INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę, towarów przemieszczanych z Polski do znajdującego się we Francji magazynu „call-of stock” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2009 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę, towarów przemieszczanych z Polski do znajdującego się we Francji magazynu „call-of stock”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (podatnik VAT-UE) od końca 2007 r. do czerwca 2008 r. dokonywała przemieszczania towarów (opakowań kartonowych) do wynajmowanego we Francji magazynu typu „call-off stock", z którego później był on pobierany przez nabywcę w oparciu o dane dotyczące aktualnego zapotrzebowania. Przedmiotowy towar pozostawał na terytorium Francji i nie wracał do Polski, a w trakcie jego przechowywania w magazynie pozostawał własnością Spółki, która posiadała dokumenty potwierdzające dokonanie przemieszczenia. Towary po dokonaniu przemieszczenia nie były przedmiotem eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium kraju, gdzie zlokalizowany był magazyn. Nabywca (francuski podatnik VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE we Francji), będąc wyłącznym odbiorcą towarów dostarczanych przez Spółkę, był znany już w momencie wysyłki towarów do magazynu. Dostawa towaru z magazynu do finalnego nabywcy, odbywała się zawsze na terytorium Francji. Magazyn, do którego były dostarczane towary we Francji, był prowadzony przez Spółkę. Spółka w ww. okresie nie była podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej we Francji tj. w kraju położenia magazynu. podatnik VAT-UE. Przy dostawach w wyżej opisanych warunkach Spółka nie miała możliwości dokonania ww. rejestracji, gdyż podmiotem obowiązanym do rozliczenia transakcji kwalifikowanej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów był jego nabywca. W momencie przemieszczenia towarów do magazynu, Spółka wystawiała na rzecz kontrahenta fakturę VAT dokumentującą wnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dodatkowo posiadała „notę dostawy" wystawioną przez nią, potwierdzającą wysyłkę towaru z Polski do magazynu, dokumenty transportowe CMR, dokument „avis de reception (stock a jour)", potwierdzający przyjęcie towaru do magazynu na terytorium Francji oraz dokument „avis dexpedition (stock a jour)", potwierdzający wydanie towaru z magazynu kontrahentowi Spółki. Wskutek interwencji kontrahenta, Spółka zdała sobie sprawę, że nieprawidłowo interpretuje przepisy prawa francuskiego, przez co doprowadza do dysharmonii w sposobie rozpoznania transakcji dostawy towarów we Francji oraz w Polsce. Nabywca towarów, w związku z obowiązującymi we Francji przepisami, rozpoznaje ich nabycie jako WNT, które uznaje się za dokonane w momencie pobrania towaru z magazynu. W rezultacie, w celu dochowania wymogom na nim ciążącym, nabywca zażądał, aby Spółka zaprzestała wystawiania faktur z chwilą wywozu towarów z Polski do Francji i wystawiła faktury VAT dokumentujące faktyczne pobrania towarów z magazynu znajdującego się we Francji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu zlokalizowanego we Francji oraz ich późniejsza dostawa z magazynu dokonywana w ramach przewidzianego we francuskich przepisach uproszczenia „call-off stock", stanowi jedną transakcję WDT w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonaną na rzecz zagranicznego kontrahenta i jednocześnie nie ma zastosowania przepis art. 13 ust. 3 ustawy, a Spółka nie była zobligowana do raportowania WDT z tytułu przemieszczenia własnych towarów do magazynu w momencie dokonania przemieszczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, magazyny typu „call-off stock" stanowią strukturę biznesową powszechnie znaną producentom na świecie. W magazynie tego typu (zlokalizowanym na terenie fabryki należącej do nabywcy lub w jej pobliżu) składowane są surowce wykorzystywane do produkcji przez nabywcę. Surowce w momencie wprowadzenia ich do magazynu, jak również podczas przechowywania pozostają własnością dostawcy. Jednak w momencie wprowadzania towarów do składu ich ostateczny odbiorca jest znany. Producent staje się ich właścicielem w znaczeniu cywilnoprawnym dopiero w chwili ich pobrania z magazynu. Celem wprowadzenia takiej struktury jest zapewnienie nabywcy ułatwionego dostępu do materiałów oraz zagwarantowanie ciągłości dostaw, przy jednoczesnym braku konieczności natychmiastowego ponoszenia przez nabywcę kosztów materiałów oraz przechowywania związanego z utrzymywaniem wysokich stanów magazynowych. Po powołaniu treści art. 13 ust. 3 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca wskazał, że przemieszczenie własnych towarów z Polski do magazynu na terenie innego kraju UE opodatkowane jest w Polsce. Podniósł, że biorąc pod uwagę ogólne zasady przewidziane w polskiej ustawie, transakcja realizowana zgodnie ze schematem opisanym w stanie faktycznym, skutkować będzie obowiązkiem wykazania przez podmiot WDT z tytułu przemieszczenia własnych towarów do magazynu zlokalizowanego na terytorium innego kraju UE. Na podmiocie dokonującym przemieszczenia własnych towarów spoczywać będzie obowiązek rozliczenia podatku w kraju zakończenia transportu, w którym przemieszczenie własnych towarów stanowić będzie WNT. Pobranie przez finalnego nabywcę towaru, następuje po przemieszczeniu własnych towarów, ze względu na fakt, iż ma ono miejsce poza Polską i nie będzie opodatkowane polskim podatkiem. Z perspektywy polskich przepisów, taka dostawa stanowić będzie dostawę lokalną zrealizowaną w państwie, w którym znajdują się towary przy założeniu, iż w ramach takiej dostawy towar pozostanie w kraju, w którym był przechowywany w magazynie. Zatem będzie ona opodatkowana zgodnie z zasadami przewidzianymi w tym kraju. Sposób rozliczenia dostaw zrealizowanych przez Spółkę będzie odmienny aniżeli w ww. przypadku, gdyż przepisy dotyczące podatku obowiązujące, w kraju na terytorium którego zlokalizowany jest magazyn oraz gdzie następuje późniejsza dostawa towaru, przewidują możliwość stosowania procedury uproszczonej dotyczącej magazynu typu „call-off stock". Wprowadzenie ww. uproszczenia powoduje, iż w kraju zakończenia transportu, transakcja jest rozpatrywana całościowo (tj. przemieszczenie towarów oraz następująca po nim dostawa traktowane są łącznie) i stanowią WNT dla finalnego nabywcy towarów. Wszelkie obowiązki w tym kraju spoczywają na nabywcy towarów, który jest odpowiedzialny za rozliczenie podatku z tego tytułu. W przypadku opisanego uproszczenia podmiot dokonujący przemieszczenia towaru do magazynu, w celu jego dalszej sprzedaży w tym kraju, nie jest zobowiązany do zarejestrowania się jako podatnik w kraju, w którym zlokalizowany jest magazyn. W rezultacie nie deklaruje WNT i nie rozlicza podatku z tytułu przemieszczenia własnych towarów, jak również dostawy lokalnej. Przepisy francuskie przewidują możliwość stosowania procedury uproszczonej "call-off stock" i w konsekwencji - w ocenie Spółki - przedmiotowa transakcja, jest opodatkowana zgodnie z reżimem przedstawionym wyżej. W rezultacie nie powstaje konieczność rozpoznania w deklaracji VAT, WDT z tytułu przemieszczenia własnych towarów do zagranicznego magazynu. Cała transakcja z perspektywy polskich przepisów stanowi WDT dokonane na rzecz finalnego nabywcy, które koresponduje z WNT dokonanym przez nabywcę w kraju zakończenia transportu. Dla poparcia swojego stanowiska Spółka wskazała, że zgodnie z regulacjami obowiązującymi we Francji, w przypadku rozpoznania transakcji po stronie nabywcy jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, kontrahent Spółki jest podmiotem odpowiedzialnym za rozliczenie podatku należnego i rozpoznaje on przedmiotową transakcję jako WNT. W rezultacie podatek od tej transakcji jest rozliczany przez nabywcę towarów w ramach procedury samonaliczenia podatku należnego. W konsekwencji na Spółce nie ciążyły obowiązki związane z rozliczeniem podatku należnego od przedmiotowej transakcji na terytorium Francji. Zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 25 ust. 1 ustawy, WNT podlega opodatkowaniu w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, a więc we Francji. Zatem w konsekwencji z francuskimi regulacjami, Spółka nie rozliczała przedmiotowej transakcji na terytorium Francji.

W przypadku uznania przedmiotowej transakcji za dostawę własnych towarów zrównaną z WDT, Spółka nie będzie mogła wywiązać się z obowiązku rozliczenia należnego podatku. Wynika to z tego, że w przypadku przemieszczenia własnych towarów do innego kraju, podatnik powinien w tym kraju rozpoznać przedmiotową transakcję jako WNT. Natomiast zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 25 ust. 1 ustawy, WNT podlega opodatkowaniu w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (Francji). W związku z powyższym Spółka nie mając możliwości rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług we Francji nie była w stanie odprowadzić podatku należnego w tym kraju od przedmiotowej transakcji.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego uznaje się za WDT, jeżeli łączne zaistnieją przesłanki takie jak:

• przemieszczone towary musiały zostać w ramach prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte na terytorium kraju, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów,
• mają one służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego UE, na terytorium którego są przemieszczane.

W ocenie Spółki, ze względu na fakt, iż w opisanym stanie faktycznym nie został spełniony drugi z ww. warunków, nie jest możliwe uznanie dokonanego przez Spółkę przemieszczenia własnych towarów za WDT. Dostawa towarów zrealizowana przez Spółkę za pośrednictwem magazynu, w wyniku zastosowania uproszczenia „call-off stock" stanowi, w świetle francuskich przepisów, WNT dokonane przez nabywcę. W konsekwencji, po stronie Spółki nie powstał obowiązek rozpoznania żadnej transakcji na terytorium Francji. W związku z powyższym, brak jest podstaw, aby twierdzić, iż towary przemieszczone przez nią do magazynów we Francji, służyły Jej do wykonywania w tym kraju czynności jako podatnik. Ze względu na zastosowanie „call-off stock" Spółka nie realizowała czynności jako podatnik na terytorium Francji. W rezultacie, zgodnie ze stanowiskiem Spółki, w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 13 ust. 3 ustawy, a dostawa towarów zrealizowana za pośrednictwem magazynu stanowiła WDT w rozumieniu ust. 1 wskazanego artykułu.

