INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 23 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i handlem towarami, a Jego siedziba oraz zakład produkcyjny znajdują się w Polsce. Wnioskodawca dokonuje zakupów w krajach spoza Wspólnoty. Zakupione towary najpierw są przywożone do Niemiec i tam dokonywane jest zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu (towary uzyskują status towarów wspólnotowych). Zgłoszeń celnych w imieniu Wnioskodawcy dokonuje przedstawiciel podatkowy. Następnie towary są przywożone do Jego siedziby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z jakiego tytułu i w którym momencie Wnioskodawca powinien deklarować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w opisanym przypadku...

Zdaniem Wnioskodawcy decydujące znaczenia ma fakt, że dokonuje zakupów od podmiotu spoza Wspólnoty. Dlatego też przedmiotową transakcję traktować należy jako import towarów i w związku z tym wykazać obowiązek podatkowy związany z importem z chwilą powstania długu celnego. Fakt dokonywania zgłoszeń celnych przez przedstawiciela podatkowego na terytorium Niemiec nie ma znaczenia. W dalszym ciągu jest to import, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonanie odprawy celnej przez przedstawiciela podatkowego na terytorium Niemiec jest czynnością nie mającą wpływu na kwalifikację podatkową. Nie należy bowiem traktować ostatniego odcinka transportowania towaru, jako odrębnej transakcji. Jedyną hipotetyczną czynnością zamiast importu towarów, która mogłaby mieć miejsce w przedmiotowej sytuacji (na odcinku inny kraj unijny – Polska) jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Analiza przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, że nie występuje tutaj ta sytuacja, a w dalszym ciągu występuje import.

Przedstawiciel podatkowy nie ma prawa do rozporządzania towarami, które są zgłaszane do procedury celnej. Wnioskodawca płaci przedstawicielowi jedynie za czynności wykonywane przez niego w Jego innemu. Nie zmienia to faktu, iż jest on tylko podmiotem uzyskującym korzyści z tytułu świadczonych usług, a nie jest stroną transakcji towarowej. Jeżeli więc przedstawiciel podatkowy nie ma żadnych praw do danego towaru to nie może być stroną jakiejkolwiek transakcji związanej z tym towarem. Innymi słowy, stronami transakcji są tylko Wnioskodawca i kontrahent spoza Wspólnoty. Co wskazuje na to, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z importem towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednym z ważnych warunków powstania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest fakt dokonania transakcji pomiędzy dwoma podmiotami, które są zarejestrowane dla potrzeb podatku od wartości dodanej w dwóch różnych krajach Wspólnoty. Brak występowania w opisywanej sytuacji dwóch podmiotów będących podatnikami podatku od wartości dodanej w dwóch różnych krajach Wspólnoty, wyklucza możliwość powstania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają import towarów i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 7 ww. ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy). Zgodnie z art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Analiza powyższych przepisów wskazuje na to, że import towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, polega na przywozie tych towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju (Polski). Istotą transakcji importowych jest więc przemieszczenie towarów spoza terytorium Wspólnoty na terytorium kraju, a nie terytorium innego państwa członkowskiego. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy, w sytuacji przemieszczenia towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do niego, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją i handlem towarami. Towary na potrzeby tej działalności są kupowane w krajach trzecich, a następnie transportowane do Niemiec, gdzie w imieniu Wnioskodawcy są zgłaszane do procedury dopuszczenia do obrotu. Następnie są przywożone do siedziby Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść przywołanych przepisów stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z tym należy stosować przepisy dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, tj. art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.