INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.05.2009 r. (data wpływu 01.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych z tytułu korzystania z praw autorskich do utworów muzycznych i słowno - muzycznych wypłacanych malezyjskiemu rezydentowi podatkowemu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych z tytułu korzystania z praw autorskich do utworów muzycznych i słowno - muzycznych wypłacanych malezyjskiemu rezydentowi podatkowemu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (spółka z o.o.) ma siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa od osób prawnych mających siedzibę na terytorium Malezji autorskie prawa majątkowe do korzystania z utworów muzycznych i słowno-muzycznych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W zamian za korzystanie z nabytych praw Wnioskodawca uiszcza tantiemy na rzecz podmiotów, od których nabył właściwe prawa. Tantiemy te obliczane są jako określony procent zysków osiąganych przez Wnioskodawcę z eksploatacji nabytych przez niego praw. Wnioskodawca czerpie zyski z nabytych przez siebie autorskich praw majątkowych poprzez udzielanie licencji do korzystania z tych praw osobom trzecim mającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Na podstawie udzielonych licencji podmioty te korzystają z utworów muzycznych i słowno - muzycznych z repertuaru Wnioskodawcy m.in. na następujących polach eksploatacji:

1. utrwalanie,
2. zwielokrotnianie,
3. wprowadzanie do obrotu,
4. wprowadzanie do pamięci komputera,
5. publiczne wykonanie,
6. publiczne odtwarzanie,
7. wyświetlanie,
8. najem i użyczenie,
9. nadawanie drogą telewizyjną (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną,
10. nadawanie drogą telewizyjną za pośrednictwem satelity,
11. reemitowanie w ramach programu telewizyjnego,
12. nadawanie drogą radiową (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną,
13. nadawanie drogą radiową za pośrednictwem satelity,
14. reemitowanie w ramach programu radiowego,
15. udostępnianie w taki sposób, aby każdy miał dostęp do utworu w miejscu i czasie przez siebie wybranym,
16. webcasting,
17. simulcasting,
18. podcasting,
19. videocasting,
20. rozpowszechnianie za pośrednictwem sieci telefonicznych,
21. synchronizacja z utworem audiowizualnym.
    
    

Użyte w pkt 7 powyżej określenie wyświetlanie oznacza korzystanie z utworu w ramach utworu audiowizualnego wyświetlanego publicznie, w tym przede wszystkim w kinach.

Użyte w pkt 11 i w pkt 14 powyżej określenie „reemitowanie” oznacza równoczesne i integralne nadanie utworu nadawanego przez inną organizację radiową lub telewizyjną. Jest to zatem działalność prowadzona m.in. przez telewizje kablowe.

Użyte w pkt 15 powyżej określenie „udostępnianie w taki sposób, aby każdy miał dostęp do utworu w miejscu i czasie przez siebie wybranym” oznacza udostępnianie utworów w formie plików komputerowych możliwych do pobrania i odnosi się przede wszystkim do sieci internet.

Użyte w pkt 16-19 powyżej określenia „webcasting”, simulcasting”, „podcasting”, „videocasting” oznaczają inne, niż wymienione w pkt 15 formy transmisji internetowej.

Użyte w pkt 21 powyżej określenie „synchronizacja z utworem audiowizualnym” oznacza twórcze połączenie utworu muzycznego z utworem audiowizualnym.

Wnioskodawca podkreślił, że zazwyczaj w stosunku do jednego utworu udzielane są licencje do korzystania na wielu spośród wymienionych wyżej pól eksploatacji, przy czym licencje dotyczące korzystania na poszczególnych polach udzielane są często różnym podmiotom. np. właściciel stacji radiowej otrzymuje jedynie licencję na nadawanie drogą radiową, zaś producent płyt na utrwalanie, zwielokrotnianie i wprowadzanie do obrotu.

Licencje dotyczące pól eksploatacji wymienionych w pkt 1-14 powyżej udzielane są za pośrednictwem stowarzyszenia autorów Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Według jakiej stawki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej należności licencyjne wypłacane przez Wnioskodawcę osobom prawnym mającym siedzibę na terytorium Malezji z tytułu korzystania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno – muzycznych ...

