INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009r. (data wpływu 28 kwietnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2009r. oraz z dnia 16 czerwca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy S.” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy S.”. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 20 maja 2009r. oraz z dnia 16 czerwca 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013, Priorytet IX Infrastruktura energetyczna przyjazna środowisku i efektywność energetyczna. Działanie 9.3 Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej Wnioskodawca ubiega się o dofinansowanie inwestycji pt. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy S.”. W skład obiektów użyteczności publicznej wchodzą budynki: Urząd Gminy S., Zespół Szkół w S., Dom Ludowy w N., Dom Ludowy w P., OSP S., Dom Ludowy w B. Zadanie jest planowane do realizacji i odbioru w latach 2010-2013, wykonawca zostanie wyłoniony w drodze procedury przetargowej. Wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z modernizacją poszczególnych budynków (ocieplenie, wymiana stolarki drzwiowej i okiennej). Wydatki te nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną. Gmina nie będzie zawierać odpłatnych umów cywilnoprawnych na korzystanie z objętej inwestycją infrastruktury, nie będzie też za to pobierać opłat w jakiejkolwiek formie. Co prawda w budynkach Domów Ludowych mieszczą się sklepy, jak również sale w której odbywają się imprezy okolicznościowe oraz świetlice. Jednakże administratorem tych budynków jest zakład budżetowy Gminy. Zakres powierzonych mu zadań obejmuje prawo pobierania przychodów z tytułu najmu oraz krótkotrwałego udostępnienia Sali. Powierzenie administratorowi zadań nie jest dokonane umową cywilno-prawną. Gmina jednak ponosi koszty związane z opłatami mediów tj. prąd, gaz tych budynków (faktury wystawiane są na Urząd Gminy w S.), wynajmującym lokale pod sklep użytkownikom w Domach Ludowych (P., B.) Gmina refakturuje koszty mediów. Gmina nie odlicza podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy poniesionych wydatkach...

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Gminy w S. jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w zakresie zawartych umów cywilnoprawnych, nie dotyczy to jednak przedstawionego problemu. Zdaniem Wnioskodawcy nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z wymienioną inwestycją – inwestycja nie będzie Gminie przynosić żadnych korzyści materialnych. A refaktury wystawiane przez Gminę nie mają wpływu na realizację inwestycji, ponieważ jest to tylko zwrot poniesionych wydatków. Gmina stoi na stanowisku, iż podatek VAT będzie kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy (rada miasta) i wójt (burmistrz, prezydent).

W myśl art. 33 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o samorządzie gminnym, Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta).

Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd Gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu miasta, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu miasta.

Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy i w tym zakresie jest zwolniony z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina będzie realizować inwestycje pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy S.”. Gmina będzie ponosiła wydatki związane z modernizacją poszczególnych budynków (ocieplenie, wymiana stolarki drzwiowej i okiennej). Gmina nie będzie zawierać odpłatnych umów cywilnoprawnych na korzystanie z objętej inwestycją infrastruktury, nie będzie też za to pobierać opłat w jakiejkolwiek formie. W budynkach Domów Ludowych mieszczą się sklepy, jak również sale, w których odbywają się imprezy okolicznościowe oraz świetlice. Administratorem tych budynków jest zakład budżetowy Gminy. Zakres powierzonych mu zadań obejmuje prawo pobierania przychodów z tytułu najmu oraz krótkotrwałego udostępnienia sali. Powierzenie administratorowi zadań nie jest dokonane umową cywilnoprawną. Gmina jednak ponosi koszty związane z opłatami mediów tj. prąd, gaz tych budynków (faktury wystawiane są na Urząd Gminy w S.), wynajmującym lokale pod sklep użytkownikom w Domach Ludowych Gmina refakturuje koszty mediów. Gmina nie odlicza podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2–22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy. Powyższe wynika wprost z przepisu art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L.06.347.1), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1997r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny System podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG)(Dz.U.UE.L.77.145.1)), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

W świetle ww. przepisów, stwierdzić należy, że zakup usług (tzw. mediów) przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem w świetle przepisów Dyrektywy, jak i ustawy o podatku VAT nie jest to tylko zwrot poniesionych wydatków, ale świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca sam „wykonuje” pośrednio usługi polegające na dostarczaniu mediów użytkownikom lokali w Domach Ludowych.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem stwierdzenia wymaga, że nieprawidłowe jest wyjaśnienie Wnioskodawcy zawarte w opisie zdarzenia przyszłego, iż wydatki związane z inwestycją pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy S.” nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Zdaniem tut. organu Gmina generuje sprzedaż opodatkowaną wraz z podatkiem należnym z tytułu świadczenia usługi „odsprzedaży mediów” na rzecz najemców lokali będących własnością Gminy, a mieszczących się w Domach Ludowych w P. i B.

Należy podkreślić, iż dla uznania, że Wnioskodawca jest stroną świadczącą usługi (sprzedaż mediów) bez znaczenia pozostaje fakt czy dokonał on odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich zakup.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług, które w części są u niego związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym na mocy art. 86 ust. 1 Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących realizacji przedmiotowego projektu, jednakże tylko w części związanej bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną tj. odsprzedaż tzw. mediów użytkownikom lokali (sklepów) w Domach Ludowych.

W przypadku gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami zwolnionymi od podatku jak i opodatkowanymi zastosowanie znajdują przepisy, art. 90 i 91 ustawy o VAT, mające na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Przepis art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1. podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 i 4 ustawy o VAT proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowe zasady odliczenia częściowego, w przypadku gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, uregulowane zostały przepisami art. 90 natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Zatem w świetle powyższego oraz w oparciu o przytoczone powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu w takiej części, w jakiej zakupy te związane będą ze sprzedażą opodatkowaną zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z proporcją obliczoną według zasad określonych przepisami art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, iż zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 i 91 ustawy o VAT dla określenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia możliwe jest tylko w przypadku, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje.

Wnioskodawca w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego zobowiązany jest, do przyporządkowania w odpowiednich częściach podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu poszczególnym kategoriom działalności (zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu, opodatkowanej oraz działalności mieszanej).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z wymienioną inwestycją, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowywanym ze środków unijnych w związku z realizacją projektu w ramach realizacji zadania będącego przedmiotem niniejszego wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała