INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2009 r. (data wpływu 15.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.06.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Spółką zajmuje się przede wszystkim dystrybucją produktów spożywczych w rodzaju przekąsek (dalej jako „Produkty”). Przykłady produktów to: chipsy ziemniaczane, chrupki kukurydziane, paluszki, pieczywo cukiernicze, itp. W ramach wspomnianej dystrybucji Spółka sprzedaje Produkty lub podejmuje działania, aby w przyszłości sprzedawać Produkty innym podmiotom gospodarczym prowadzącym na terenie kraju działalność w zakresie handlu artykułami spożywczymi (takim jak sklepy, supermarkety, itp.).

Dla celów tej działalności, Spółka nabywa m.in. energię elektryczną oraz usługi telekomunikacyjne.

W zakresie powyższej działalności, Spółka w licznych przypadkach koryguje wielkość sprzedaży (przede wszystkim z uwagi na udzielanie przez Spółkę rabatów).

Dokonując takich korekt, Spółka wystawia faktury korygujące zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337; dalej jako „Rozporządzenie”). Zdarzają się sytuacje, w których Spółka nie otrzymuje od kontrahentów potwierdzenia odbioru, wysłanych do tych kontrahentów faktur korygujących lub otrzymuje takie potwierdzenia ze znacznym opóźnieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur obniżają podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, także w przypadku nieposiadania przez Spółkę potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę...

Zdaniem Wnioskodawcy kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur obniżają podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, także w przypadku nieposiadania przez Spółkę potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę.

Zgodnie z art. 29 ust 4a ustawy o VAT „W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano”

Zgodnie jednak z art. 29 ust 4b. warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Przepis art. 29 ust 4b ustawy VAT wprowadza podmiotowe wyłączenie z obowiązku otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących ustanowionego przez art. 29 ust. 4a tej ustawy. Wyłączenie to dotyczy nabywców m.in. energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych oraz innych wskazanych w art. 29 ust. 4b. Ponieważ jak zaznaczono w stanie faktycznym Spółka w ramach swojej działalności w każdym okresie rozliczeniowym nabywa m.in. energię elektryczną oraz usługi telekomunikacyjne w jej przypadku na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy o VAT znajdzie zastosowanie wyłączenie z obowiązku uzyskania potwierdzenia odbioru faktur korygujących określonego w art. 29 ust. 4a ustawy VAT.

W związku z powyższym Spółka uprawniona będzie do obniżenia obrotu bezpośrednio na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Ponieważ przepis ten nie wskazuje odrębnego terminu obniżenia obrotu należy przyjąć, że obniżenie obrotu należy dokonać w okresie rozliczeniowym wystawienia faktury korygującej.

Spółka podkreśla, iż brak jest podstaw do przyjęcia alternatywnego podejścia tj. interpretacji omawianych przepisów w taki sposób aby były one stosowane w sposób analogiczny jak w stanie prawnym obowiązującym przed 1 grudnia 2008 r. Przepis wskazuje o wyłączeniu z obowiązku określonego w art. 29 ust. 4a „nabywców” energii elektrycznej usług telekomunikacyjnych etc., natomiast w poprzednim stanie prawnym analogiczne wyłączenie skierowane było do podmiotów dokonujących takich świadczeń.

Obecne brzmienie przepisu wyklucza więc stosowanie obowiązku otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez podmioty nabywające w danym okresie rozliczeniowym energię elektryczną, usługi telekomunikacyjne, etc. Interpretacja przeciwna byłaby ewidentnie sprzeczna z prawem. Nawet jeśli pojawiłyby się wątpliwości interpretacyjne (choć zdaniem Spółki brzmienie przepisu je wyklucza) należałoby dokonać interpretacji prowspólnotowej. Oznacza to, że za właściwą interpretację należy uznać tę, która jest najbardziej zgodna z prawem wspólnotowym.

Należy podkreślić ze zgodnie z art. 10 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą (dalej jako: TWE) „Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one Wspólnocie wypełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów niniejszego Traktatu”.

Niewątpliwie najbardziej zgodna z prawem wspólnotowym jest taka interpretacja omawianych przepisów, która w jak najszerszym stopniu wyłącza działanie art. 29 ust. 4a ustawy VAT, który zdaniem Spółki narusza prawo wspólnotowe.