Zdaniem Wnioskodawcy należności licencyjne wypłacane przez Wnioskodawcę osobom prawnym mającym siedzibę na terytorium Malezji z tytułu korzystania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno- muzycznych w zakresie ich utrwalania, zwielokrotniania, wprowadzania do obrotu, publicznego wykonania, wprowadzania do pamięci komputera, publicznego odtwarzania, najmu i użyczenia, nadawania drogą radiową (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną nadawania drogą radiową za pośrednictwem satelity, reemitowania w ramach programu radiowego, udostępniania w taki sposób, aby każdy miał dostęp do utworu w miejscu i czasie przez siebie wybranym, webcastingu, simulcastingu, podcastingu, videocastingu oraz rozpowszechniania za pośrednictwem sieci telefonicznych podlegają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 15 % przychodu.

Należności licencyjne wypłacane przez Wnioskodawcę osobom prawnym mającym siedzibę na terytorium Malezji z tytułu korzystania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno - muzycznych w zakresie ich wyświetlania, nadawania drogą telewizyjną (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną nadawania drogą telewizyjną za pośrednictwem satelity, reemitowania w ramach programu telewizyjnego oraz synchronizacji z utworem audiowizualnym podlegają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy przychodów z praw autorskich ustala się w wysokości 20% przychodów. Art. 22a tej samej ustawy stanowi jednak, że przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku dokonywania wypłat należności licencyjnych na rzecz podmiotów mających siedzibę na terytorium Malezji zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Malezji o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 16 września 1977 r.

Definicję należności licencyjnych zawiera art. 12 ust. 5 wskazanej wyżej umowy, który stanowi: „określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za:

1. użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego patentu, znaku towarowego, rozwiązania konstrukcyjnego lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej, prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania wyposażenia przemysłowego, handlowego czy naukowego i za informację związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej;
2. użytkowanie lub prawo do użytkowania filmów dla kin albo dzieł sztuki ujętych w zapisie filmowym lub magnetycznym na taśmach przeznaczonych dla telewizji lub radia.”
   
   

Ogólna zasada ograniczonego opodatkowania u źródła należności licencyjnych sformułowana została w art. 12 ust. 2 omawianej umowy międzynarodowej, który stanowi: „należności te (należności licencyjne - przypis Wnioskodawcy) mogą być jednak opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z ustawodawstwem tego Umawiającego się Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15% kwoty tych należności.”

Zasada ustanowiona w art. 12 ust. 2 wskazanej wyżej umowy doznaje jednak wyjątku, przewidzianego w art. 12 ust. 4 umowy. Przepis ten stanowi: „bez względu na postanowienia ustępów 2 13 niniejszego artykułu należności licencyjne, o których mowa w ustępie 5 litera b) niniejszego artykułu, mogą być opodatkowane zgodnie z ustawodawstwem tego Umawiającego się Państwa, w którym one powstają”. Przytoczone wyłączenie dotyczy zatem należności uzyskiwanych za „użytkowanie lub prawo do użytkowania filmów dla kin albo dzieł sztuki ujętych w zapisie filmowym lub magnetycznym na taśmach przeznaczonych dla telewizji lub radia”. Co za tym idzie, wskazane należności opodatkowane są podatkiem dochodowym w Państwie, w którym powstają zgodnie ze stawkami ustanowionymi w prawie wewnętrznym tego Państwa. Należności ze wskazanych tytułów powstające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej będą zatem opodatkowane „u źródła” podatkiem dochodowym wynoszącym 20 % ich wartości.

Użyte w art. 12 ust. 5 pkt a) omawianej umowy pojęcie „należności uzyskiwanych za (...) użytkowanie lub prawo do użytkowania (...) prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego” nie zostało zdefiniowane ani w treści omawianej umowy międzynarodowej, ani w polskiej ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak również definicji użytego w art. 12 ust. 5 pkt b) umowy pojęcia „należności uzyskiwanych za (...) użytkowanie lub prawo do użytkowania filmów dla kin albo dzieł sztuki ujętych w zapisie filmowym lub magnetycznym na taśmach przeznaczonych dla telewizji lub radia”. W związku z tym wskazane pojęcia winny być rozumiane zgodnie z ich znaczeniem potocznym. W ocenie Wnioskodawcy należności licencyjne z tytułu korzystania z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno - muzycznych co do zasady stanowią należności uzyskiwane za (...) użytkowanie lub prawo do użytkowania (...) prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego”, o których mowa w art. 12 ust. 5 pkt a) wskazanej wyżej umowy międzynarodowej. W określonych sytuacjach należności te mogą być jednak uznane również za

„należności uzyskiwane za (...) użytkowanie lub prawo do użytkowania filmów dla kin albo dzieł sztuki ujętych w zapisie filmowym lub magnetycznym na taśmach przeznaczonych dla telewizji lub radia”, o których mowa w art. 12 ust. 5 pkt b) umowy.

