INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 4 maja 2009 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 7 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o podpis osoby upoważnionej do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację indywidualną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W styczniu 2009 r., Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę z firmą XXXX Sp. z o.o. z siedzibą w XXXX (dalej Kontrahent). W wyniku realizacji tej umowy i otrzymanych od Kontrahenta zleceń, w miesiącu styczniu i lutym Zainteresowany dokonał wysyłki własnych produktów (mebli ogrodowych) poza granicę Wspólnoty. Transakcje realizowany były na warunkach DDU – oznaczającej, że sprzedający wypełnił swoje obowiązki związane z dostawą, gdy towar został oddany do dyspozycji kupującego w oznaczonym przez niego miejscu.

Miejscem wskazanym przez Kontrahenta była Szwajcaria, a towary dostarczone były bezpośrednio pod wskazany przez niego adres (prawdopodobnie jest to magazyn Kontrahenta funkcjonujący poza granicami Wspólnoty).

Realizując poszczególne dostawy, Wnioskodawca zobowiązany był warunkami umowy do zapakowania partii towarów, przygotowania ich do wysyłki oraz zapewnienia transportu. Transport realizowany był przez wynajętą firmę krajową, za usługi której zapłacił Zainteresowany. W przedmiotowych transakcjach Spółka ponosiła też ryzyko związane z dostawą towaru.

W dniu załadowania towarów do transportu, wystawiana była faktura VAT, specyfikacja oraz sporządzany był dokument CMR. W treści faktur VAT dokumentujących zrealizowane transakcje wskazano:

• sprzedawca/eksporter: (Wnioskodawca),

• nabywca: XXXX Sp. z o.o. z siedzibą w XXXX,

• miejsce przeznaczenia/odbiorca: XXXX,

• warunki dostawy: DDU XXXX,

• podatek VAT: 0%.
  
  

Faktury oraz dokumenty CMR przedstawiane były w Urzędzie Celnym w celu dokonania odprawy towarów. Wnioskodawca dysponuje dokumentami elektronicznymi „Potwierdzenie wywozu” (IE599), w których zawarte zostały następujące informacje:

• nadawca: (Wnioskodawca),

• odbiorca: XXXX,

• data zgłoszenia jest tożsama z datą faktury, specyfikacji i dokumentu CMR,

• zgłaszający przedstawiciel: przedstawicielstwo XXXX w XXXX.
  
  

Spedycja otrzymała upoważnienie Zainteresowanego do dokonywania odprawy celnej. Identyczne dane znajdują się także w treści dokumentu „Zwolnienie do procedury wywozu” (IE529).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo uznając powyższe transakcje za transakcje eksportowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo rozpoznano te transakcje jako eksport towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Eksportem towarów – na mocy art. 2 pkt 8 ustawy – jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29 października 2005 r., str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:

• jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub

• gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.
  
  

Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty.

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,

• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę z Kontrahentem. W wyniku realizacji tej umowy i otrzymanych od Kontrahenta zleceń, Zainteresowany dokonał wysyłki własnych produktów poza granicą Wspólnoty. Transakcje realizowane były na warunkach DDU – oznaczającej, że sprzedający wypełnił swoje obowiązki związane z dostawą, gdy towar został oddany do dyspozycji kupującego w oznaczonym przez niego miejscu. Miejscem wskazanym przez Kontrahenta była Szwajcaria, a towary dostarczone były bezpośrednio pod wskazany przez niego adres na terytorium Szwajcarii. Realizując poszczególne dostawy, Wnioskodawca zobowiązany był warunkami umowy do zapakowania partii towarów, przygotowania ich do wysyłki oraz zapewnienia transportu. Transport realizowany był przez wynajętą firmę krajową, za usługi której zapłacił Zainteresowany. W przedmiotowych transakcjach Spółka ponosiła też ryzyko związane z dostawą towaru. W dniu załadowania towarów do transportu, wystawiana była faktura VAT, specyfikacja oraz sporządzany był dokument CMR. Faktury oraz dokumenty CMR przedstawiane były w Urzędzie Celnym w celu dokonania odprawy towarów. Wnioskodawca dysponuje dokumentami elektronicznymi „Potwierdzenie wywozu” (IE599) lub „Zwolnienie do procedury wywozu” (IE529).

Kwestia dokonywania zgłoszeń celnych została uregulowana rozporządzeniem Komisji (EWG) Nr 2454 z dnia 2 lipca 1993 r., ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE. L. Nr 253, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z pkt 14 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE. L. Nr 360, poz. 64 ze zm.), organy celne zostały zobowiązane do zastąpienia w procedurze wywozu, uszlachetniania biernego oraz powrotnego wywozu, obecnej procedury z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej procedurą elektronicznej wymiany danych. Z dniem 31 sierpnia 2007 r., w związku z uruchomieniem w Polsce pełnej funkcjonalności I fazy Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS), uległy zmianie zasady dokonywania zgłoszeń do procedury wywozu, procedury uszlachetniania biernego oraz powrotnego wywozu po gospodarczej procedurze celnej.

