INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2009 r. (data wpływu 09.07.2009 r.), uzupełnione pismem z dnia 31.08.2009 r. (data wpływu 03.09.2009 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24.08.2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia koparko-ładowarki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.07.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia koparko-ładowarki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. użytkuje, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie Umów leasingu, koparko-ładowarki będące w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym pojazdami specjalnymi. Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, iż Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabycie przedmiotowej koparko-ładowarki ma związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 86 ust 4 pkt 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Spółka ma prawo odliczyć podatek naliczony VAT od nabycia koparko-ładowarek...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy praw ruchu drogowym definiują pojazd specjalny, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług jako „pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji”.

Przywołany wcześniej art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku VAT odwołuje nas do załącznika nr 9 do ustawy, w którym przedstawiony został wykaz przeznaczenia pojazdów specjalnych. W wykazie tym podatnik nie znajduje przeznaczenia zdefiniowanego jako „koparko-ładowarka”, znajduje jedynie, odpowiednio w pozycjach 4 i 5 załącznika, przeznaczenie zdefiniowane odrębnie jako koparka i ładowarka. W tym momencie należy przywołać definicję encyklopedyczną pojęcia „koparko-ładowarki”, która mówi, że jest to maszyna przeznaczona do robót ziemnych spełniająca zarówno funkcję koparki i ładowarki.

Z uwagi jednak na wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji przeznaczenia leasingowanych przez Spółkę koparko-ładowarek, Spółka nie odliczyła podatku naliczonego VAT z faktur wystawionych z tytułu rat leasingowych. Po szczegółowym przeanalizowaniu przepisów prawnych Spółka uważa, że ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia ww. pojazdów.

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego zgodnie z zapisem w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zauważa się, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, stąd też należy przywołać definicję pojazdu samochodowego sformułowaną w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). W art. 2 pkt 33 ww. ustawy wskazano, że „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h.

Natomiast art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż przepis ust. 3 nie dotyczy pojazdów specjalnych w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparko – spycharka
5. Ładowarka
6. Oczyszczanie dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Gramatyczna wykładnia powyższych przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku nr 9 do ustawy.

Na podstawie art. 2 pkt 36 cyt. ustawy Prawo o ruchu drogowym, przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność zastosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia, w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W związku z powyższym, rozpatrując przeznaczenie pojazdu, to jak wynika z powyższego zestawienia, koparko – ładowarka mieści się w załączniku nr 9 ustawy. Pomimo, iż koparko – ładowarka nie została przez ustawodawcę bezpośrednio wyszczególniona w niniejszym załączniku, jednakże jej przeznaczenie wynika z łącznej analizy treści wymienionego załącznika, gdyż spełnia funkcje zarówno koparki jak i ładowarki jednocześnie.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Reasumując, mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z brzmieniem art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe za przedmiotową koparko – ładowarkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.