W opinii Wnioskodawcy, z całą pewnością jakiegokolwiek związku „z filmami dla kin i filmami lub taśmami przeznaczonymi do wykorzystania w telewizji” nie wykazują należności z tytułu korzystania z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno - muzycznych w zakresie ich utrwalania, zwielokrotniania, wprowadzania do obrotu, publicznego wykonania, wprowadzania do pamięci komputera, publicznego odtwarzania, najmu i użyczenia, nadawania drogą radiową (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną nadawania drogą radiową za pośrednictwem satelity, reemitowania w ramach programu radiowego, udostępniania w taki sposób, aby każdy miał dostęp do utworu w miejscu i czasie przez siebie wybranym, webcastingu, simulcastingu, podcastingu, videocastingu oraz rozpowszechniania za pośrednictwem sieci telefonicznych. Należności te zakwalifikować zatem należy do należności wymienionych w art. 12 ust. 5 pkt a) omawianej umowy międzynarodowej.

W ocenie Wnioskodawcy należności licencyjne z tytułu korzystania z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno-muzycznych mogą być „związane z filmami dla kin i filmami lub taśmami przeznaczonymi do wykorzystania w telewizji” jedynie jeżeli konkretny przypadek korzystania z utworu ma związek z takimi filmami lub taśmami. Sytuacja taka zachodzi w przypadku korzystania z utworów muzycznych i słowno-muzycznych w zakresie ich wyświetlania, nadawania drogą telewizyjną (przewodowo albo bezprzewodowo) przez stację naziemną nadawania drogą telewizyjną za pośrednictwem satelity, reemitowania w ramach programu telewizyjnego oraz synchronizacji z utworem audiowizualnym. Każdy z wymienionych sposobów eksploatacji pozostaje bowiem w pewnym funkcjonalnym związku z „filmami dla kin i filmami lub taśmami przeznaczonymi do wykorzystania w telewizji”. Pozostałe pola eksploatacji utworów muzycznych i słowno-muzycznych związku takiego nie wykazują. Wnioskodawca podkreślił, że przepis art. 12 ust. 3 omawianej umowy przesłankę związku z określonymi filmami i taśmami odnosi do „należności” nie zaś do „dzieła”. Zastosowanie wskazanego przepisu zależy zatem nie od właściwości konkretnego „dzieła literackiego, muzycznego lub artystycznego”, ale od tego, czy konkretna należność wykazuje związek z enumeratywnie wymienionymi sposobami korzystania z tego „dzieła”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stosownie do treści art. 12 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Malezji w opisanym na wstępie stanie faktycznym należności wypłacane przez Wnioskodawcę osobom prawnym mającym siedzibę na terytorium Malezji z tytułu korzystania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z autorskich praw majątkowych do utworów muzycznych i słowno-muzycznych w zakresie pól eksploatacji wymienionych na wstępie w pkt 1-6, pkt 8 oraz pkt 15-20 podlegają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 15 % przychodu, natomiast należności licencyjne wypłacane takim osobom z tytułu korzystania ze wskazanych utworów na polach eksploatacji wymienionych na wstępie w pkt 7, pkt 9-14 oraz pkt 21 podlegają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z przedmiotowej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie przez Wnioskodawcę podatku na podstawie art. 12 ust. 2 i ust. 3 ww. umowy jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika (kontrahenta malezyjskiego) dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednocześnie należy dodać, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego (za wyjątkiem przewidzianych w art. 14h Ordynacji podatkowej).

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Spółkę przesłanek zastosowania obniżonej stawki podatku wynikającej z przedmiotowej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do płatności dokonywanych na rzecz podmiotu malezyjskiego w poszczególnych przypadkach wymienionych w pkt 1-6, pkt 8 oraz pkt 15-20 opisu stanu faktycznego.

Przedmiotem interpretacji wydanej w trybie przewidzianym w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej są przepisy prawa (w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.