INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 8 czerwca 2009 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 16 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna – na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności jest produkcja pieczywa i wyrobów ciastkarskich. Dodatkowym przedmiotem działalności jest również „Wynajem nieruchomości na własny rachunek”.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany wynajmuje lokal użytkowy Niepublicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej, co stanowi przychód z tytułu działalności oraz stanowi podstawę do opodatkowania podatkiem VAT.

W roku 2007 Wnioskodawca dokonał zakupu dodatkowej nieruchomości na potrzeby swojej firmy. W skład tej nieruchomości wchodzi działka o powierzchni 0,33 ha oraz znajdujące się na tej działce lokale użytkowe (do remontu). Zainteresowany skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca chciałby część jednego z tych lokali użyczyć nieodpłatnie synowi, który ma zamiar rozpocząć w nim działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność nieodpłatnego użyczenia w tej sytuacji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja art. 8 ust. 2 brzmi następująco: czynność ta jest „nieodpłatnym świadczeniem usług”:

1. Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, lecz
2. czynność ta związana jest z przedmiotem jego działalności gospodarczej – „Wynajem nieruchomości na własny rachunek”.

Wnioskodawca uważa, że gdyby nie było związku tej usługi z przedmiotem działalności gospodarczej, wtedy czynność ta podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, a w zaistniałej sytuacji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług co do zasady podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Jednakże ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przypadku umowy użyczenia nie ma miejsca przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zatem użyczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą zaistnieć dwie przesłanki:

• brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

• istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne przy łącznym spełnieniu następujących warunków: świadczone usługi nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami (w całości lub części).

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja pieczywa i wyrobów ciastkarskich, a także dodatkowo – „Wynajem nieruchomości na własny rachunek”. W roku 2007 Wnioskodawca dokonał zakupu dodatkowej nieruchomości na potrzeby swojej firmy. W skład tej nieruchomości wchodzi działka o powierzchni 0,33 ha oraz znajdujące się na tej działce lokale użytkowe (do remontu). Zainteresowany skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca zamierza część jednego z tych lokali użyczyć nieodpłatnie synowi, który ma zamiar rozpocząć w nim działalność gospodarczą.

Jak już wskazano, zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności o charakterze odpłatnym – odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Usługi świadczone nieodpłatnie, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Jednakże istnieją wyjątki od tej zasady, zgodnie z którymi opodatkowaniu podlega również świadczenie usług nie mających charakteru odpłatnego i jest zrównane w zakresie opodatkowania z odpłatnym świadczeniem usług (art. 8 ust. 2 ustawy).

Za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem, tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca zajmujący się produkcją pieczywa i wyrobów ciastkarskich, a także wynajmem nieruchomości na własny rachunek, użyczając część jednego z lokali nieodpłatnie synowi, który ma zamiar rozpocząć w nim działalność gospodarczą – wykonuje czynności, które nie są związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, ponieważ nie mają one żadnego wpływu na przyszłe obroty, zyski czy wizerunek prowadzonego przedsiębiorstwa.

Odnosząc treść powołanych regulacji do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż skoro użyczenie nieruchomości dla celów prowadzenia działalności gospodarczej synowi, nie jest związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, a w związku z nabyciem przedmiotowych nieruchomości przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego – to spełnione zostały tym samym warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, aby uznać nieodpłatne użyczenie nieruchomości za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym, świadczenie usług nieodpłatnego użyczenia nieruchomości, będących składnikiem majątku przedsiębiorstwa, przy nabyciu których Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, niezwiązane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem – będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.