Stanowisko Spółki zakładające szeroką (zgodną z brzmieniem przepisu) wykładnię art. 29 ust. 4b ustawy wyłączającego sporny przepis art. 29 ust. 4a ustawy VAT należy uznać za najbardziej zgodny z prawem wspólnotowym. Zatem ze względu na obowiązek stosowania prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych powinno być uznane za prawidłowe. Alternatywnie jeśli zdaniem organu podatkowego taka interpretacja nie jest możliwa, zdaniem Spółki, art. 29 ust. 4a ustawy o VAT jako naruszający przepisy wspólnotowe nie może być stosowany w całości.

Jeśli chodzi o określenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT zasadnicza regulacja została zawarta w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio analogiczną regulację zawierał art. 11 (A)(1) VI Dyrektywy). Przepis ten stwierdza: „W odniesieniu do dostaw towarów i usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia”.

Jak wynika z powyższego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE a także orzecznictwa ETS na gruncie analogicznego art. 11(A)(1) VI Dyrektywy podstawę opodatkowania stanowi kwota faktycznie otrzymana przez podatnika (lub kwota należna).

Zatem cena zapłacona przez kontrahenta jest kryterium określającym podstawę opodatkowania. Każda ewentualna korekta obrotu (np. w postaci faktur korygujących związanych ze zwróconym sprzedawcy towarem czy udzieleniem rabatu) wiąże się z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego w przypadku korekty obrotu wynika przede wszystkim z zasady neutralności podatku VAT dla podatników.

Doprecyzowaniem powyższej zasady jest regulacja zawarta w art. 90 ust. 1 Dyrektywy, zgodnie z którym „W przypadku anulowania wypowiedzenia, rozwiązania całkowitego tub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie”. Przepis ten umożliwia wprawdzie państwom członkowskim określenie warunków obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, lecz w świetle art. 10 i art. 249 TWE należy wykluczyć taką interpretację art. 90 ust. 1 Dyrektywy, która umożliwiałaby państwom członkowskim określenie przedmiotowych warunków w sposób dowolny. Określając te warunki państwa członkowskie mają zapewnić skuteczność celowi wynikającemu z art. 73 i 90 ust. 1 Dyrektywy tj. doprowadzić do sytuacji, w której w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy podstawa opodatkowania ma być bezwzględnie obniżona aby nie przekraczała kwoty faktycznie należnej. Państwa członkowskie muszą również respektować zasadę proporcjonalności (współmierności) jedną z podstawowych zasad prawa wspólnotowego.

Zdaniem Spółki, art. 29 ust. 4a narusza właśnie zasadę proporcjonalności. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie zajmował się wspomnianą wyżej Zasadą (przykładowo orzeczenia C-228/96 Aprile, C-177/99 Ampafrance, C-181/99 Sanofi). Zakłada ona współmierność (w rozumieniu konieczności zastosowania danego środka i proporcjonalności do wagi zagadnienia) podjętych środków prawnych przez państwa członkowskie, jeżeli chodzi o cel, jaki prawodawca krajowy zamierza osiągnąć. W świetle prawa podatkowego przekłada się to na konkluzję, iż środki podjęte w celu zwalczania unikania bądź uchylania się od opodatkowania muszą być odpowiednie do ewentualnych nadużyć.

Zasada proporcjonalności w szczególności powinna być uwzględniana w przypadku przepisów o charakterze technicznym lub nakładających obowiązki formalne, takich jak np. przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur. Przepisy te nie powinny być nadmiernie formalistyczne i uciążliwe dla podatników, jeżeli spełnienie zamierzonych przez prawodawcę celów jest możliwe przy pomocy mniej rygorystycznych środków.

Niedopuszczalna jest sytuacja, wynikła z treści art. 29 ust. 4a ustawy, iż cel tej regulacji, jakim jest uniknięcie nadużyć związanych z obniżaniem obrotu, powoduje, iż korzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego przez uczciwego podatnika jest utrudnione, a czasami wręcz niemożliwe. W szczególności, wg ETS, naruszeniem zasady proporcjonalności jest sytuacja, w której podatnik, który postąpi prawidłowo (udzieli rabatu, czy przyjmie zwrot towaru, co zostanie udokumentowane) nie może uchylić się od skutków sankcyjnych wymierzonych w podatników naruszających prawo, tym bardziej, że w odniesieniu do udzielanych rabatów, czy przyjmowanych zwrotów sama ustawa wskazuje na konieczność ich udokumentowania, co stanowi wystarczającą przesłankę do zabezpieczenia przed uchylaniem się lub unikaniem opodatkowania. Omawiany przepis prowadzi jednocześnie do naruszenia zasady neutralności podatku VAT, gdyż podstawa opodatkowania jest wyższa niż otrzymane faktycznie przez podatnika należne kwoty, przez co, w konsekwencji, podatnik ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania.

