INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 06 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy skutki finansowe (koszty) zamkniętych transakcji walutowych, chociaż nie zapłaconych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie zamknięcia tych transakcji (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy skutki finansowe (koszty) zamkniętych transakcji walutowych, chociaż nie zapłaconych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie zamknięcia tych transakcji (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w celu obniżenia ryzyka kursowego zawarła z bankami umowy dotyczące zakupu i sprzedaży opcji walutowych. W wyniku tych transakcji w IV kwartale 2008 poniosła bardzo duże straty finansowe. Część zobowiązań Spółki wobec banku, powstałych w wyniku tych transakcji została zrealizowana poprzez pobrania z konta bankowego należnych kwot. Znacznie większa wartość zobowiązań z tego tytułu nie została zrealizowana, tylko zgłoszona do Sądu Rejonowego do postępowania naprawczego w razie zagrożenia niewypłacalnością zgodnie z art. 492 Prawo upadłościowe i naprawcze. Zaakceptowane przez wierzycieli (banki) propozycje redukcji tych zobowiązań stanowią 49% wartości całego zadłużenia i rezygnacje z odsetek. Obecnie propozycje te oczekują na zatwierdzenie przez Sąd Rejonowy.

Na dzień bilansowy tj. 31 grudnia 2008 r. Spółka wprowadziła do bilansu wszystkie wymagalne na podstawie zawartych i rozliczonych umów zakupu i sprzedaży opcji walutowych zobowiązania wobec banku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy skutki finansowe (koszty) zamkniętych transakcji walutowych, chociaż nie zapłaconych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie zamknięcia tych transakcji... Czy dopiero w dacie ich zapłaty... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z rozliczeniem zawartych umów dotyczących zakupu i sprzedaży opcji walutowych w XII 2008 roku i ustaleniem finansowych skutków tych transakcji w dacie rozliczenia, w tej samej dacie jest to poniesiony koszt uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005r. Nr 183, poz. 1538 ze zm.) instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych zawiera art. 16 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe uważa się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Zgodnie z art. 7 ust 1 i 2 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem z zastrzeżeniem art. 10 i 11, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Kwestię kosztów reguluje art. 15 ust. 1 ww. ustawy, według którego kosztami uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W kwestii dotyczącej momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 8b nie są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Stają się nimi natomiast przy ustalaniu dochodu:

• w związku z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych,
• rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów,
• z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.
  
  

Ze stanu faktycznego wynika, iż w grudnia 2008 r. Spółka rozliczyła umowy dotyczące zakupu i sprzedaży opcji i ustaliła finansowe skutki tych transakcji. Część zobowiązań Spółki wobec banku powstałych w wyniku tych transakcji została zrealizowana poprzez pobrania z konta bankowego należnych kwot. Znacznie większa wartość zobowiązań z tego tytułu nie została zrealizowana, tylko zgłoszona do Sądu Rejonowego do postępowania naprawczego w razie zagrożenia niewypłacalnością zgodnie z art. 492 Prawo upadłościowe i naprawcze. Zatem w dniu zamknięcia transakcji walutowych, które nie zostały zapłacone nie wystąpiła żadna z trzech wymienionych powyżej sytuacji.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.