INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009r. (data wpływu 15 maja 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2009r. (data wpływu 2 lipca 2009r.) oraz pismem z dnia 30 lipca 2009r. (data wpływu 30 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia dokumentów wywozu w przypadku gdy samochód wyjeżdża na własnych kołach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia dokumentów wywozu w przypadku gdy samochód wyjeżdża na własnych kołach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2009r. (data wpływu 2 lipca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 czerwca 2009r. znak: IBPP2/443-352/09/LŻ oraz pismem z dnia 30 lipca 2009r. (data wpływu 30 lipca 2009r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą zajmującą się sprzedażą fabrycznie nowych samochodów (dealer samochodowy). Zdarza się sprzedaż samochodów do kraju Unii Europejskiej, zarówno nabywcom zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiadających NIP unijny), jak również osobom fizycznym. Sposób wywozu tych samochodów z naszego kraju jest różny. Nabywcy korzystają z przewoźnika, transportują na własnej lawecie (bez udziału spedytora), bądź wywożą samochody na własnych kołach – dysponując stałym lub tymczasowym dowodem rejestracyjnym.

W piśmie z dnia 30 lipca 2009r. Wnioskodawca wskazał, iż kserokopia dowodu rejestracyjnego, o którym mowa we wniosku może być:

1. tymczasowym dowodem rejestracyjnym załatwianym przez nabywcę samochodu w naszym kraju. Dowód ten zawiera numer nadwozia wywożonego samochodu oraz adnotacje „wywóz za granicę”,
2. tymczasowy dowód rejestracyjny załatwiany przez nabywcę w kraju przeznaczenia. Dowód tez zawiera numer nadwozia wywożonego samochodu, jego parametry techniczne typu: pojemność, masa własna oraz termin ważności dowodu,
3. stały dowód rejestracyjny załatwiany przez nabywcę w kraju przeznaczenia. Dowód ten zawiera jak wyżej informacje o numerze nadwozia, pojemności i innych danych technicznych rejestrowanego samochodu,
4. tymczasowy dowód rejestracyjny wielokrotnego użycia z kraju przeznaczenia. Na dowodzie tym można przewozić różne samochody w okresie jego ważności, każdorazowo wpisując w załączonej do dowodu książeczce dane przewożonego samochodu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy „dokument wywozu”, o którym mowa w art. 42 ust. 5 jest wymagany w przypadku, gdy samochód wyjeżdża na własnych kołach, a jego nabywcą jest firma zarejestrowana w swoim kraju dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych...
2. Czy w przypadku, gdy firma posiadająca NIP unijny wywozi samochód na własnych kołach ma zastosowanie art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, po analizie treści przepisów art. 42 pkt 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. – stan prawny na dzień 1 stycznia 2009r. oraz zapoznaniu się z broszurami informacyjnymi zamieszczonymi na stronie Ministerstwa Finansów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokument wywozu (VAT-22), o którym mowa w wymienionym wyżej artykule wypełnia się tylko wówczas, gdy nabywcą samochodu jest osoba fizyczna z dowolnego kraju Unii Europejskiej i wywozi samochód na własnych kołach. Jeśli nabywcą jest firma posiadająca NIP unijny i wywozi nowy środek transportu bez użycia innego środka przewozowego dokumentami wystarczającymi zdaniem Wnioskodawcy (dokumentami WDT), są kopia faktury z 0% stawką VAT i wyszczególnionym ładunkiem (danymi zakupionego samochodu) oraz kserokopią dowodu rejestracyjnego, przy pomocy którego zakupiony samochód został wywieziony z kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym przypadku nie ma również zastosowania art. 42 ust. 5 pkt 5 czyli w sytuacji gdy firma zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych nabywa u Wnioskodawcy nowy środek transportu nie dotyczy jej 14-dniowy termin wywozu towaru poza terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jednocześnie zgodnie z art. 13 ust. 7 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
3. datę dostawy,
4. podpisy podatnika i nabywcy,
5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

- zwany dalej "dokumentem wywozu".

