z przeznaczeniem na zakup maszyn lub na zakup gruntów rolnych w celu powiększenia gospodarstwa.
5. Powodem sprzedaży jest chęć powiększenia gospodarstwa rolnego. Pieniądze uzyskane z dostaw przeznaczone zostaną na zakup ziemi lub budowę nowego domu lub nowego gospodarstwa rolnego.
6. Sprzedawana nieruchomość będzie w momencie dostawy niezabudowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy gdyby Wnioskodawca po dwóch latach od chwili otrzymania przedmiotowego gruntu sprzedał go:

1. na poszerzenie gospodarstwa rolnego,
2. nie na poszerzenie gospodarstwa rolnego

– to czy będzie musiał zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie powinien płacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy. Podatnikami są osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołując definicję działalności gospodarczej zawartą w ustawie o podatku VAT, wyjaśnić należy, iż jest ona znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Status podatnika VAT nie jest związany z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisów. W szczególności nie ma znaczenia fakt rejestracji działalności gospodarczej, czy też rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wskazać również należy, iż dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użytecznie (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej w charakterze rolnika ryczałtowego. Nabędzie w drodze darowizny niezabudowany grunt o pow. 3 ha. Połowa darowanej nieruchomości znajduje się w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod usługi i wielki „biznes”, a połowa stanowi rolę.

Wnioskodawca oświadczył, iż grunt nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Zainteresowany będzie go uprawiał na potrzeby własne. Wnioskodawca sprzedał dwa razy w roku dwie działki rolnicze po 3000 m² każda, będące w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod zabudowę przemysłową. Zainteresowany był właścicielem tych działek od roku 1996. Wnioskodawca nie wie czy będzie sprzedawać kolejne działki, być może dwie lub trzy rocznie z przeznaczeniem na zakup maszyn lub na zakup gruntów rolnych. Powodem sprzedaży jest chęć powiększenia gospodarstwa rolnego. Pieniądze uzyskane z dostaw przeznaczone zostaną na zakup ziemi lub budowę nowego domu lub nowego gospodarstwa rolnego.

Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w niniejszej sprawie Wnioskodawca – w związku z dostawą przedmiotowego gruntu – wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. Zainteresowany otrzyma nieruchomość na podstawie umowy darowizny. Nie będąc jeszcze właścicielem nieruchomości Zainteresowany planuje zbycie działek budowlanych powstałych z jej podziału. Powyższe wskazuje, że nabycie nastąpi w celu późniejszej sprzedaży, a to z kolei świadczy o spełnieniu podstawowej przesłanki warunkującej uznanie planowanej sprzedaży za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest również fakt, że Zainteresowany już wcześniej dokonywał sprzedaży dwóch działek dwa razy w roku, a ponadto planuje rocznie sprzedawać 2 lub 3 działki. Tak przewidziana sprzedaż nie ma charakteru incydentalnego czy też sporadycznego, a częstotliwy.

Zatem, biorąc pod uwagę cel na który nieruchomość zostanie nabyta, wielokrotną sprzedaż gruntów w przeszłości oraz dalsze planowane dostawy w przyszłości, objęta zapytaniem nieruchomość nie może być uznana za odrębny majątek osobisty Wnioskodawcy, lecz stanowi majątek nabyty w celu wykorzystania w działalności gospodarczej – działalności handlowej.

Zainteresowany wypełni zatem definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, i wystąpi – w związku z dostawą przedmiotowych działek – w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Na podstawie zapisu art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy, podstawowa stawka podatku VAT wynosi 22%. Podatnik dokonujący dostawy gruntów w niektórych przypadkach może jednakże skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W omawianej sprawie, Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanego gruntu, który w połowie znajduje się w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod usługi i wielki „biznes”, a w połowie stanowi rolę. Tak więc, jego sprzedaż, w części dotyczącej terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%, za wyjątkiem części stanowiącej rolę, do której będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dostawy gruntu została załatwiona interpretacją indywidualną znak ILPB2/415-264/09-4/TR z dnia 22 maja 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.