System ECS pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

Należy zauważyć, iż uruchomienie systemu ECS spowodowało zmiany w zasadach potwierdzania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Wskazać tutaj należy, iż zgodnie z procedurą standardową działania systemu ECS, tj. procedurą, gdy zgłoszenie wywozowe wraz z towarami przedstawione jest w Urzędzie Celnym Wywozu (UWU) czynności związane z obsługą zgłoszenia w UWU, zgodnie ze „Specyfikacją techniczną XML dla podmiotów” skutkują wysłaniem odpowiedniego komunikatu na wskazany w odpowiednim polu (atrybucie) komunikatu IE-515. Przesłane w formie elektronicznej zgłoszenie wywozowe, jak również ewentualne jego sprostowanie i unieważnienie muszą być podpisane przez zgłaszającego za pomocą klucza do bezpiecznej transmisji danych. Zgłoszenie wygenerowane z systemu zgłaszającego powinno posiadać tzw. numer własny (niepowtarzalny numer nadany przez zgłaszającego). System sprawdza, czy zostały wypełnione wszystkie niezbędne dla danej procedury pola. Zgłoszenie nie zostanie przyjęte przez system (nastąpi odmowa przyjęcia zgłoszenia), jeżeli: przesłany komunikat IE-515 nie spełnia wymagań narzuconych przez system, określonych w ww. „Specyfikacji komunikatów XML dla podmiotów” (zgłoszenie zostaje automatycznie odrzucone poprzez przesłanie komunikatu PWK2). O odmowie przyjęcia zgłaszający zostanie poinformowany za pomocą komunikatu IE-516, zawierającego powód odmowy przyjęcia zgłoszenia. Odpowiednia informacja podawana w IE-516 ułatwi identyfikację błędu i złożenie poprawnego zgłoszenia w formie komunikatu IE-515.

Zgłoszenie, które przeszło przez walidację systemową oraz weryfikacje formalną (ma status „oczekiwanie”) powinno być niezwłocznie przyjęte przez organ celny. System nadaje mu numer ewidencyjny MRN. O przyjęciu zgłoszenia celnego i o numerze MRN zgłaszający jest informowany zwrotnie za pomocą komunikatu IE-528.

Jeżeli organ celny podejmuje decyzje o przystąpieniu do kontroli merytorycznej zgłoszenia, do zgłaszającego wysyłany jest komunikat IE-560. Jeżeli wyniki kontroli są niezgodne, zgłaszający informowany jest za pomocą komunikatu IE-551 o odmowie objęcia towarów procedurą wywozu.

Sprostowania przed zwolnieniem towarów zgłaszający może dokonać poprzez przesłanie nowego, podpisanego kluczem do bezpiecznej transmisji danych komunikatu IE-515 zawierającego poprawne i aktualne dane oraz numer MRN z pierwotnego zgłoszenia wywozowego. O przyjęciu sprostowania zgłaszający zostanie poinformowany komunikatem IE-504, zaś o odrzuceniu komunikatem IE-505.

Jeżeli towary zostały zwolnione do wywozu, do zgłaszającego wysyłany jest komunikat IE-529 informujący o zwolnieniu towaru do procedury wywozu i jednocześnie w UWU drukowany jest Wywozowy Dokument Towarzyszący – EAD.

W przypadku, gdy procedura wywozu obsługiwana jest przez system ECS, zgodnie z art. 796e ww. rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2454/93, wprowadzonego w życie przepisem art. 1 pkt 57 cyt. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r., urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów przesyłając zgłaszającemu komunikat „Potwierdzenie wywozu” – komunikat IE-599.

Zatem podpisany i przesłany w systemie ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia od momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informację o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy.

Z analizy stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta mającego siedzibę na terytorium kraju, jednakże sprzedawane towary transportowane były bezpośrednio przez Zainteresowanego poza terytorium Wspólnoty – do Szwajcarii. Jako potwierdzenie dokonania eksportu towarów Wnioskodawca posiada potwierdzone przez właściwy urząd celny dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (dokumenty elektroniczne: „Potwierdzenie wywozu” – IE599 lub „Zwolnienie do procedury wywozu” – IE529), w którym jako nadawca widnieje Zainteresowany, a także fakturę VAT, specyfikację oraz dokument CMR.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz wskazane regulacje stwierdzić należy, iż w analizowanej sprawie dostawy dokonywane przez Spółkę spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania przedmiotowych czynności za eksport bezpośredni towarów – zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a ustawy. Zatem Wnioskodawca postąpił prawidłowo, uznając powyższe transakcje za transakcje eksportowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.