INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 01 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu zamiany zobowiązań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu zamiany zobowiązań.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka posiada zobowiązania z tytułu licencji dotyczących udzielonych jej praw autorskich (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy) przez podmiot zagraniczny (nierezydenta). W wyniku porozumienia między Spółką a wierzycielem ma dojść do konwersji (zamiany) tych zobowiązań na umowę pożyczki.

Przy zapłacie zobowiązań z tytułu praw autorskich i pozostałych tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy na rzecz podmiotu zagranicznego Spółka jest zobowiązana do potrącenia podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości określonej umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku konwersji (zamiany) zobowiązań z tytułu licencji na umowę pożyczki z tym kontrahentem (który tym samym zostanie pożyczkodawcą dla Spółki) Spółka jest również zobowiązana potrącić podatek dochodowy od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, konwersja (zamiana) zobowiązań z tytułu licencji na umowę pożyczki jest formą uregulowania tych zobowiązań i w związku z tym Spółka jest zobowiązana do potrącenia podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości określonej umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pismem uzupełniającym z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 28 maja 2009 r.) Spółka wyjaśniła, iż podmiot zagraniczny (nierezydent), wobec którego Spółka posiada zobowiązania z tytułu licencji dot. udzielonych Jej praw autorskich jest osobą prawną. Spółka posiada certyfikat rezydencji podmiotu zagranicznego (nierezydenta) potwierdzający jego miejsce siedziby dla celów podatkowych. Podmiot zagraniczny (nierezydent), wobec którego Spółka posiada zobowiązania z tytułu licencji dot. udzielonych Jej praw autorskich ma siedzibę w Niemczech. Zobowiązania z tytułu licencji dot. udzielonych Spółce praw autorskich przez podmiot zagraniczny (nierezydenta) stanowią należności licencyjne w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W art. 3 ust. 2 ww. ustawy, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie natomiast z do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z art. 12 ust. 1 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) wynika, że należności licencyjne, powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech, mogą być opodatkowane w Niemczech. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Polsce , tj. Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (ust. 2).

Art. 12 ust. 3 tej umowy stanowi, iż określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

W umowie polsko – niemieckiej brak jest definicji terminu „wypłata”. Jednakże kierując się postanowieniami art. 3 ust. 2 tej umowy, należy określeniu temu nadać znaczenie takie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem polskim, przy czym znaczenie wynikające ze stosowania ustawodawstwa podatkowego państwa polskiego będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne polskie przepisy prawne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka posiada zobowiązania z tytułu licencji dotyczących udzielonych jej praw autorskich przez podmiot mający siedzibę w Niemczech (nierezydenta – osobe prawną). Spółka posiada certyfikat rezydencji ww. podmiotu potwierdzający jego miejsce siedziby dla celów podatkowych. Wnioskodawca wskazał, iż zobowiązania z tytułu licencji dot. udzielonych Spółce praw autorskich przez ww. niemiecki podmiot stanowią należności licencyjne w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W wyniku porozumienia między Spółką a wierzycielem ma dojść do konwersji (zamiany) przedmiotowych zobowiązań na umowę pożyczki.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż konwersja (tj. zamiana) zobowiązań z tytułu należności licencyjnych dotyczących udzielonych Spółce praw autorskich na umowę pożyczki będzie – w świetle art. 12 ww. umowy – formą uregulowania tych zobowiązań.

Reasumując powyższe, konwersja (zamiana) zobowiązań z tytułu licencji dotyczących udzielonych Spółce praw autorskich na umowę pożyczki spowoduje powstanie po stronie Spółki jako płatnika, obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych, w wysokości wynikającej z uregulowań ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.