INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.04.2009r. (data wpływu 11.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy własnych towarów z Polski do magazynu konsygnacyjnego zlokalizowanego na terytorium kraju członkowskiego UE innym niż Polska oraz ich późniejszej dostawy do kontrahenta posiadającego siedzibę w tym innym kraju członkowskim UE, w którym zlokalizowany jest ten magazyn – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2009r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy własnych towarów z Polski do magazynu konsygnacyjnego zlokalizowanego na terytorium kraju członkowskiego UE innym niż Polska oraz ich późniejszej dostawy do kontrahenta posiadającego siedzibę w tym innym kraju członkowskim UE, w którym zlokalizowany jest ten magazyn.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. – producent wyrobów aluminiowych zamierza sprzedawać swoje wyroby poprzez skład konsygnacyjny zlokalizowany na terenie Francji. Odbiorcą końcowym będzie firma francuska – producent wymienników ciepła dla motoryzacji w R. Działalność w zakresie składowania i wydawania magazynowanych towarów będzie prowadził pośrednik – inna firma francuska również zlokalizowana w R. Koszty składowania i magazynowania ponosić będzie nasza Spółka i ona będzie właścicielem towaru do momentu faktycznej dostawy z magazynu na rzecz jedynego, ostatecznego odbiorcy.

W związku z powyższą sprzedażą Spółka planuje w następujący sposób zorganizować przepływ towarów i obieg dokumentów:

• Spółka dokona (poprzez spedytora) fizycznego przemieszczenia swoich towarów do magazynu we Francji. Wydanie towaru do magazynu będzie traktowane jako przesunięcie międzymagazynowe, nie rodzące obowiązku podatkowego. Zostanie wystawiony dokument zawierający specyfikację wysłanych towarów i dokument transportowy CMR. Odbiór towarów a tym samym wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium Francji potwierdzi na CMR pracownik składu konsygnacyjnego,

• Ostateczny odbiorca będzie pobierał materiał zgodnie z bieżącymi potrzebami o czym pracownicy magazynu poinformują naszą Spółkę drogą faksową. Przesłana informacja będzie stanowić podstawę do wystawienia dokumentu wydania z magazynu (WZ). Od momentu wydania prawo do dysponowania towarem jak właściciel przejmie ostateczny odbiorca,

• Pracownicy magazynu na koniec miesiąca przekażą do naszej Spółki miesięczny raport identyfikujący ilości faktycznie wydanych towarów. Na podstawie tego raportu wystawimy jedną, zbiorczą, miesięczną fakturę Sprzedażową, dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) i zastosujemy preferencyjną stawkę VAT 0%.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyżej przedstawiony sposób organizacji dostawy towarów i formy jej dokumentowania na rzecz kontrahenta z Francji poprzez skład konsygnacyjny można traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) i zastosować preferencyjną stawkę VAT 0 %...

Zdaniem wnioskodawcy opisany sposób dostawy towarów można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z przemieszczeniem towarów należących do Spółki.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami z zakresu podatku VAT (art. 13 ust. 1) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Przy czym spółka polska nie musi dokonywać rejestracji we Francji. Natomiast zarówno dokonujący dostawy jak i odbiorca towaru muszą być zarejestrowanymi podatnikami VAT na terytorium swoich krajów członkowskich oraz posiadać nadany im przez władze skarbowe ważny i aktywny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zarówno podmiot polski jak i spółka francuska będą zobowiązane do wykazywania przedmiotowych dostaw w kwartalnych Informacjach Podsumowujących (... –WDT, firma francuska – WNT).

W celu zastosowania 0% stawki VAT, konieczne będzie spełnienie określonych wymogów dokumentacyjnych (art. 42 ust 3 Ustawy o VAT) potwierdzających, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Według Spółki dokumentami takimi będą:

• kopia faktury dostawy, wystawiona na koniec miesiąca na podstawie raportu wydań ze składu konsygnacyjnego,

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika ( CMR – spedytora) potwierdzające dostarczenie wysyłki do składu konsygnacyjnego – cała partia towaru, potwierdzone przez pracownika magazynu,

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (Packing List) – cała partia towaru,

• potwierdzenie odbioru towaru przez klienta francuskiego przekazane drogą elektroniczną i potwierdzone przez wewnętrzne służby logistyczne Spółki polskiej.
  
  

Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy w omawianym przypadku powstanie z dniem wystawienia jednej zbiorczej faktury sprzedażowej (ostatni dzień m-ca). W przypadku braku faktury dokumentującej dostawę (pobranie) towaru obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonywano pobrań towarów przez nabywcę z magazynu konsygnacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja dostawy towaru, zawarta w art. 7 ust. 1 w/w ustawy, w sposób celowy oderwana została od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. Pojęcie „dostawa towarów” jako przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. W powyższym znaczeniu dostawa towarów obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra.

W myśl art. 13 ust. 1 w/w ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Stosownie do art. 13 ust. 2 w/w ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Jednocześnie art. 13 ust. 3 za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w celu dokonania transakcji ze skonkretyzowanym nabywcą zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów po stronie sprzedawcy, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Dla właściwej identyfikacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest bez znaczenia, jak wewnątrzwspólnotowa transakcja traktowana jest w państwie członkowskim, na terytorium którego towar jest wysyłany. Jeżeli państwo członkowskie – w przedmiotowej sprawie Francja – stosuje w swojej legislacji podatkowej specjalne uproszczenia, polegające na zwolnieniu podmiotu dokonującego sprzedaży towarów przez magazyn konsygnacyjny z obowiązku rejestracji i rozliczenia VAT zarówno z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jak i późniejszej dostawy towarów do nabywcy, wówczas u Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie zapisu art. 13 ust. 1 ustawy. W piśmie z dnia 11 listopada 2004 r. skierowanym do Ministerstwa Finansów przez Komisję Europejską stwierdzono: „W odniesieniu do umów call-off stock i consignment stock niektóre Państwa członkowskie rzeczywiście stosują konkretne uproszczenia w stosunku do istniejących zasad, regulujących omawiane transakcje w ramach prawa wspólnotowego. Uproszczenia te nie mają podstawy prawnej w VI Dyrektywie. Stosowane uproszczenia różnią się w zależności od poszczególnych Państw członkowskich i są często związane z zasadą wzajemności zainteresowanych dwóch państw.

Niektóre państwa członkowskie traktują natomiast wysyłanie towarów w ramach umowy call-off stock jako wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów na rzecz klienta w innym państwie członkowskim, a nie za wydanie dobra, co oznacza, że na tym etapie nie zmienia się własność towarów. Taka zasadę można stosować jedynie jeżeli Państwo członkowskie, w którym klient posiada siedzibę również zgadza się, aby dostawca nie musiał być zarejestrowany na VAT na jego terytorium jako, że staje się właścicielem towarów w tym państwie i następnie dostarcza je swojemu klientowi w tym państwie.

Oznacza to, że jedynie jeżeli oba zainteresowane Państwa członkowskie wyrażą zgodę na to, aby traktować przekazanie rzeczy na mocy umowy call-off stock jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przez dostawcę oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez klienta można zastosować rozwiązanie upraszczające".

Zauważyć należy, iż regulacje dotyczące wykorzystywania magazynów call-off stock na terytorium Polski zostały wprowadzone do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 01 grudnia 2008r., z tym jednakże zastrzeżeniem, iż w w/w ustawie nie używa się pojęcia „magazyn call-off stock” lecz pojęcia „magazyn konsygnacyjny”.

Z wniosku wynika, że Spółka zamierza dokonywać dostaw towarów z Polski do magazynu konsygnacyjnego położonego we Francji, skąd ostateczny kontrahent francuski będzie je pobierał. Prawo do dysponowania towarami jak właściciel przechodzi na Kontrahenta z momentem pobrania towaru z magazynu. Zatem przemieszczanie towarów z terytorium Polski do magazynu konsygnacyjnego mieszczącego się na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (Francja) przez Spółkę na rzecz z góry ustalonego nabywcy oraz uzyskanie przez odbiorcę francuskiego prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Są bowiem spełnione łącznie dwa warunki, zawarte w w/w przepisie, pozwalające na uznanie danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj. przemieszczenie towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej oraz przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednakże w sytuacji, w której zgodnie z prawem francuskim, po stronie Spółki powstałby obowiązek dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Francji i wykazania przedmiotowej dostawy najpierw jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a następnie jako dostawę na terytorium Francji dokonywaną na rzecz Kontrahenta, Spółka nie dokonuje na terytorium Polski WDT w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz WDT w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 3 w/w ustawy.

Jeżeli zatem Spółka posiada informacje, iż na gruncie przepisów obowiązujących we Francji gdzie będą realizowane dostawy będące przedmiotem niniejszego wniosku, możliwe jest zastosowanie do dostaw transgranicznych realizowanych z wykorzystaniem magazynu konsygnacyjnego zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej uproszczenia wiążącego się z brakiem konieczności rejestracji dostawcy w państwie położenia magazynu w celu wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów („WNT”) z tytułu przemieszczenia własnych towarów do magazynu znajdujących się na terenie tego kraju to oznacza to, że w przedmiotowej sprawie Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT, obowiązek podatkowy w transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, a w przypadku gdy przed upływem tego terminu, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż dostawa towaru dokonywana będzie z chwilą pobrania towaru przez Odbiorcę z magazynu. Nakłada to na Spółkę obowiązek wystawienia faktury dokumentującej dostawę, w terminie 7 dni od wydania towaru z magazynu, zgodnie z przepisem § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Spółka wystawiać będzie faktury na podstawie miesięcznych raportów poboru towarów sporządzanych przez pracowników magazynu konsygnacyjnego. Dlatego też w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednakże nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów (pobrania towarów).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.