INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zespołu Szkolno-Gimnazjalnego przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. organu 30 stycznia 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. organu 9 kwietnia 2009r.) oraz z dnia 20 kwietnia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia zasad zastosowania zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia zasad zastosowania zwolnienia podmiotowego.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 8 kwietnia 2009r. (data wpływu 9 kwietnia 2009r.) oraz z dnia 20 kwietnia 2009r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 marca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową, dla której organem założycielskim jest Gmina zgodnie z przepisami ustawy o systemie oświaty. Finanse jednostki są regulowane ustawą o finansów publicznych. W szkole od dnia 1 kwietnia 2008r. działa stołówka szkolna prowadzona przez pracowników placówki (tj. 2 osoby). Sprzedaż obiadów dokonywana jest wyłącznie na rzecz dzieci, uczniów oraz pracowników tej szkoły. Za rok 2008 wartość tzw. wsadu do kotła wynosiła 47.327 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest placówką oświatową, która nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Jedynie świadczy usługi sprzedaży obiadów na rzecz dzieci tej szkoły i pracowników. Żadna osoba fizyczna nie zaliczana do tego kręgu nie jest uprawniona do korzystania z tej formy pomocy.

Cena obiadu obejmuje jedynie koszty produktów żywnościowych używanych do sporządzenia obiadu. Wysokość opłaty za danie obiadowe wynosi 2 zł dziennie. Pozostałe koszty utrzymania – wynagrodzenie pracowników, prąd, gaz i inne – pokrywane są z budżetu Wnioskodawcy. Te dodatkowe koszty rozliczane są w ramach planu finansowego opracowanego dla Wnioskodawcy na dany rok. Wnioskodawca nie otrzymuje od organu założycielskiego dodatkowych środków na prowadzenie stołówki.

Symbol PKWiU, pod który klasyfikowano obiady to PKWiU ex 80 – usługi edukacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednostka ma obowiązek zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług...

Czy można zastosować zwolnienie podmiotowe do tej jednostki...

Czy przy ustalaniu wartości sprzedaży należy przyjąć wartość tzw. wsadu do kotła czy wartość sprzedanych obiadów...

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż wartość sprzedaży w 2008r. nie przekroczyła kwoty 50.000 zł podlega zwolnieniu podmiotowemu z tytułu podatku od towarów i usług, a więc nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.

Ponadto ta działalność została przez urząd statystyczny zakwalifikowana jako usługa edukacyjna, która podlega zwolnieniu zgodnie z regulacją zawartą w załączniku nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca będzie posiadał obowiązek rejestracji dopiero, gdy wartość sprzedaży w danym roku przekroczy kwotę 50.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że celem pytania odnośnie ustalania wartości sprzedaży obiadu było potwierdzenie, iż cena obiadu ustalana jest przez podatnika według własnych kryteriów i przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują kwestii ustalania tej wartości. Skoro wartość obiadu ustalono tylko w oparciu o tzw. wsad do kotła to w razie konieczności uiszczania podatku VAT jako podstawę opodatkowania przyjmuje się tylko cenę obiadu płaconego przez kupujących.

W Zespole szkolno-Gimnazjalnym cena obiadu obejmuje jedynie koszty produktów żywnościowych używanych do sporządzania posiłków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT stanowi że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ww. ustawy.

W związku powyższym, konstrukcja większości przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wprowadzając preferencyjną stawkę podatku, albo zwolnienie od podatku, przesądza, że – co do zasady – zastosowanie ich uzależnione jest od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym, w ustawie albo akcie wykonawczym wydanym na podstawie jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz. U. z 2008r., Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może się zwrócić do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych i weryfikacji prawidłowości zaklasyfikowania przez podatnika danego wyrobu lub usługi do właściwego grupowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów i usług zwolnionych od podatku, w pozycji 7 wymieniono usługi z grupowania PKWiU ex 80 „Usługi w zakresie edukacji”.

Użycie przez ustawodawcę „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W związku z powyższym, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie odpowiednim symbolem PKWiU wykonywanych usług przez podatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie wydawania obiadów dla uczniów i pracowników szkoły w stołówce szkolnej (dla której „organem założycielskim” jest Gmina). Opłata za obiady to tylko tzw. „wsad do kotła”. Stołówka nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym i prowadzona jest przez pracowników Wnioskodawcy. Jak wskazano w treści wniosku, sprzedaż posiłków na rzecz uczniów i pracowników szkoły została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę do usług w zakresie edukacji – PKWiU 80.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż sprzedaż posiłków w stołówce szkolnej, nie będącej odrębnym podmiotem gospodarczym, świadczone przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz uczniów i pracowników tej szkoły, o ile są – jak wskazał Wnioskodawca – sklasyfikowane w dziale PKWiU 80 jako „Usługi w zakresie edukacji”, korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako wymienione w poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy.

Na postawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Stosownie zaś do art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi w zakresie edukacji wymienione w załączniku nr 4 do ustawy pod poz. 7, bez względu na obrót, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego tych czynności na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. Zatem w sytuacji prowadzenia przez Wnioskodawcę wyłącznie działalności przedmiotowo zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie wystąpi obowiązek rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT, gdyż obrotu z działalności przedmiotowo zwolnionej z opodatkowania nie wlicza się do wartości limitu zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Natomiast Wnioskodawca będzie posiadał obowiązek rejestracji dopiero, gdy wartość ewentualnej sprzedaży opodatkowanej w danym roku przekroczy kwotę 50.000 zł.

Odnośnie natomiast kwestii ustalania wartości sprzedaży obiadów stwierdzić należy, iż w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót (…). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

We wniosku Wnioskodawca podał, że celem pytania odnośnie ustalania wartości sprzedaży obiadu było potwierdzenie, iż cena obiadu ustalana jest przez podatnika według własnych kryteriów i przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tej kwestii zgodzić się z Wnioskodawcą, bowiem to sprzedawca ustala cenę sprzedawanego towaru czy świadczonej usługi, zatem to Wnioskodawca winien ustalić cenę sprzedawanych obiadów, tj. kwotę należną od nabywcy z tytułu sprzedaży. Należy przy tym pamiętać o elementach zwiększających obrót, tj. dotacjach, subwencjach i innych dopłatach jeśli mają bezpośredni wpływ na cenę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto zauważa się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zaznacza się, że kwestia sposobu ustalenia wartości sprzedawanych obiadów będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.