INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009r. (data wpływu 3 lutego 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2009r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla celów VAT jako podatnik VAT UE. W Firmie Niemieckiej Wnioskodawca zakupił towary (nabycie wewnątrzwspólnotowe), które następnie chce wyeksportować do Australii bezpośrednio z Niemiec, bez przywożenia do Polski. Wywóz tego towaru będzie potwierdzony przez Urząd Celny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wywóz poza wspólnotę z innego kraju niż Polska jest eksportem opodatkowanym stawką 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, wywóz towaru zakupionego przez polskiego podatnika w innym kraju unijnym, poza obszar Wspólnoty - bez sprowadzania go do Polski - stanowi również opodatkowany stawką 0% eksport towaru w rozumieniu Dyrektywy Unijnej, a tym samym tak należy go również traktować na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006-112-WE państwa członkowskie zwalniają transakcje gdzie dostawa towarów poza granice Wspólnoty wysyłana jest lub transportowana przez sprzedawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005";
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przedstawionej wyżej definicji wynika, iż eksport towarów będzie miał miejsce tylko wówczas jeżeli wywóz towarów następuje z kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Niemiec do Australii. Zatem ww. transakcji nie można uznać za eksport towarów, gdyż wywóz nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty.

Stosownie do art. 41 ust. 4 i ust. 6 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0 %. Stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jak już zauważono powyżej przedmiotowy wywóz towarów z Niemiec do Australii nie będzie stanowił eksportu towarów z terytorium kraju, a co za tym idzie nie można tej transakcji opodatkować jako eksportu z terytorium kraju, stawką 0%.

Niewątpliwie natomiast ww. transakcja wywozu towarów będzie stanowiła eksport towarów, jednakże eksport ten będzie rozpoznany w Niemczech i będzie opodatkowany zgodnie z tamtejszymi przepisami, a Wnioskodawca, samodzielnie lub poprzez przedstawiciela podatkowego, o ile przepisy niemiecki dopuszczają taką możliwość, winien rozliczyć tą transakcje na terytorium Niemiec.

Odnośnie zaś przywołanego przez Wnioskodawcę przepisu Dyrektywy należy zauważyć następującą rzecz. Zgodnie z przepisami Rozdziału 6 – Tytuł IX Zwolnienia - art. 146 ust. 1 lit. a i art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty.

Zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Zatem przepisy Dyrektywy przyznają Krajom Wspólnoty pewną swobodę w kształtowaniu tych zwolnień poprzez wprowadzenie odpowiednich środków i procedur administracyjnych ukierunkowanych na osiągnięcie wymienionych celów.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że definicja eksportu zawarta w ustawie o VAT, która nieco odmiennie niż w Dyrektywie definiuje to pojęcie jest jak najbardziej zgodna z postanowieniami Dyrektywy. Zauważyć, bowiem należy, że dostawy podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym są świadczone (mają miejsca świadczenia). W kwestii miejsca świadczenia dla dostaw towarów należy zauważyć, iż miejscem świadczenia dla dostaw towarów transportowanych (a taki charakter mają dostawy eksportowe) jest państwo, w którym transport się rozpoczyna (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) – w zaistniałej sytuacji będzie to terytorium Niemiec.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie wywóz towarów z Niemiec do Australii nie będzie uznany za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju w konsekwencji przedmiotowy wywóz towarów winien być opodatkowany na terytorium Niemiec zgodnie z tamtejszymi regulacjami.

Mając na uwadze powyższe oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku należało znać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.