Należy zauważyć, iż już na gruncie stanu prawnego do końca listopada 2008 r. sądy administracyjne potwierdzały, iż warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi. Przykładowo, w orzeczeniu z dnia 19 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1587/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE, w szczególności art. 73, nie przewidują warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia doręczenia faktury korygującej jego kontrahentowi, w celu skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o wartość tego podatku wynikającą z faktury korygującej. Naruszenie przez podatnika obowiązków formalnych nie może stanowić jedynej podstawy do wprowadzenia ograniczeń naruszających zasadę neutralności VAT”. Do analogicznego wniosku doszedł ten sam Sąd również w orzeczeniu z dnia 14 listopada 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1583/08).

Prymat podstawowych zasad podatku VAT (takich jak zasada neutralności) nad regulacjami formalno technicznymi (takimi jak dotyczące wystawienia faktur korygujących) szczególnie wyraźnie podkreślił ETS w wyroku w sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd. Trybunał zauważył, iż możliwa jest sytuacja, w której nastąpi obniżenie (skorygowanie) obrotu (a zarazem podatku należnego) w sytuacji, gdy nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej. W konsekwencji możliwa jest sytuacja obniżenia obrotu bez wystawiania faktury korygującej. Zdaniem Spółki, taka sytuacja możliwa jest również na gruncie ustawy o VAT, która uznaje udzielenie udokumentowanego rabatu czy dokonanie zwrotu towaru za wystarczającą i niezależną od wystawienia faktury korygującej przesłankę obniżenia obrotu Zatem regulację wynikającą z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT należy uznać za dalece zbyt rygorystyczną w stosunku do prawa obniżenia przez podatnika podatku należnego związanego z korektą obrotu.

Przepis art. 29 ust. 4a ustawy jako przepis utrudniający lub w pewnych przypadkach uniemożliwiający określenie podstawy opodatkowania w sposób zgodny z art. 73 oraz art. 90 ust. 1 Dyrektywy obok naruszenia zasady proporcjonalności narusza również zasadę skuteczności. Zasada ta nakłada na państwa członkowskie obowiązek ochrony uprawnień nadanych jednostkom przez prawo wspólnotowe oraz zapewnienia pełnej skuteczności tych uprawnień (w szczególności przez wprowadzenie środków prawnych gwarantujących realizację tych uprawnień). Źródłem tej zasady jest wspomniany wyżej art. 10 TWE.

Zdaniem Spółki, brzmienie art. 29 ust. 4b ustawy VAT wskazuje, że jedyną prawidłową interpretacją tego przepisu jest wyłączenie obowiązku otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących ustawionego w art. 29 ust. 4a ustawy w przypadku podatników — nabywców energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych etc.

Dodatkowo, w związku z wykazanym powyżej brakiem zgodności przepisu art. 29 ust. 4a ustawy o VAT z prawem wspólnotowym, taka interpretacja art. 29 ust. 4b, która w sposób maksymalny ogranicza stosowanie niezgodnego z prawem wspólnotowym przepisu najpełniej odzwierciedla obowiązek prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych (art. 29 ust. 4b ustawy o VAT). Alternatywnie, należałoby uznać, że organy państwa zobowiązane są do powstrzymania się od stosowania art. 29 ust. 4a ustawy o VAT ze względu na jego niezgodność z prawem wspólnotowym, co skutkuje brakiem obowiązku otrzymywania potwierdzeń odbioru faktur korygujących w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym Spółka nabywa energię elektryczną lub usługi telekomunikacyjne. Jednocześnie na podstawie 29 ust. 1 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót, jednocześnie obniżając podstawę opodatkowania (kwotę podatku należnego) w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury - potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.
   
   

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego za okres rozliczeniowy, w którym podatnik nabywający to prawo otrzymał potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi. Zatem warunkiem obniżenia podstawy podatkowania jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta sprzedawcy - nabywcę towaru lub usługi.

