INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót ziemnych dotyczących:

1. budownictwa mieszkaniowego – jest nieprawidłowe,
   
2. budownictwa użytkowego – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót ziemnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego wraz z potwierdzeniem wpłaty brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi polegające na transporcie nieczystości stałych (gruzu, odpadów budowlanych, itp.) z budów i przekazaniu odbiorcy zajmującemu się utylizacją odpadów, z którym ma podpisaną umowę o współpracy. Zdarza się, że oprócz Wnioskodawcy zleceniodawca – przekazujący odpad, ma także podpisaną umowę z odbiorcą odpadów.

Jeden z kontrahentów Zainteresowanego zakwestionował stosowaną do tej pory przez Wnioskodawcę 22% stawkę podatku, twierdząc, że powinna ona wynosić 7%.

Oprócz tej formy działalności Zainteresowany zajmuje się także wymianą gruntów pod zabudowę obiektów, za pomocą ładowarek.

Urząd Statystyczny, gdy Wnioskodawca zwrócił się do niego z zapytaniem o ponowne sklasyfikowanie odpowiedział, że do celów podatkowych stosuje się klasyfikację PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 maca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę zostały zaklasyfikowane przez niego do grupowania PKWiU 45.11.2 „Roboty ziemne” – przy czym dotyczą one zarówno budownictwa mieszkaniowego jak i użytkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości podatek od towarów i usług Zainteresowany powinien odprowadzić do Urzędu Skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje on prawidłowo odprowadzając do Urzędu Skarbowego podatek należny w wysokości 22%. Na początku działalności (w 2001 r.) zamierzał stosować stawkę 7%, ale Urząd Skarbowy, w którym się rozlicza zasugerował zmianę. Zainteresowany nie ma jednak żadnej decyzji Urzędu, a po analizie kilku artykułów w prasie prawnej, Internecie, nie wie jaka stawka podatku jest właściwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót ziemnych dotyczących budownictwa mieszkaniowego oraz prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla robót ziemnych dotyczących budownictwa użytkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W art. 8 ust. 3 postanowiono, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do treści ww. przepisów prawa, zarówno towary jak i usługi są identyfikowane na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie pod odpowiednim symbolem PKWiU wykonywanych usług przez Zainteresowanego. Z treści wniosku wynika, iż świadczy on usługi mieszczące się w grupowaniu 45.11.2 „Roboty ziemne”.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3%, 0% oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie zapisu art. 41 ust. 12b, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
   
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stanowi, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
   
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W art. 2 pkt 12 ustawy postanowiono, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika zatem, iż z 7% stawki podatku VAT korzystają budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy) oraz roboty budowlano-montażowe, a także remonty i roboty konserwacyjne dotyczące obiektów budownictwa mieszkaniowego nieobjęte społecznym programem mieszkaniowym. Jednocześnie powołane przepisy nie odnoszą obniżonej stawki podatku do obiektów innych niż mieszkalne, skutkiem czego w sytuacji gdy ww. usługi dotyczą obiektów użytkowych podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 22%.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje roboty ziemne dotyczące zarówno budownictwa mieszkaniowego jak i użytkowego sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 45.11.2 „Roboty ziemne”, które mieszczą się w dziale 45 PKWiU – roboty budowlane.

Zatem, świadczone przez Wnioskodawcę roboty ziemne, sklasyfikowane przez niego do grupowania PKWiU 45.11.2 w przypadku, gdy związane są z obiektami budownictwa mieszkaniowego, korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku VAT. Natomiast świadcząc roboty ziemne dotyczące budownictwa użytkowego, Zainteresowany zobowiązany jest do stosowania podstawowej 22% stawki podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót ziemnych.

Wniosek w części dotyczącej stawki podatku dla usługi wywozu i zagospodarowania śmieci i odpadów został rozstrzygnięty w odrębnej interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-408/09 -4/EN z dnia 22 czerwca 2009 r.

Natomiast w części odnoszącej się do stawki podatku dla usługi drogowego transportu towarowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443-408/09-5/EN z dnia 22 czerwca 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.