INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 04 maja 2009 r.) uzupełnionym w dniu 16 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej do której można dokonać obniżki (np. nawet do stawki w wysokości 0,1 % rocznie)- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 maja 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej do której można dokonać obniżki (np. nawet do stawki w wysokości 0,1 % rocznie).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 04 czerwca 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 16 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie produkcji mąki i innych wyrobów zbożowych.

Działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obniżyła wysokość stawek amortyzacyjnych dla wykorzystywanych przez Spółkę środków trwałych. Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do stawki w wysokości 0,1 % rocznie)...

Zdaniem Spółki, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 15 lipca 2003 r. opublikowanym na łamach Rzeczpospolitej (wydanie z dnia 24 lipca 2003 r.) jak również przez władze skarbowe w interpretacjach indywidualnych wydanych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 lutego 2008 r. o sygn. ILPB3/423-265/07-3/EK oraz z dnia 11 lipca 2008 r. o sygn. ILPB3/423-226/08-2/EK, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 maja 2008 r. o sygn. ITPB3/423-125/08/AW oraz z dnia 8 lipca 2008 r. o sygn. ITPB3/423-286/08/AW.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do stawki w wysokości 0,1% rocznie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.