Należy podkreślić, iż wystawienie faktury korygującej ma zasadnicze znaczenie dla rzetelnego udokumentowania przeprowadzonych operacji gospodarczych. Istotą ich wystawienia jest doprowadzenie wartości wykazanych na fakturze pierwotnej do rzeczywistej wysokości zawartej transakcji. Posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Brak posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej nie pozbawia podatnika prawa do korekty podatku należnego wyłącznie we wskazanych w przepisach ustawy przypadkach. Podatnikiem, który do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego nie ma obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej – na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy - jest sprzedawca energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiotelekomunikacyjnych lub też usług w zakresie rozprowadzania wody oraz usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usług sanitarnych i pokrewnych. W tym zakresie przepis art. 29 ust. 4b w związku z art. 29 ust. 4a ustawy jest jednoznaczny. Przy czym w żadnym razie nie chodzi tu o sytuację, kiedy każdy nabywca energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych bądź usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy posiada bezwzględne prawo do obniżenia podatku należnego z tytułu każdej sprzedaży niebędącej dostawą wymienioną w art. 29 ust. 4b ustawy, bez posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi. Takie rozwiązanie bezzasadnie byłoby niewspółmiernie krzywdzące i nieracjonalne dla podatników, którzy dla prowadzonej działalności nie są nabywcami wymienionych w tym przepisie (art. 29 ust.4b ustawy) towarów i usług. W ten sposób ustawodawca uzależniłby prawo podatnika do korekty obrotu każdym towarem i każdą usługą od nabywania bardzo wąskiego asortymentu towarów i usług, co prowadziłoby do nieuzasadnionego umocnienia pozycji sprzedawców wskazanego asortymentu.

Dodać należy również, iż obowiązująca od 1 grudnia 2008 r. zmiana ustawy o podatku od towarów i usług, jest wyrazem dostosowania prawa krajowego do obowiązującego w Unii Europejskiej jednolitego systemu podatku VAT. Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE 347 ze zm.) w przypadku anulowania wypowiedzenia, rozwiązania całkowitego tub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Zapis powyższego przepisu uprawnia państwo członkowskie do ustalenia zasad obniżenia podstawy opodatkowania, co znalazło odzwierciedlenie w przepisach krajowych, zwłaszcza w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, należy stwierdzić, iż niniejsza interpretacja krajowego przepisu ustawy nie jest sprzeczna z uregulowaniami unijnymi w tym zakresie.

Ponadto należy zauważyć, że skoro podmiot wykonujący czynności opodatkowane dokumentuje sprzedaż poprzez wystawienie faktury VAT i wykazuje z tego tytułu obrót i podatek należny, to tym samym okoliczności uprawniające do obniżenia obrotu należy udokumentować fakturą korygującą i wprowadzić ją do obrotu prawnego.

Wprowadzenie faktury korygującej do obrotu prawnego może nastąpić tylko wtedy, gdy zostanie ona odebrana przez nabywcę. Z tego wynika, iż Wnioskodawca chcąc skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego (zmniejszenia obrotu) winien poza wystawieniem faktury korygującej, wprowadzić do obrotu prawnego korektę faktury, a dla udowodnienia tej czynności posiadać potwierdzenie odbioru przez kontrahenta. Obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę w sytuacji, gdy Podatnik zamierza skorzystać z obniżenia kwoty podatku należnego nie jest tylko wymogiem technicznym, którego przestrzeganie narusza zasadę proporcjonalności. Sam fakt wystawienia faktur korygujących przez Podatnika nie jest wystarczający do dokonania skutecznej korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za dany okres rozliczeniowy. Na Wnioskodawcy spoczywa bowiem ciężar obowiązku udowodnienia spełnienia przesłanki obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bowiem to Spółka z okoliczności tej wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Zgodnie z zasadą neutralności Podatnik nie powinien ponosić ciężar podatku tylko od wartości dodanej. Zatem podatkiem od towarów i usług nie powinien być obciążany podatnik biorący udział w obrocie towarami i usługami, niebędące ich ostatecznym odbiorcą (konsumentem). Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie narusza zasady neutralności, bowiem przy zachowaniu należytej staranności Podatnik nie traci prawa do zmniejszenia obrotu o kwoty udzielonego rabatu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi sprzedaż produktów spożywczych: chipsy, chrupki kukurydziane, paluszki, pieczywo cukiernicze, itp. Udzielając rabatów koryguje sprzedaż i kwoty podatku należnego nie otrzymując od kontrahentów potwierdzenia odbioru faktur korygujących lub otrzymuje je po dokonaniu korekty obrotu. Prawo do obniżenia obrotu bez posiadania potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktury korygującej wywodzi z faktu nabywania dla potrzeb prowadzonej działalności energii elektrycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż w celu skutecznego obniżenia kwoty obrotu i podatku należnego Wnioskodawca ma obowiązek posiadania przed upływem termin do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia Wnioskodawcę do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ponadto stwierdzić należy, iż powołane w treści wniosku wyroki dotyczą innych niż będącą przedmiotem interpretacji sytuacja faktyczna i prawna. Orzeczenia te są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.