INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lutego 2009r.), uzupełnionym w dniu 08 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do przychodów zasądzonej należności od kontrahenta, zaliczonej uprzednio do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2009r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do przychodów zasądzonej należności od kontrahenta, zaliczonej uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 27 kwietnia 2009r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 08 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nowy Zarząd Spółki powołany w styczniu 2007r. przeprowadził wewnętrzna kontrolę dokumentacji. W wyniku tego stwierdzono, że faktury VAT wystawione przez dostawców na niektóre usługi w latach 2005, 2006 są niezgodne ze stanem faktycznym. W umowie o współpracy z dostawcą nie ma takich czynności wyspecyfikowanych. Dostawca po wezwaniu do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, nie potrafił udokumentować tych czynności, po wezwaniu nie wystawił również faktur korygujących. Należy dodać, że poprzedni Zarząd firmy w/w faktury akceptował. Faktury te zostały ujęte w kosztach podatkowych i odliczono od nich podatek VAT. W związku z tym nowy Zarząd Spółki przekazał sprawę na drogę postępowania sądowego.

Sąd zasądził od dostawcy na rzecz Spółki kwotę 67.231,76 zł z ustawowymi odsetkami. Nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Cała należność w maju 2008r. została ściągnięta od dostawcy przez komornika i wpłacona na konto firmy. Dostawca odwołał się od wyroku, jednak sąd II instancji podtrzymał poprzedni wyrok. Na dzień dzisiejszy wyrok jest nieprawomocny, gdyż dostawca zapowiedział „apelację”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w związku z objęciem obowiązków Prezesa Zarządu Spółki w styczniu 2007r. i próbą zaznajomienia się z dokumentacją Spółki, którą w sposób szczątkowy i wybiórczy przekazał poprzedni prezes zarządu oraz w wyniku przeprowadzenia rozmów z pracownikami Prezes Spółki powziął wiadomość, iż dostawca faktur uzyskał zapłatę za faktycznie niewykonane usługi. Faktury nie odzwierciedlały faktycznie wykonanych usług przez dostawcę. Wnioskodawca wezwał dostawcę do udokumentowania wykonanych czynności objętych fakturami lub wystawienia faktur korygujących, jednak dostawca nie udokumentował tych czynności i odmówił wystawienia faktur korygujących. Dlatego też Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego.

Faktury dotyczą usług wykonanych na podstawie umowy wiążącej dostawcę ze Spółką. Zakwestionowana została usługa nadzoru finansowego oraz usługa kierowcy - mechanika wykonana przez dostawcę.

Kwota 67.231,76 zł dotyczy zwrotu należności wynikających ze spornych faktur zapłaconych wcześniej przez Wnioskodawcę za wykonane usługi, które faktycznie nie miały miejsca. Podana kwota jest kwotą brutto. Sąd w wyroku określił zasądzoną kwotę jako świadczenie nienależne.

Dowody świadczące o racji Wnioskodawcy wynikają z załączników - zbiorczych zestawień sporządzanych przez pracownika Wnioskodawcy na podstawie informacji przekazywanych mu przez pracownika dostawcy usług. Dostawca na wezwanie nie potrafił wyjaśnić i udokumentować pochodzenia niektórych pozycji i wyliczeń. W wyniku przeprowadzonego dochodzenia i zeznań świadków sąd potwierdził w uzasadnieniu wyroku, iż wykonywane usługi nie miały miejsca.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd stwierdził, że zapłacone przez Wnioskodawcę należności z tytułu faktur były świadczeniem nienależnym. Co do istnienia samych faktur nie wyraził opinii.

Dostawca odwołał się od wyroku, ponieważ nie zgadza się z wyrokiem Sądu I instancji. Twierdzi, że wyrok I instancji narusza prawo materialne i procesowe przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Zgromadzony materiał dowodowy wg niego w sposób nie budzący wątpliwości potwierdza fakt, iż zakwestionowane przez Wnioskodawcę świadczenia w rzeczywistości zostały wykonane, a faktury odpowiadają w zakresie swej treści rzeczywistemu stanowi faktycznemu. Ponadto stwierdza, że sąd I instancji dokonał wybiórczej i niepełnej oceny stanu faktycznego i prawnego sprawy oraz pominął w toku oceny dowodowej dowodu z przesłuchania pracownika dostawcy usługi.

