INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 9 lutego 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 16 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismami: z dnia 5 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.), z dnia 22 marca 2009 r. (data wpływu 24 marca 2009 r.), z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) oraz z dnia – bez daty (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wnioskowania o zwolnienie z zapłaty podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wnioskowania o zwolnienie z zapłaty podatku VAT. Powyższy wniosek uzupełniono pismami w dniach 9, 24, 27 marca 2009 r. oraz 14 kwietnia 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego, własne stanowisko w sprawie, wpłatę brakującej opłaty oraz podpis.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z córką i synem są współwłaścicielami działki niezabudowanej o nr (…)/1 i (…)/2 o powierzchni 637 m² oraz 53 m². Działka ta przeznaczona była na cele budownictwa jednorodzinnego. Na początku lat 80 Gmina bez zgody Wnioskodawcy przeprowadziła przez środek działki kolektor wodny i kanalizacyjny, uniemożliwiając tym samym postawienie na działce jakiejkolwiek budowli. Gmina, mimo monitów, przez cały okres bezumownie korzystała z działki. w styczniu 2009 r. Gmina zaproponowała Wnioskodawcy zamianę działki nr (…)/1 i (…)/2 na działkę nr (…) o powierzchni 985 m². Jednocześnie Gmina zażądała dopłaty w kwocie 1.860 zł i podatku VAT w wysokości 5.126 zł. Działka o nr (…)/1 i (…)/2 położona jest w centrum miasta z dostępem do drogi asfaltowej, instalacji gazowej, wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej i telefonicznej. Działka proponowana do zamiany położona jest na terenie nieuzbrojonym. Wartość działek ze względu na bezprawie Gminy (przeprowadzenie przez nie kolektorów) została niżej wyceniona. Działka proponowana przez Gminę to działka budowlana.

Z dodatkowych informacji wynika, iż proponowana przez Gminę działka powstała w roku 2008 w drodze odrolnienia. Jest niezabudowana i nieuzbrojona żadnymi mediami. Jest to działka budowlana. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż podatek VAT naliczony ma być podatkiem od działki proponowanej przez Gminę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku konieczności naliczenia podatku VAT Zainteresowany może wnioskować o zwolnienie z jego zapłaty...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji naliczenie podatku VAT w wysokości 5.126 zł jest szczególnie niesprawiedliwe, bowiem z winy Gminy Zainteresowany został pozbawiony możliwości korzystania z bardziej atrakcyjnej działki. Tym samym, według Wnioskodawcy, powinien być zwolniony z zapłaty podatku VAT (Gmina powinna zapłacić ten podatek).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z treścią art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z córką i synem są współwłaścicielami działki niezabudowanej o nr (…)/1 i (…)/2 o powierzchni 637 m² oraz 53 m². Działka ta przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne. Na początku lat 80 Gmina bez zgody Wnioskodawcy przeprowadziła przez środek działki kolektor wodny i kanalizacyjny, uniemożliwiając tym samym postawienie na działce jakiejkolwiek budowli. Gmina, mimo monitów, przez cały okres bezumownie korzystała z działki. Gmina zaproponowała Wnioskodawcy zamianę działki o nr (…)/1 i (…)/2 na działkę nr (…) o powierzchni 985 m². Jednocześnie Gmina zażądała dopłaty w kwocie 1.860 zł i podatku VAT w wysokości 5.126 zł.

W przedmiotowej sprawie zatem Gmina występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług z tytułu przeprowadzonej czynności dostawy działki i to Gmina, zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, jest zobowiązana do zapłaty przedmiotowego podatku do urzędu skarbowego. w świetle cyt. wyżej artykułu 67a § 1 Ordynacji, tylko Gmina (a nie Wnioskodawca) może zwrócić się do Organu z wnioskiem o ulgę w spłacie zobowiązania z tytułu podatku VAT od przedmiotowej dostawy.

Reasumując, w oparciu o powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będący podatnikiem podatku VAT z tytułu przedmiotowej dostawy nie może wystąpić do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o ulgę w spłacie zobowiązania podatkowego z tytułu tej dostawy.

Natomiast rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej możliwości przyznania jakiejkolwiek ulgi w spłacie zobowiązania istniejącego pomiędzy stronami umowy cywilnoprawnej nie leży w gestii tut. Organu. Zgodnie bowiem z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zasady udzielania ulg w spłacie zobowiązań istniejących pomiędzy stronami umów cywilnoprawnych nie wynikają natomiast z przepisów prawa podatkowego.

Ponadto informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wnioskowania o zwolnienie z zapłaty podatku VAT. Rozstrzygnięcie w zakresie naliczenia podatku VAT w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-211/09-7/AI z dnia 8 maja 2009 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.