Dokument wywozu, zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ww. ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 106 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, podatnik wystawia fakturę w trzech egzemplarzach; oryginał faktury jest wydawany nabywcy; jedną z kopii faktury podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, drugą przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do biura wymiany informacji o podatku VAT.

Wzór dokumentu wywozu został określony w wydanym na podstawie delegacji zawartej ww. artykule ustawy o VAT rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004r. w sprawie określenia wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. Nr 84, poz. 783).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest firmą zajmująca się sprzedażą fabrycznie nowych samochodów (dealer samochodowy). Zdarza się sprzedaż samochodów do kraju Unii Europejskiej, zarówno nabywcom zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiadających NIP unijny), jak również osobom fizycznym. Sposób wywozu tych samochodów z kraju jest różny. Nabywcy korzystają z przewoźnika, transportują na własnej lawecie (bez udziału spedytora), bądź wywożą samochody na własnych kołach – dysponując stałym lub tymczasowym dowodem rejestracyjnym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż kserokopia dowodu rejestracyjnego, o którym mowa we wniosku może być:

1. tymczasowym dowodem rejestracyjnym załatwianym przez nabywcę samochodu w naszym kraju. Dowód ten zawiera numer nadwozia wywożonego samochodu oraz adnotacje „wywóz za granicę”,
2. tymczasowy dowód rejestracyjny załatwiany przez nabywcę w kraju przeznaczenia. Dowód tez zawiera numer nadwozia wywożonego samochodu, jego parametry techniczne typu: pojemność, masa własna oraz termin ważności dowodu,
3. stały dowód rejestracyjny załatwiany przez nabywcę w kraju przeznaczenia. Dowód ten zawiera jak wyżej informacje o numerze nadwozia, pojemności i innych danych technicznych rejestrowanego samochodu,
4. tymczasowy dowód rejestracyjny wielokrotnego użycia z kraju przeznaczenia. Na dowodzie tym można przewozić różne samochody w okresie jego ważności, każdorazowo wpisując w załączonej do dowodu książeczce dane przewożonego samochodu.
   
   

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do stanu faktycznego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu, to aby mógł zastosować stawkę podatku 0% musi dysponować dokumentami o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem ust. 4 i ust. 5. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W myśl cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca winien posiadać ww. dokumenty przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W świetle powołanych wyżej przepisów w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonał dostawy nowego środka transportu na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzspólnotowych, a wywóz tego środka transportu przez nabywcę nastąpił bez użycia innego środka transportu (przewozowego), Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania, oprócz kopii faktury sprzedaży i specyfikacji (tj. dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3) dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 43 ust. 5. Brak obowiązku wystawiania i posiadania ww. dokumentu wywozu nie zwalnia Wnioskodawcy z konieczności udowodnienia innymi dokumentami (przykładowo wymienionymi w art. 42 ust. 11) faktu wywozu przez nabywcę z terytorium kraju nowego środka transportu, będącego przedmiotem wewnątrzspólnotowej dostawy.

Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż w przedstawionym przypadku nie ma zastosowania art. 42 ust. 5, a tym samym nabywcy nie dotyczy 14-dniowy termin wywozu towaru poza terytorium kraju.

Sprecyzowania jednak wymaga fakt, iż dokument wywozu (VAT-22), o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6 czyli w sytuacji gdy dostawa nowych środków transportu następuje dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, a nie jak wskazał Wnioskodawca gdy dostawa nowych środków transportu następuje dla osoby fizycznej.

Jednocześnie za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż dla udokumentowania faktu wywozu z terytorium kraju nowego środka transportu i zastosowania dla przedmiotowej transakcji stawki 0% dokumentami wystarczającymi są kopia faktury z 0% stawką VAT i wyszczególnionym ładunkiem (danymi zakupionego samochodu) oraz kserokopia dowodu rejestracyjnego, opisanego w stanie faktycznym przez Wnioskodawcę, o ile jednoznacznie on potwierdza, że nowy środek transportu będący przedmiotem wewnątrzspólnotowej dostawy, został przez nabywcę wywieziony z terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.