INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. w upadłości przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 03 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego oraz rozliczenia straty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zwolnienia od podatku dochodowego kwoty uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa,

• obowiązku zapłaty podatku dochodowego oraz rozliczenia straty.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 sierpnia 2006 r. została ogłoszona upadłość Sp. z o.o. Sąd w swoim postanowieniu powołał na Syndyka Masy Upadłości Pana (…). Na podstawie paragrafu prawa upadłościowego Syndyk opracował bilans otwarcia na dzień poprzedzający ogłoszenie postępowania upadłościowego.

Bilans sporządzony na dzień 10.08.2006 r. po stronie aktywów i pasywów wykazywał sumę 63.496,07 zł, gdzie aktywa trwałe wynosiły 23.431,90 zł, a aktywa obrotowe 40.064,17 zł. Natomiast w pasywach zobowiązania i rezerwy na zobowiązania wynosiły 16.174.040,23 zł, przy minusowych kapitałach 16.110.544,16 zł. Jednocześnie strata podatkowa od 2001 r. do 2005 r. wynosiła 708.408,00 zł.

Wierzytelności zgłoszone poprzez wierzycieli i uznane przez Sąd wynosiły:

w kategorii pierwszej     65.211,19 zł

w kategorii drugiej        44.001,60 zł

w kategorii trzeciej        3.313.033,34 zł

w kategorii czwartej      10.000.252,49 zł

Łączna kwota zgłoszonych wierzytelności wynosi 13.422.498,62 zł. W okresie postępowania upadłościowego wysokość osiągniętego dochodu / poniesionej straty przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe wynosiły:

za 2006 r. strata      36.347,37 zł

za 2007 r. strata      17.550,41 zł

za 2008 r. dochód     352.265,19 zł

Przychód ze źródeł przychodów w 2008 r. powstał w wyniku sprzedaży przedsiębiorstwa oraz dzierżawy majątku i wyniósł 474.850,07 zł. Natomiast koszty uzyskania przychodu wyniosły 122.584,88 zł. Dochód wyniósł 352.265,19 zł. Strata podatkowa od 2003 r. do 2007 r. wyniosła 116.740,81 zł. Odliczając 50% kwoty strat podlegającej odliczeniu, tj. 58.370,41 zł, z ostatnich pięciu lat powstała podstawa opodatkowania w kwocie 293.894,78 zł i należny do zapłaty podatek dochodowy 55.840,05 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest zwolniona z podatku dochodowego od kwoty sprzedaży przedsiębiorstwa w całości, tj. od kwoty 434.500,00 zł...
2. Czy Spółka w upadłości powinna płacić podatek dochodowy, gdzie cała kwota uzyskana ze sprzedaży przedsiębiorstwa w całości, która nie zaspakaja wszystkich wierzycieli, przeznaczona jest na zaspokojenie wierzycieli oraz pokrycie kosztów postępowania upadłościowego w terminach związanych z opracowaniem ostatecznego planu podziału... Jeżeli tak, to czy kwota strat z lat ubiegłych podlega odliczeniu od dnia przyjęcia Spółki do upadłości tj. 10.08.2006 r., czy od dnia zakończonego roku podatkowego 2008...

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, masa upadłości nie powinna płacić podatku dochodowego od przedsiębiorstwa sprzedanego w całości. W ocenie Wnioskodawcy, Spółka powinna być zwolniona z podatku dochodowego, ponieważ Syndyk nie prowadzi działalności gospodarczej, tylko wykonuje czynności Masy Upadłości.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli Spółka ma zapłacić podatek od osób prawnych, to powinna Ona uwzględnić w obliczeniu podatku straty 5 lat wstecz od dnia przyjęcia Spółki do upadłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w części dotyczącej pytania nr 2, uznaje się za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-255/09-4/EK stwierdzono, iż Spółce nie przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego kwoty uzyskanej z tytułu sprzedaży przedsiębiorstwa. Zatem dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym podkreślić, iż bez znaczenia dla kwestii opodatkowania działalności Spółki w upadłości, w tym również sprzedaży przedsiębiorstwa, pozostaje obowiązek zaspokojenia wierzytelności zgłoszonych przez wierzycieli i uznanych przez Sąd. W pierwszej kolejności Spółka winna bowiem wywiązać się z Jej obowiązków podatkowych, a dopiero ze środków, które pozostaną w Jej posiadaniu zaspokoić przedmiotowe wierzytelności.

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, iż w latach 2003 - 2007 Wnioskodawca poniósł stratę podatkową, natomiast w roku 2008 r. osiągnął dochód z tytułu sprzedaży przedsiębiorstwa oraz dzierżawy majątku. Upadłość Spółki ogłoszona została w dniu 10.08.2006 r. W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przypadku powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego, kwota strat z lat ubiegłych podlega odliczeniu od dnia przyjęcia Spółki do upadłości, tj. 10.08.2006 r., czy od dnia zakończonego roku podatkowego 2008.

Zasadą opodatkowania osób prawnych podatkiem dochodowym jest przyjęcie za podstawę opodatkowania osiągniętego przez nie dochodu za dany okres rozliczeniowy, stanowiącego różnicę między przychodami a kosztami ich uzyskania. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Możliwość dokonywania odliczeń straty uregulowana została w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Artykuł ten daje podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50%. W powyższym przepisie, mowa jest o „roku podatkowym”, który może nie pokrywać się z „rokiem kalendarzowym”.

Z uwagi na szczególne zasady ustalania roku podatkowego może zdarzyć się sytuacja, że w jednym roku kalendarzowym dojdzie do zbiegu dwóch lub trzech lat podatkowych i wówczas podatnik będzie miał prawo do odliczenia strat podatkowych w tych latach podatkowych, a nie w latach kalendarzowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 6 powołanej ustawy, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

„Odrębnymi przepisami”, które nakładają na podatnika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych przed upływem roku podatkowego są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 2 pkt 6 tej ustawy, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości. W tym przypadku, z dniem zamknięcia ksiąg rachunkowych zakończy się rok podatkowy, a przedmiotem opodatkowania będzie dochód osiągnięty w tym roku podatkowym. Jeżeli zaś koszty uzyskania przychodu przekroczą sumę przychodów, różnica będzie stratą.

Jednocześnie, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy o rachunkowości, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości należy otworzyć księgi rachunkowe. Tym samym – z uwagi na brzmienie art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – dla podatnika postawionego w stan likwidacji lub upadłości rozpocznie się następny rok podatkowy. Rok ten zakończy się w ostatnim dniu przyjętego przez podatnika roku podatkowego, chyba, że wcześniej zakończyło się postępowanie likwidacyjne lub upadłościowe.

Odnosząc to do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż w przypadku Spółki w roku kalendarzowym 2006 obowiązywały dwa lata podatkowe.

Wobec powyższego, Spółka ma prawo do obniżenia dochodu osiągniętego w roku 2008 o wysokość strat za lata:

1. 2004,
2. 2005,
3. od 01.01.2006 r. do dnia poprzedzającego dzień ogłoszenia upadłości,
4. od dnia ogłoszenia upadłości do 31.12.2006 r.,
5. 2007,

przy czym wysokość tego obniżenia nie może przekroczyć 50% kwoty tych strat.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie stanu faktycznego dot. zwolnienia od podatku dochodowego kwoty uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa (pytanie nr 1), wydana została w dniu 24 czerwca 2009 r. odrębna interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-255/09-4/EK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.