INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-152/09-2/AŻ z dnia 7 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek od kredytu kupieckiego do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek od kredytu kupieckiego do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 15.04.2008 roku Wnioskodawca nabył lokal użytkowy od m. W. Dokonał zapłaty 10% wartości lokalu a resztę zobowiązał się zapłacić w 9 równych ratach.

Wnioskodawca w treści wniosku zacytował fragment umowy, który brzmi następująco „Kupujący oświadcza, że decyduje się na zapłatę ceny lokalu w ratach w następujący sposób:

1. pierwsza rata wynosi 10% ceny lokalu i zostanie wpłacona najpóźniej na siedem dni przed wyznaczonym terminem podpisania umowy notarialnej sprzedaży lokalu, na konto Urzędu Dzielnicy,
2. pozostała należność zostanie rozłożona na 9 rat rocznych, oprocentowanych zgodnie ze stopą procentową równą stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank obowiązującej w terminie zapłaty. Raty roczne wraz z oprocentowaniem są płatne z góry, począwszy od dnia 31 marca 2009 roku na podane wyżej konto”.
   
   

Pismem z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) w odpowiedzi na wezwanie Nr IPPB1/415-152/09-02/AŻ z dnia 7 maja 2009 r. Wnioskodawca doprecyzował pytanie oraz uzupełnił przedstawiony stan faktyczny informując, iż:

• w zakupionym lokalu od gminy prowadził i nadal prowadzi działalność gospodarczą. Nie mógłby nabyć tego lokalu gdyby nie był najemcą i nie prowadził w nim działalności. W akcie notarialnym Wnioskodawca występuje jako osoba fizyczna. Nie ma w nim informacji, że prowadzi działalność gospodarczą. Zakupiony lokal, zgodnie z informacją uzyskaną w Urzędzie Skarbowym został wprowadzony do ewidencji środków trwałych,
• zakupiony lokal nadal jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku braku w zapisie umowy, że m. st. W. udziela mi kredytu, chociaż faktycznie takiego kredytu mi udzieliło, mogę wpisać odsetki (od kredytu kupieckiego) w koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej od niezapłaconej kwoty...

Zgodnie z art. 23 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w koszty uzyskania przychodu można zaliczyć odsetki od kredytów. W Encyklopedii Powszechnej PWN jest następująca definicja kredytu: ,,…odstąpienie przez jedną ze stron (wierzyciela) drugiej stronie określonej wartości w pieniądzu lub w towarach, na warunkach zwrotu równowartości w określonym terminie; przy udzieleniu kredytu wierzyciel żąda zwykle wynagrodzenia w postaci procentu.” „... Zależnie od przedmiotu pożyczki rozróżnia się kredyt pieniężny i kredyt towarowy; kredyt towarowy (handlowy, kupiecki) występuje wówczas, gdy sprzedaż towaru następuje przy odroczeniu terminu spłaty, w wyniku czego sprzedawca staje się wierzycielem, a nabywca dłużnikiem”. Tego typu definicje kredytu występują w wielu podręcznikach do ekonomii.

Zdaniem Wnioskodawcy m. st. W. udzieliło mu klasycznego kredytu kupieckiego. W związku z powyższym odsetki od niezapłaconej kwoty może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodu jest min. pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (…).

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione nakłady oraz wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, a także zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2005 roku nabył lokal użytkowy od m. st. W. Dokonał zapłaty 10% wartości lokalu a resztę zobowiązał się zapłacić w 9 równych ratach. W zakupionym lokalu prowadził i nadal prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotowy lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Podkreślić należy, iż umowę kredytu kupieckiego zalicza się do tzw. umów nienazwanych, co oznacza, że nie regulują jej przepisy Kodeksu cywilnego oraz innych ustaw. Instytucja ta wykształciła się w praktyce obrotu gospodarczego jako umowa dodatkowa, ściśle związana z umową sprzedaży towarów i usług. Jest to umowa między przedsiębiorcami, a jej istota polega na odroczeniu terminu zapłaty za otrzymane towary i usługi.

Podatnicy, którzy zdecydują się na zawarcie umowy kredytu kupieckiego, mogą ponieść koszty z tytułu odsetek od tego kredytu. Koszty te ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, podlegają ujęciu w rachunku podatkowym jako koszt uzyskania przychodu. Moment rozliczenia kosztów z tego tytułu, co do zasady, związany jest z faktycznym poniesieniem wydatku. Wśród wydatków, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia się m.in. naliczone, lecz niezapłacone odsetki albo umorzone odsetki od zobowiązań w tym również od pożyczek (kredytów) oraz odsetki od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie ich realizacji.

W świetle powyższego, zapłacone odsetki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, z tym jednak zastrzeżeniem, że zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami (zakupiony środek trwały musi być wykorzystywany na potrzeby działalności), a odsetki powinny zostać faktycznie zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

W tym miejscu wskazać należy, że odsetki zapłacone do dnia wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będą powiększać jego wartość początkową, od której odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy).

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek dotyczących zakupu lokalu użytkowego, który to lokal przeznaczony został dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, są związane z uzyskiwanym przychodem z tej działalności i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Z tym jednak zastrzeżeniem, iż bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych zgodnie z powyżej cytowanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.