Kontrahent twierdzi, że wykonał te usługi, ale nie posiada na to potwierdzonych papierowych dowodów. Podpiera się informacjami ustnymi uzyskanymi od swoich pracowników oraz byłych pracowników Wnioskodawcy zwolnionych z zakładu pracy dyscyplinarnie za naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i działanie na szkodę Wnioskodawcy.

Jedynym dokumentem na jaki powołuje się dostawca to umowa wiążąca strony, z której nie wynika, że kontrahent takie usługi świadczył lub miał świadczyć.

Umowa wiążąca strony istnieje w formie papierowej. Dokumentów potwierdzających wykonanie usług podpisanych przez obie strony nigdy nie było. Jedynym dokumentem potwierdzającym wykonanie jakikolwiek usług były zestawienia zbiorcze sporządzane przez pracownika Wnioskodawcy na podstawie zeszytów prowadzonych przez każdego z pracowników dostawcy świadczących usługi dla Wnioskodawcy. Z zeszytów tych jednoznacznie wynikało jakie usługi i ile godzin każdy z nich je wykonywał, nie ma mowy w nich o wykonanych usługach spornych - usługa nadzoru finansowego oraz usługa kierowca - mechanik.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy wobec faktu wpłacenia przez dostawcę na konto zakładu całej kwoty, kwotę tę należy traktować jako przychód zakładu do opodatkowania w roku 2008, jak również należy naliczyć i odprowadzić od niego podatek VAT w miesiącu otrzymania tych środków, czy też należy czekać do momentu uprawomocnienia się wyroku, czy też do chwili otrzymania faktur korygujących od dostawcy (co zrobić gdy dostawca ich nie wystawi)...

W chwili obecnej do momentu uprawomocnienia się wyroku Spółka nie jest pewna czy wpłacona kwota przez dostawcę jest jej należna wobec czego nie wie również czy płacąc podatek od osób prawnych i odprowadzając podatek VAT nie naraża się na stratę, gdyż w momencie przegranej apelacji będzie musiała oddać pieniądze dostawcy...

Zdaniem Spółki należy czekać do dnia uprawomocnienia się wyroku. W dacie uprawomocnienia się wyroku kwotę otrzymaną od dostawcy ujmuje do przychodów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nie zostały wykonane przez kontrahenta na rzecz Spółki sporne usługi - nadzoru finansowego oraz kierowcy–mechanika - co zostało ustalone w toku postępowania sądowego. Faktury dokumentujące te usługi zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodu.

Ponieważ wystawione przez kontrahenta faktury stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane, wydatki wynikające z tych faktur VAT, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle powyższego Spółka winna skorygować deklaracje i zeznania podatkowe za lata 2005-2006, poprzez wyłącznie spornych kwot z kosztów uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego wynika ponadto, iż na konto Spółki wpłynęła należność od dostawcy w kwocie 67.231,76 zł, zasądzona wyrokiem sądu, wraz z ustawowymi odsetkami.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej – w momencie otrzymania środków. Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji „przychodu”, jednak z analizy przytoczonych powyżej przepisów wynika, że przychodem dla celów podatkowych są wszelkiego rodzaju przysporzenia majątkowe, w wyniku których dochodzi do zwiększenia aktywów podatnika. Wyjątki niezaliczane do przychodów podatkowych wymienione są w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartych w art. 12 ust. 4 ustawy o pdop.

Należy zatem zauważyć, iż otrzymane ustawowe odsetki stanowią dla Spółki przysporzenie majątkowe, w wyniku którego dochodzi do zwiększenia jej majątku, a zatem przychód z tytułu zasądzonych odsetek ustawowych powinien być rozpoznany zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, tj. z chwilą wpływu na konto Spółki. Natomiast zasądzona i otrzymana od dostawcy kwota pieniężna za niewykonane usługi, jako zwrot wydatków niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowi w Spółce przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o pdop. Stąd stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.