INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wykonywania pracy na pokładzie statków za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wykonywania pracy na pokładzie statków za granicą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wykonuje Pan pracę poza granicami Polski na statkach zagranicznych bander. W okresie od 01.01.2005 r. do 21.01.2005 r. i od 05.04.2005 r. do 16.06.2005 r. miał Pan zawarte kontrakty z armatorem duńskim i za ten okres został rozliczony według podatkowych praw Królestwa Danii (stan faktyczny 1). Kontrakty te zawarł Pan z armatorem statków, „D”, które to przedsiębiorstwo prowadziło też zarząd zarówno techniczny jak i załogowy statków. Główna siedziba armatora mieściła się w Danii. Statki pływały pod banderą duńską (drugi rejestr – D.I.S.).

Stan faktyczny 2: w okresie od 23 sierpnia 2005 r. do 7 listopada 2005 r. i od 6 grudnia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. miał Pan zawarte kontrakty z armatorami:

• „M”, za pośrednictwem „E” które to przedsiębiorstwa prowadziło zarząd zarówno załogowy jak i techniczny statków. Główna siedziba obu przedsiębiorstw mieściła się w Republice Federalnej Niemiec. Statek pływał pod banderą portugalską.
• „R” prowadzącym również zarząd techniczny statku, z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec. W zatrudnieniu pośredniczyła firma „A” z główną siedzibą w Republice Federalnej Niemiec. Statek pływał pod banderą wyspy.

We wszystkich przypadkach wynagrodzenie otrzymywał Pan przelewami bankowymi z firm prowadzących zarząd załogowy (z Niemiec), za wyjątkiem stanu faktycznego 1, gdzie wynagrodzenie przysyłano z agencji załogowej w Polsce. W całym roku 2005 nie osiągnął Pan żadnych innych przychodów, zarówno w Polsce, jak i za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy za okresy pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym w 2005 r., należącym do armatora duńskiego, z miejscem faktycznego zarządu w Danii, podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce...
2. Czy w opisanym stanie 1. był Pan zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2005 r.
3. Czy w opisanym stanie 2. był Pan zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2005 r.
4. Czy w opisanym stanie 2. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy odnośnie do stanu faktycznego 1. wynagrodzenie za pracę na statkach duńskiego armatora w 2005 r. nie podlegało opodatkowaniu w Polsce – Konwencja między Rzeczpospolitą Polska a Królestwem Danii – art. 14 ust. 3, ponieważ powinno ono być w całości wyłączone spod opodatkowania w Polsce – pismo znak PB7/HM-068-306/2434/02-14/03 Podsekretarza Stanu z dnia 17.04.2003 r. do Izb Skarbowych. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa także, że nie ciążył na nim obowiązek składania zeznania podatkowego za rok 2005. Odnośnie do stanu faktycznego 2. zgodnie z art. 15 ust. 4 umowy z dnia 14.05.2003 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz z art. 24 ust. 2 lit. a) tej umowy Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie jakie otrzymał za pracę na statkach niemieckich armatorów mogą być opodatkowane w Niemczech, a w Polsce były zwolnione z opodatkowania. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy nie ciążył na nim obowiązek składania zeznania podatkowego za rok 2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Z dniem 31 grudnia 2002 r. weszła w życie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368).

Zgodnie z art. 14 ust. 3 nowej Konwencji, wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, czyli w przedmiotowej sprawie - w Danii. Natomiast, zgodnie z art. 22 lit. c) tej Konwencji, jeżeli osoba, mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie, osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się państwie, to pierwsze z Umawiających się państw może włączyć ten dochód lub majątek do podstawy opodatkowania, jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu tej części podatku od dochodu, która w zależności od konkretnego wypadku przypada na dochód uzyskany w drugim Umawiającym się państwie.

Konwencja wprowadza zatem zasadę, zgodnie z którą w przypadku marynarza mającego miejsce zamieszkania w Polsce i uzyskania przez niego w roku podatkowym:

• dochodu wyłącznie z tytułu pracy na statkach duńskich armatorów - dochód ten będzie w Polsce wolny od opodatkowania, niezależnie, czy w Danii podatek został zapłacony czy też nie został zapłacony;
• obok dochodu z tytułu pracy na statkach duńskich armatorów, także innego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych - należy od tych łącznych dochodów obliczyć podatek według skali określonej w art. 27 ustawy, a następnie odliczyć od niego podatek w takiej proporcji, w jakiej dochód uzyskany w Danii pozostaje w stosunku do całego dochodu (również niezależnie od tego, czy w Danii podatek został zapłacony), stosując zasadę wynikającą z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie natomiast art. 15 ust. 4 umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), wynagrodzenie z pracy najemnej wykonywanej między innymi na pokładzie statku morskiego, może być opodatkowane w tym Umawiającym się państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Zatem, dochody z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego należącego do przedsiębiorstwa, którego zarząd znajduje się w Republice Federalnej Niemiec, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Republice Federalnej Niemiec.

Jednocześnie umowa w art. 24 ust. 2 lit. a) przewiduje metodę rozliczenia podatku, która ma zapobiec podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, to Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania, ale może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz prawny, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy osiągane przez Pana dochody ze stosunku pracy u duńskiego i niemieckich armatorów były jedynymi źródłami przychodów, to nie miał Pan obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce za 2005 r. i uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie powstał obowiązek zapłaty podatku w Polsce od dochodu uzyskanego przez Pana w 2005 r. z pracy wykonywanej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwa mające miejsce faktycznego zarządu i siedzibę na terytorium Danii i Republiki Federalnej Niemiec.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.