Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-603/12-4/AG
z 10 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodacy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 4 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia …. Nr ……., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 14 grudnia 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 grudnia 2012 r., nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna, prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, użytkowała samochód osobowy na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Raty ujmowała w koszty działalności. Po zakończeniu umowy, wykupiła ten samochód, jako osoba prywatna. Faktura zakupu wystawiona została na jej nazwisko, a nie na firmę. Samochód ten, użytkowany był przez właściciela na jego cele prywatne (niezwiązane z działalnością firmy). Wydatek na zakup samochodu, również nie był zaliczony do kosztów działalności firmy, jak również nigdy nie stanowił majątku firmy, bo nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W piśmie z dnia 20 grudnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie ww. wniosku, wyjaśniono, iż:

• zwrot "osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą" oznacza Wnioskodawcę,
  

• według umowy leasingu „Korzystającym” był Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą,
  

• samochód był wzięty w leasing dla potrzeb działalności firmy,
  

• samochód osobowy będący przedmiotem leasingu operacyjnego, w okresie objętym umową leasingu operacyjnego, wykorzystywany był w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wydatki poniesione na jego eksploatację zaliczane były w ciężar kosztów uzyskania przychodów tej działalności,
  

• nabycie samochodu osobowego po zakończeniu leasingu nastąpiło na rzecz Wnioskodawcy jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na podstawie „umowy sprzedaży” z dnia 22 grudnia 2012 r. (umowa w załączeniu).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykupując samochód po umowie leasingu ,,prywatnie” (tj. na własne potrzeby, a nie na potrzeby działalności gospodarczej), a następnie sprzedając ten samochód po 9 miesiącach użytkowania, Wnioskodawca nie naraża się na negatywne skutki podatkowe?

W uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż użyty termin „negatywne skutki podatkowe” odnosi się do źródeł przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu używanego ,,prywatnie” dłużej niż 6 miesięcy korzysta z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) i zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 - sprzedaż tego samochodu, nie jest źródłem przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto przepis art. 14 ust. 2 cyt. ustawy wymienia niektóre przychody, które zaliczyć należy do przychodów z działalności gospodarczej.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ww. ustawy, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wszystkich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Niektóre z przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej podane zostały w przepisie art. 14 ust. 2 ust. 1 ww. ustawy. Przepis ten wskazuje, iż dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby wymienione w tym przepisie składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują przyjąć, iż chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis będzie odnosił się zatem zarówno do składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności gospodarczej, jak i do składników majątkowych, które były, lecz już nie są używane w prowadzonej działalności gospodarczej w chwili ich zbycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wziął w leasing dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy. Umowę leasingu operacyjnego zawarł jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Samochód ten nie został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości materialnych, był jednak wykorzystywany na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a wydatki poniesione na jego eksploatację oraz raty leasingowe ujmowano w kosztach uzyskania przychodów działalności gospodarczej. Po zakończeniu umowy leasingu Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 22 grudnia 2012 r., nabył ww. samochód na cele prywatne, w związku z czym wydatku na nabycie samochodu nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zauważyć tu należy, iż samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu stanowi składnik majątku prowadzonej działalności gospodarczej już przez fakt obciążenia kosztów uzyskania przychodów, np. ratami leasingowymi, czy wydatkami poniesionymi na jego eksploatację. Ponadto należy tu mieć na uwadze, iż możliwość jego preferencyjnego zakupu z reguły przewidziana jest dla podmiotu będącego leasingobiorcą, czyli osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą. Oznacza to, iż również możliwość wykupu tego samochodu na warunkach preferencyjnych jest związana z prowadzoną działalnością, jest następstwem umowy leasingu zawartej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe istnieje ścisłe powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku (samochodem osobowym będącym przedmiotem leasingu) a prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest uznanie, że samochód wykorzystywany uprzednio w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, był składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą, a jego wycofanie z tej działalności nastąpiło dopiero w następstwie jego wykupu na potrzeby prywatne (niezwiązane z działalnością gospodarczą). Nie zmienia tego fakt, iż samochód ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a wydatków poniesionych na jego nabycie nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz cytowane wyżej przepisy prawa stwierdza się, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (a więc również ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet jeżeli nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych , a po zakończeniu leasingu zakupiony został przez Wnioskodawcę na potrzeby prywatne, stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, powołany w stanowisku Wnioskodawcy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonej do uzupełnienia wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. umowy sprzedaży z dnia 22 grudnia 2011 r. Tut. Organ jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.