W ocenie Spółki, samo dokonanie przemieszczenia własnego towaru z Polski do magazynu zlokalizowanego we Francji nie jest wystarczające, aby uznać transakcję za WDT. Ponieważ dostawa towarów na rzecz nabywcy następowała w momencie pobrania towaru z magazynu przez klienta, dopiero w tym momencie spełnione były obydwa warunki wskazane w powyższym przepisie. W konsekwencji, zakwalifikowanie transakcji jako WDT było możliwe w momencie dokonania dostawy do nabywcy, tj. w chwili pobrania towaru z magazynu przez nabywcę. Spółka wskazała, że za powyższym stanowiskiem przemawia również bezpośredni związek łączący przemieszczenie własnych towarów do magazynu, z ich późniejszymi dostawami dokonanymi na rzecz finalnych nabywców. W ocenie Spółki powoduje to, iż transakcja powinna być rozpatrywana w ujęciu całościowym i w rezultacie uznana za rozłożoną w czasie WDT. Podniosła, że argumentem za przyjęciem, takiego podejścia jest fakt, iż wyłącznym motywem przemieszczenia towaru do magazynu, znanym już na etapie dokonania przemieszczenia, było wykonanie późniejszej dostawy na rzecz finalnego nabywcy. Rozliczenie całej transakcji jako jednej dostawy uznanej za WDT dokonane na rzecz zagranicznego kontrahenta pozwoli zapewnić spójne rozliczenie transakcji przez Spółkę oraz zagranicznych nabywców. Przyjęcie odmiennej metodologii rozliczenia transakcji w Polsce, przy jednoczesnym zastosowaniu uproszczenia „call-off stock" w kraju docelowym skutkowałoby powstaniem rozbieżności pomiędzy rozliczeniami Spółki oraz zagranicznych nabywców, co prowadziłoby do naruszenia zasad systemu VAT obowiązującego w UE. Zaistniała rozbieżność polegałaby na konieczności wykazania przez Spółkę WDT z tytułu przemieszczenia własnych towarów w Polsce, przy jednoczesnym braku odpowiedniego rozpoznania WNT z tytułu przemieszczenia towarów w kraju zakończenia transportu, wynikającym z obowiązujących w kraju docelowym przepisów. W ocenie Spółki, celem wprowadzenia harmonizacji przepisów VAT było zapewnienie jednolitego opodatkowania w kraju konsumpcji towarów, a cel ten w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych osiągnięto. Taka transakcja deklarowana jako WDT w kraju rozpoczęcia transportu co do zasady nie powinna zostać obciążona podatkiem w tym kraju oraz WNT w kraju zakończenia transportu towarów winna podlegać opodatkowaniu. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie ETS-u, tj. wyrok w sprawie EMAG Handel Eder OHG z dnia 6 kwietnia 2006 r. (C-245/04).

Przyjęcie w przypadku opisanej transakcji ogólnych zasad skutkowałoby naruszeniem podstawowej zasady systemu VAT, tj. „lustrzanego" deklarowania WDT oraz WNT (ponieważ Spółka deklarowałaby WDT w momencie przemieszczenia towaru, a nabywca rozpoznawałby WNT w momencie pobrania towaru ze składu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie ust. 3 tegoż artykułu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 listopada 2008 r., za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym miała miejsce sytuacja przemieszczenia towaru z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego (Francji) do wynajmowanego magazynu typu „call of stock”, przy czym wywiezione towary, do czasu pobrania ich z magazynu przez zidentyfikowanego kontrahenta, pozostawały własnością Spółki. Ponadto wskazano, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami we Francji, nie istniała konieczność zarejestrowania się jako podatnika podatku od wartości dodanej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż przemieszczenie towarów z kraju do magazynu w innym kraju UE nie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy. W przedmiotowym przypadku nastąpi ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Pomimo, iż wywóz poza terytorium kraju nastąpił wcześniej, należy uznać, że dostawa towarów miała miejsce w chwili pobrania towaru przez nabywcę (z magazynu), ponieważ w tym momencie nastąpiło przeniesienie na niego prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Reasumując, w świetle powołanych wyżej regulacji należy stwierdzić, że przemieszczenie przez Spółkę towarów z terytorium kraju na terytorium Francji stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1, a nie ust. 3 tego artykułu i tym samym Spółka nie była zobligowana do rozpoznania tej dostawy w momencie dokonania przemieszczenia własnych towarów do magazynu.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii obowiązku rejestracyjnego Spółki we Francji, gdyż w tym zakresie obowiązują regulacje prawno-podatkowe tego kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dokonano w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-74b/08/RS.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.